Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Φωτογραφία.




Οι γυμνές λέξεις.


Οι γυμνές ψυχές.


Η σιωπή είναι η μόνη γύμνια.


Η ανάγκη η μόνη κινητήριος δύναμη της ανθρωπότητας.


Ο άνθρωπος κρατάει, όσο μια βόλτα σε μια άδεια παραλία.


Οι ουρανοί συννέφιασαν και δακρύζουν.


Τα σύννεφα μοιάζουν με μάτια των ανδρών.


Αποτυπώνουν μια βαθιά, αντρική θλίψη.


Την απέραντη αντρική μοναξιά,


αυτή που οι γυναίκες δεν θα νιώσουμε ποτέ.


Θέτουμε τις ζωές μας σε λογάριθμο.


Αγορά, όλη η ζωή μας είναι μια αγορά.


Αγορά εργασίας, αγορά προσωπικότητας,


εξισώσεις προσφοράς και ζήτησης.


Τα φώτα πέφτουν,


το αλκοόλ ρέει.


Ένα Κυριακάτικο πρωινό,


σαν χειμωνιάτικο εισβάλει βίαια από το παράθυρο.


Κάτι πεταμένα χαρτιά στο τραπέζι,


ο Φρειδερίκος διακηρύττει την θέληση για δύναμη.


Φιλοσοφικές αναζητήσεις,


μια διαδρομή χωρίς τέλος.


Καμιά θάλασσα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.


Κι όμως οι γλάροι θα πετούν προς τον ήλιο,


που κάπου θα βασιλεύει.


Κάπου σε κάποιο νησί,


άνθισαν τα γιασεμιά,


ασβεστώνουν οι νοικοκυρές τις αυλές.


Χαϊδεύει το κύμα τα βράχια.


Και έχουν γεύση αρμύρας τα φιλιά.






ΠΌΛΗ.






Εδώ τόμοι ξεχασμένοι,


αμάξια που τρέχουν,


βρωμιά,


αστικά λεωφορεία.


Τρέχεις να προλάβεις.


Δεν έρχονται οι γλάροι,


ούτε ο φάρος ανάβει.


Ξεχαστήκαμε εδώ.


Μας λησμόνησαν όλα.