Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

προιούσης της νυχτός, η λογική αποθνήσκει γαρ.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Αναπόληση.

Ημέρα Πέμπτη, ημέρα αγαπημένη, ανάμεσα σε Παρασκευή βράδυ και Σάββατο πρωί.
Στη συνάντηση της οδού Αφεντούλη και Εθνικής Αντιστάσεως μια ευωδία συναντώ,
μοιάζει άρωμα φύσης από λεμονιές, γιασεμιά και χημική ευωδιά, που αντρικό κορμί θυμίζει.

Αρωμα λεμονιού, γνώριμο μοιάζει, θυμίζει εσένα, τότε που ευλαβικά προσκυνούσα στο βωμό του κορμιού σου.
Κι ύστερα μια γεύση λευκού κρασιού έρχεται στο νου μου και νομίζω πως τη γεύομαι.
Πηγαίνω στο διπλανό οινοπωλείο.
Αγοράζω το κρασί που κατά τύχη πίναμε μαζί.
Πώς τα φέρνει, κοίτα, η ζωή ;
Να γεύομαι κάπου εδώ την ίδια γεύση που είχα μαζί σου.
Κι ύστερα από τη μνήμη ανασύρεται η δική σου γεύση.
Οι αναμνήσεις γύρω πηγαινοέρχονται
κι η λογική περιττεύει και δεν χωράει στο δωμάτιο.
Ούτε κι εγώ χωράω στο δωμάτιο  αυτό, των σκέψεων.
Μια μακρινή πια ανάμνηση κι Εσύ.
Ξεπέρασα την έννοια του παρελθόντος χρόνου.
Τώρα πια μονάχα οι αναδρομές είναι σωτήριες.

Καληνύχτα.