Αύγουστος, ο μήνας των γεννεθλιων μου.
Ο μήνας που σε γνώρισα,
ο μήνας που σ΄ερωτεύτηκα κάπου ανάμεσα σε Σάββατο και Κυριακή,
αγκαλιά στο εκκλησάκι,
να καίγομαι και να λιώνω,
και να μη μ έχει αγγίξει κανείς έτσι
όπως μ αγγιζαν τα ακροδάχτυλά σου.
Να μη με έχει φιλήσει ποτέ κανείς,
έτσι όπως με φίλουσες,
κατασπαράσσοντας με,
έφτανες μέσα στη ψυχή μου
χωρις να προσπαθήσεις.
Δεν διαλέγουμε τον έρωτα,
μας διαλέγει αυτός,
κι έτυχε να σαι εσύ το αντικείμενο του πόθου μου.
Ανάμεσα σε Σάββατο και Κυριακή,
Ανάμεσα σε νύχτα και σε μέρα
κοσμογονία.
Βότσαλα στη παραλία,
το μουντό νησί,
η πνιγερή επαρχία,
έγινε ξαφνικά μέσα από τα μάτια σου,
ο Κήπος της Εδέμ.
Ηρθε ο Σεπτέμβρης,
και χωριστήκαμε.
Μήνας- μαρτύριο μακριά σου.
Κάθε μέρα κι ένας πόνος,
που δεν μπορούσα να γιατρέψω.
Τέλειωσα τα μαθήματα,
κι ύστερα έτρεξα πίσω σου.
Ευτυχισμένα πρωινά του Οκτώβρη, στο άδειο νησί.
Ευτυχία.
Κλάματα ευτυχίας.
Μόνο μαζί σου.
Αύγουστος, ο μήνας των τελευταίων διακοπών μας
- δε ξαναπάτησα το ποδι μου σ εκείνο το νησί από τότε,
φοβάμαι ότι θα αναβιώσουν οι μνήμες,
και θα πονέσει πολύ η καρδιά,
το σώμα,
το στόμα,
τα δάχτύλα.
Κάθε μέρος του σώματος μου,
που το άγγιξες,
πονάει.
Αύγουστος ο μήνας που με παράτησες
μία για πάντα
και δε ξαναγύρισες ποτέ ξανά.
Χαθηκες αόριστα χωρίς εξηγήσεις.
Απέχουμε εννέα Αυγούστους από τότε που σε γνώρισα.
Εσύ το έχεις ξεχάσει,
ειμαι σίγουρη.
Μετράω έξι Αυγούστους από τη φυγή σου.
Πόσοι Αύγουστοι θα περάσουν χωρίς μια ερωτική παρουσία ακόμα ;
Αναρωτιέμαι.
Κι εσύ με διέγραψες από τη καρδιά σου μία γα πάντα.
Ισως καλύτερα.
Αύγουστος ο μήνας που γεννήθηκα,
Ο μήνας που σε γνώρισα.
Ο μήνας που με άφησες.
Ας ειναι.
Ας είναι ο τελευταίος Αύγουστος δίχως έρωτα.
"Δώσε μας, Κύριε, τον παραλογισμό και την αμφιβολία του έρωτα. Κι όλες τις εναρμονισμένες, κατεψυγμένες, καλοσαπουνισμένες ηδονές θα τις ξεφορτωθούμε, όπως και τις άλλες ιδεολογίες. Αμήν». Μ. Κάραλη
