Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Είμαι κακό παιδί.

Είμαι "κακό" παιδί. Το ξέρω. Εχω στεναχωρήσει τόσες φορές τους γονείς μου.
Μ' έχουν δει να κλαίω, να φωνάζω, να ξεσπάω. Να ξεσπάω καμιά φορά πάνω τους.
 Ημουν και είμαι ασυμβίβαστο παιδί, που δεν φρόντισε ποτέ να κρατήσει τα προσχήματα.
Ναι τα σιχαίνομαι.
Καπνιζα απο το λύκειο στο σχολείο.
Καπνιζα φανερά δημοσίως. Ναι, δεν θεωρούσα οτι έκανα έγκλημα, μα για την κομπλεξική κοινωνία του νησιού ήταν.
Κι η μάνα μου στεναχωριόταν πολύ κάθε φορά που κάποιος της έλεγε κάτι.
Ναι είμαι κακό παιδί, γιατί είμαι ειλικιρνές παιδί.
Συγγνώμη που δεν λέω ψέματα, συγγνώμη που τσαλακώνομαι.
Ναι δεν είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος 24 ώρες τη μέρα,
το πολύ να μαι τις 4.
Και ναι γουστάρω να μένω στο δωματιό μου
και να ακούω κατα την μάνα μου "τα καταθλιπτικά άσματα".
Συγγνώμη, δεν είμαι φυσιολογικός άνθρωπος, έτσι λέτε.
στα τρέεεεενα!
μια χαρά είμαι εγώ,φυσιολογικότατη.
Συγγνώμη που δεν είμαι ένα ρομπότ προγραμματισμένο να γελάει.
 Συγγνώμη που δεν κάθομαι στ αυγά μου, ενώ ο κόσμος καίγεται.
Ε οχι ρε πούστη μου, όχι.
Εγώ θέλω να κάνω την προσωπική μου επανάσταση.
Θέλω πάνω απ όλα να μαι ειλικρινής, σ έναν κόσμο που το ψέμα κυριαρχεί.
Και θέλω να μαι αυθεντική, κι όχι αλάβαστρινη, ατσαλένια και καθωσπρέπει.
ναι μαι όπως νιώθω, όπως μου βγει.
Να αυτό δυστυχώς δεν πιάνει. Δυστυχώς, μάλλον, δεν είμαι αυτό που θα θελες να έχει η μέση μάνα.

Λοιπόν, το πρότυπο της μάνα μου ποιο είναι ;
Η Β. όλα τα κάνει μέτρια στην ζωή της, είνα ένα ρομπότ που ξέρει οτι στις 9 θα ξυπνήσει,
θα πάει σχολή,μετά θα διαβάσει,παρασκευη ή σάββατο θα βγει και ενδιαμέσα σ αυτές τις μέρες θα κάνει και σεξ με τον Χ, αλλά μόνο για λίγο, γιατί δεν μπορεί να βγει απο το προγραμμα της.
Και βέβαια, ως κλασική ηθική κοπέλα, δεν βγαίνει κάθε βράδυ μ άλλον, ούτε κοιμάται με φίλους της αγόρια στο ίδιο κρεβάτι, ούτε γκομενίζει με διάφορους.Ειπαμε είναι ηθική!
Βέβαια όλα τα παραπάνω της επιτρέπεται να τα κάνει, με την προυποθεση οτι δεν τα μαθαίνει ο κοσμος!
Να χέσω και την Β, κι όλες τις Β, και κυριώς τον κόσμο, αλλά κιόσους ασχολούνται μ αυτον.
Να χέσω και τις ηθικοχριστιανικές αντιλήψεις περι σεξ που είναι ακάθαρτο και μόνο οι αντρές έχουν δικαίωμα να γαμάνε ο,τι βρουν μπροστά τους, γιατί είναι ΑΝΤΡΕΣ! αρχίδια!

