Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017

Αυγουστος...

" μες στην αγκαλιά μου ο,τι ακριβότερο
κι ο κόσμος ένα βότσαλο μικρό... 
Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ 
τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες
μα κι αν τις μνήμες πολεμώ
στον Αύγουστο με πάνε 
πάλι εκείνες" 




Ενα αυγουστιάτικο πρωινό
μέσα στον κατακαλόκαιρο 
κείτεσαι σ ένα κρεβάτι διπλό
πάνω σε πάλλευκα σεντόνια
με τα παράθυρα ανοιχτά 
την θάλασσα στο βάθος 
και το αγέρι να αγκαλιάζει 
το κορμί σου απαλά. 
Οι μνήμες χορεύουν
έναν αργόσυρτο ρυθμό
νοσταλγικό.
Εικόνες σώματος λευκού
δέρματος απαλού.
Αναμνήσεις υγρών, 
παθιασμένων φιλιών. 
Αναμνήσεις ιλίγγου-
ερωτικού πάθους, 
τότε που τα σώματα πάλευαν 
να κατακτήσουν την αθανασία.