Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018

Άννα Αγγελοπούλου: Η αγάπη στην ποίηση: Γιώργος Θέμελης, ποιήματα

Άννα Αγγελοπούλου: Η αγάπη στην ποίηση: Γιώργος Θέμελης, ποιήματα: Ποιήματα του Γιώργου Θέμελη Σας παρουσιάζω τα παρακάτω ποιήματα του ποιητή Γιώργου Θέμελη (1900-1975). Προέρχονται από τις συλλογές ...


Μαθητεία
Μαθαίνεται η Αγάπη,
Μαθαίνεται από μέσα, αποστηθίζεται.
Όπως η θλίψη, όπως η έκταση.
Τ᾽άφωνα ψάρια δεν πηγαίνουν
Σχολείο να μάθουν τη σιωπή,
Την εκθαμβωτική θαλάσσια αγάπη
Μες σε βαθειά κρησφύγετα.
Τα ερωτικά πουλιά δε μελετούν
Μαθήματα αγάπης˙ δε γράφουν
Τις τέσσερες πράξεις της
Στις πλάκες τους οι πεταλούδες.
Ίσως μονάχα οι Άγγελοι να μαθαίνουν
Λέξεις, ονόματα, κομμένες συλλαβές,
Συλλαβίζοντας τον έρωτα μες στην ουράνιαν ερημία.
Ίσως να ξέρουν καλά τη σιωπή της Αγάπης,
Τη γλώσσα της σιωπής, τον ανεκλάλητον έρωτα των πραγμάτων.
Αυτή τη γλώσσα, αυτή τη Μουσική,
Αυτή μαθαίνουν τα δάχτυλά μου.
Τα δάχτυλά μου, τα χείλη μου, τα έκπληχτα μάτια.
Από το Δίχτυ των Ψυχών II

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Με αφορμή το βιβλίο Ερωτας ή Τιποτα


 γιατί να μας ταλανίζει ο μοντερνισμός ; γιατί να πιστεύεται από νέα άτομα ότι πρέπει να καταναλώνουμε αδηφάγα εραστες ; γιατί κανείς δεν πιστευεί στην αιωνιότητα τουέρωτα ; στην ευχάριστη βίωση της μοναγαμίας ; γιατί τόσο κενό στον έξω κόσμο; γιατί κατάντησαν έτσι του νέους ανθρώπους ; και γιατί οι νέοι άνθρωποι μασάνε ; Βαρέθηκα με τον ερωτικό καπιταλισμό! Ζητάω ερωτική αποκλειστικότητα, έρωτα εις τους αιώνες των αιώνων... μέχρι τα βαθειά μου γεράματα να βγαίνω περίπατο, ν ανασαίνω γιασεμί... να κυνηγάω κάθε είδους ηδονή... Την ηδονή της τέχνης, των δρόμων, της αντίστασης, της επιστήμης... Ηδονή σε κάθε μέρα, σε κάθε στιγμή, σε κάθε ερωτική συνεύρεση... όχι αυτό το ξεπούλημα... όχι άλλες σχέσεις fast food... όχι άλλη επιφάνεια! Νισάφι! Φτάνει!
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στην μαζική κατήφεια! ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ! ευχαριστώ! θέλω να βγω με πανό στο Σύνταγμα να το φωνάξω, να το φωνάξω στις παρέες μου, στους συναδέλφους μου, σ όλους αυτούς τους ηλίθιους που λένε με περισπούδαστο ύφος πώς δεν πιστεύουν στον έρωτα... ότι ο έρωτας είναι επανάσταση, είναι έμπνευση, ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!
είναι συνυφασμένος με την ευτυχία, είναι το συστατικό της ευτυχίας... είναι χείμαρρος ορμητικός που σε παίρνει μαζί του, είναι όχημα που σε μεταφέρει σε άλλο γαλαξία, είναι η εκκοσμίκευση του θεού επί της γης... είναι " η πιο ισχυρή χειραψία προς τη ζωή".. είναι ο δρόμος προς την αθανασία...οδηγεί στην γέννεση του ανθρώπου, από άνθρωπο... σκέφτηκε κανείς άραγε τι θαύμα είναι η ζωή ; τι θαύμα η γέννηση ; και " έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν" λέει το ευαγγέλιο και δεν θα το μεταφράσω ως απώλεια του εαυτού και της ατομικότητας, αλλά ως ένα προνόμιο συμπόρευσης, μία δυνατότητα να γεννήσεις ένα παιδί... Μόνο έτσι να ρχονται παιδιά στον κόσμο... Μόνον από έρωτα, κι όχι από τη μετατροπή της μήτρας σ ένα σπερματοδοχείο, όχι από μία σεξουαλική εμπειρία από την οποία ελλείπει το πάθος και ο έρωτας και προσιδιάζει στην αυτοικανοποίηση... Οχι άλλο πεταγμένο σπέρμα... Οχι άλλο γαμήσι! Ας ξυπνήσουμε επιτέλους! Ας κλείσουμε το τιντερ, το φειςμπουκ, το απρόσωπο ίντερνετ... κι ας βρεθούμε στο κέντρο της πόλης...απλοί, λιττοί, απέριττοι... γήινοι, αλλά και τόσο θεικοί συνάμα, κι ας ζήσουμε πια αυτό το δώρο της ζωής... την ίδια την ζωή! Οχι άλλοι λογαριασμοί απλήρωτοι, όχι άλλες επιπλαστες ανασφάλειες γιατί δεν προσιδιάζουμε σε τηλεοπτικούς στάρς. Ας βάλουμε ποίηση στην καθημερινότητα μας, ποιότητα στις σχέσεις μας, ερωτικά λόγια στο κρεβάτι μας και ψυχή στο κάθε τι... Θέλω τόσο πολύ να ζήσω, τόσο ανελέητα να ρουφήξω κάθε σταγόνα της άνοιξης, κάθε γεύση του ποτού μου, κάθε άρρωμα του ερωτικού υποκειμένου μου... Και δεν ήμουν ποτέ πιο ερωτική απ ότι είμαι τώρα, δεν απολάμβανα ποτέ περισσότερο τη ζωή απ ότι αυτή τη περίοδο... Το θνησιγενές με τρομάζει, οι ανασφάλειες μου κάποτε με καταβάλλουν, ο φόβος ότι μπορεί να μην βρω τον συντροφό μου με πονάει, αλλά δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να το βάλλω κάτω... Θα αντιπαλέψω μία εποχή... Εχει κι άλλους εκεί έξω... Θα βρεθούμε κάποτε...σε κάποια κοινή πορεία... μέσα σε καιόμενους δρόμους...