Λοιπόν, συγγνώμη που ψάχνομαι, συγγνώμη που υπερβάλλω, συγγνώμη που δεν είμαι "καθωσπρέπει"
για τους άλλους αλλά είμαι καθωσπρέπει στην ουσία μου και δεν κολώνω να καπνίσω οπουδήποτε,ούτε να κουβεντιάσω το οτιδήποτε, ούτε να κάνω παρέα με την παιδική μου φίλη που έγινε τσουλάκι, αλλά σ εμένα φέρεται καλά. Συγγνώμη που δεν τήρησα τα προσχήματα.
Συγγνώμη που δεν είμαι "ενα φυσιολογικό παιδί" με όνειρο να γίνει δημόσιος υπάλληλος, δασκάλα κατα βάση, να βρει έναν αντρούλη στα 28, να τον έχει πάσα και να πηγαίνουν επισκέψεις τις Κυριακές στα πεθερικά!
(Δεν έχω τίποτα με τους δασκάλους, ούτε και τον γάμο, έχω πρόβλημα όταν όλα τα προγραμματίζεις και τα πράττεις επειδή "πρέπει" ή επειδή νομίζεις οτι "θες", γιατί η κοινωνία αμα είσαι γυναίκα απο τα 10 σου, σου λέει να βρεις πλούσιο αντρα και να τσικώνεσαι με την πεθερα σου. πώς;;; σίριαλ, μαμάδες,γιαγιάδες κλπ κλπ. αναπηρη ελληνικη κοινωνία! )
Συυγνώμη που δεν είμαι αυτό που θέλετε. Ενα κορίτσι στα 20 του που το μόνο που το νοιάζει είναι που θα βγει και με ποιον θα γαμηθεί . Ναι, εύχομαι να ήμουν, γιατί θα μουν ευτυχισμένη, μ ένα καλοφτιαγμένο νύχι και να καλό γαμήσι, αλλά δεν είμαι, τι να κάνουμε ;
Κι αφού θα μουν ευτυχισμένη ενδεχομένως να μην κάπνιζα ούτε να έπινα ούτε να είχα νεύρα, ούτε στεναχώριες, ούτε μελαγχολίες.
Συγγνώμη που δεν έγινα ηλίθια, αλλά ούτε κι εσείς που με μεγαλώσατε είστε ηλιθιοι, κι απορώ γιατί το απαιτείτε.
Κι αν διαβάσετε το κείμενο, θα πειτε ποως τα παραλέω.
ααα! και τι γλώσσα είναι αυτή, τι βωμολοχία "κορίτσι πράγμα"! Ξέρετε, κορίτσι είμαι, όχι φορέας λιγότερων δικαιωμάτων. Και ναι είναι αντιαισθητικό να ακούς βρισιές. Ομως όταν έχεις τα νεύρα σου, πώς να μλήσεις; Εκτος αυτού! Απενοχοποιήστε τις λέξεις! ας λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.,




"ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ο,τι ονειρεύτηκες.Ετσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικες οπτασίες"
Ναι, όμως, προκειμένου να μην τους στεναχωρώ, πρέπει να πάψω να μαι χείμαρρος; Πρέπει να προσέχω;;;
Μα το έκανα. την παραμονή πρωτοχρονιάς παρά την τεράστια βαρεμάρα μου, σηκώθηκα και πήγα στο τραπέζι με τα σόγια. Τόσο βαρετά πράγματα. Τόσο αλλόκοτη κι εγώ πολλές φορές.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Πρωτοχρονιά.

ε και λοιπόν; άλλαξε ο χρόνος ;
αυτό είναι ένα παραμύθι.
ένα μεγάλο παραμύθι.
αλλάζουμε εμείς ,
μόνο εμείς οι ίδιοι τον χρόνο.
γιατί ο χρόνος είναι τα γεγονάτα της ζωής μας
ή τα συναισθηματα μας.
Εποχή δεν αλλαξαμε ακόμα.
Χειμώνσας βαρύς.

Σιχαίνομαι αυτές τις οικογενειακές μαζώξεις,
που ακούς μικροαστικά αστεία
και γελάνε για παράδειγμα, επειδή κάποιος είναι πούστης.
ή που σου λένε "και στα δικά σου",
επειδή ο ξάδερφος αρραβωνιάστηκε.

Ναι τα σιχαίνομαι όλα αυτά,
τα αηδιάζω.
Κι όλη αυτή τη γαμημένη χαρούμενη ατμόσφαιρα.
Μισερή.
Δεν μ αγγίζει.

Ηθελά να πάω σ ένα καφενείο γεμάτο καπνούς
και ρεμπέτικολαικά.
Μονη.
Ολομοναχη σε μια άγνωστη πόλη και να κάτσω να πιω.
Να πίνω μέχρι το πρωί.
Μόνη.
Και να αλλάζει έτσι ο χρόνος.
Υποθετικά να αλλάζει.
Γιατί χειμώνας είναι.

2
δεν κάνω για τον κόσμο τους,
είμαι αλλοκοτη κι αλλοπρόσαλη,
λέει η μάνα μου.
Ισως μπορεί.
Δεν με χωράνε γαμώτο τα ορια σας.
Τι πειράζει ;
Ναι είμαι αλλόκοτη.
Θέλω να γλεντάω  με πάθος τη ζωή.
Ναι πού είναι το πρόβλημα τους ;
ή μήπως το πρόβλημα είναι οτι εγώ δεν ορίζω ως γλέντι μόνο το γέλιο
αλλά και το δάρκυ ;
Δεν καταλαβαίνω.

Βαρεθηκα τους ανθρώπους.
Τους σιχάθηκα.
Απομακρύνομαι απ αυτούς.
Και δεν πιστεύω κανέναν.
Με κουρασαν.
Γεια σας.