1
Ο έρωτας είναι ένα παράξενο, δυνατό συναίσθημα, που σ αρπάζει απ τα μαλλιά. Ξαφνικά επικεντρώνεσαι μόνο σ εκείνον και το μόνο που σκέφτεσαι είναι αυτός.
Αντε να πάρει ένα τηλέφωνο, άντε να στείλει ένα μύνημα, άντε να τον δώ. ΟΙ σκέψεις σου περιστρέφονται γύρω απ αυτόν.
Κι όμως, μερικές φορές συνειδητοποιείς πως ο έρωτας αυτός δεν είναι τα πάντα, ίσως καν να μην είναι έρωτας και δεν ξέρεις αν νιώθεις όντως ή αν απλά προσπαθείς να νιώσεις...
Γιατί εσύ ζεις αλλού... σ άλλον κόσμο.
Και, βάλε με αγάπη μου στον κόσμο σου, θα σου πει.
Μα πώς;
Καμιά φορά σκεφτομαι πως ο έρωτας ίσως να σε κάνει να μένεις στάσιμος. Δεν διαβάζεις, δεν μαθαίνεις, δεν ονειρεύεσαι τίποτα πέρα απο αυτόν, δεν ταξιδεύεις μόνος...
Απ την άλλη, όσα γράφω, μου φαίνονται λίγο μπαρούφες. Γιατί ίσως ο έρωτας είναι η πιο μεγάλη γνώση.
2
Και τελικά δεν ξέρω πως είναι να πονάς στις ανθρώπινες σχέσεις, όσο κι αν έχω πονέσει.
3
Και σκέφτομαι πως αυτό που έχουμε εμένα δεν μου φτάνει.
Δεν ξέρω αν είναι ουσιαστικό ή απλά αν είναι μια συνήθεια..
Ισως να μην γνωριζόμαστε καν... αυταπάτες λοιπόν;
Μοιραία, μπαίνω στην σύγκριση... δεν το θέλω, μα μπαίνω. Και τελικά, δεν ξέρω ποια απ τις δύο σχέσεις ήταν πιο ουσιαστική... ίσως αυτή... ίσως και καμία..

Δεν μου φτάνει όμως αυτό που έχουμε...Ομως, δεν μου φτάνει και να ερωτεύομαι την σκιά του, αν και κάποτε μου έφτανε.
Τελικά, ωρίμασα παράξενα,άποτομα... Πάνω σ ένα πρωινό τσιγάρο, σκέφτηκα να φτιάξω την πραγματικοτητα μου.
Κι όμως δεν ξέρω αν θέλω και σχέσεις και δεσμεύσεις. Κακώς είπες πως είμαι για σχέσεις... Δεν μέ ήξερες καλά. Κι αν τελικά διάλεξα εσένα, ήταν επειδή ήξερα οτι θα με προδώσεις πριν το κάνω εγώ κι έτσι θα γλύτωνα τις τύψεις.

Δεν ξέρω αν είμαι παλιοχαρακτήρας, δεν με έχουν πει ποτέ έτσι.
Καμιά φορά όμως οι σκέψεις μου είναι διαφορετικές.
Ολες οι μικρές ονειρεύονται τον πρίγκιπα του παραμυθιού.
Εγώ πάλι γιατί δεν θέλω να τον βρω;
Θέλω να γυρνάω απο κόσμο σε κόσμο, έτσι, για να γνωρίζω, για να πληγώνομαι ίσως (;) , για να ωριμάζω, για να ζω(;) , ή για να καταστρέφω τον ευατό μου(;). Κι αν δεν τον καταστρέφω; κι αν τελικά τον κάνω καλύτερο;

Και τελικά, μήπως απλά είμαι πολύ μοναχική, μήπως φοβάμαι να έχω υπερ-ουσιαστικές σχέσεις; Η απλά είναι της ηλικίας και μετά θα στρώσω;

"Ο έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή απ τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. "
Ετσι έγραψε ο Λιαντίνης... κι εσύ(σ εσένα μιλάω Γιώργο, εσύ τον διάβαζες πολύ) μάλλον ήξερες να ερωτεύεσαι. Εγώ πάλι.. όχι...