Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

ημερολογιο

Το ημερολόγιο ταξιδίου δεν εγράφη ελλείψει χρόνου.
Η αθήνα όμως είναι υπέροχη.
η Αλεξανδρεια που χάνω.

Αναρωτιέμαι πως οι άνθρωποι αντέχουν μέσα σ αυτές τις σχέσεις.
δεν ξέρω αν θα αντεχα.
δεν είναι που δεν θα θελα.
είναι που δεν θα πιστέψω ποτέ.
"εκλεισα τα περασματα κι αμα σε παίρνει πέρνα"
κι είναι που κανείς δενκαταλαβαίνει.
ΚαΙ ξέρω πως αυτόπουγράφωε είναι μια ψευδαίσθηση.
"δεν έχω χρόνο να ψάχνω για ελπίδες."
νιώθω τόσο μόνη και ισχυρή.



μόνη είπα;;; μα δεν είμαι ποτέ.έχω ταω τσιγάρα μου, την μουσική μου,τον ευατό μου.
ξέρω πως όπου κι αν πάω θα είμαι εγώ μαζί μ'εμένα.
ξέρω πως είμαι παράξενη.
λέει η λία "δεν είσαι σαν όλους τους άλλους".
ναι.κανείς δεν είναι σαν τους άλλους.

κοπελιτσα δεν θέλω να είμαι.
και δεν είμαι.


σαν να μην χρειάζομαι τίποτα και κανέναν.
εκτος κι αν έπεισα εγώ τον εαυτό μου.
Ομως όταν εγώ τρέχω στην βροχή ή χάνομαι μόνη μέσα στους δρόμους της πρωτεύουσας
ή διαβάζω τα βιβλία μου είμαι απλά πλήρης και ευτυχισμένη.
Εξάλλου, οι άνθρωποι πολλάκις μέ έχουν κάνει κουρέλι.
Οχι, δεν έχω χρόνο.
Σκοτώθηκα πολλές φορές,από μικράπράγματα.
Μικρά φερσίματα,μα όχι ανώδινα.

Ομως γελάω,χορεύω, υπάρχω,στέκομαι όρθια.
ΠΑΝΤΑ ορθια!
όπως και να χει.
ΟΡΘΙΑ ΜΟΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΟΒΕΡΗ ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ.
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ...
τοσο ευτυχισμένη και δακρυσμένη μέσα στην ομίχλη μου και την χάρα μου.

1 σχόλιο:

  1. Ημερολόγιο, όπως ο τίτλος στο τραγούδι του Χρήστου, "τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω", κάπου εκεί μέσα στους στίχους, ίσως βρεις μια απάντηση "κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί"...

    Μόνος; Εδώ θα πάω στα δικά μου γραπτά. "Τότε, όταν μπαίνεις σε άδεια σπίτια, κενά δωμάτια και κρύες γωνιές, τότε και μόνο τότε μετριέσαι. Με όλα αυτά που είσαι και με όλα όσα σου λείπουν. Ολόκληρος δεν είναι κανείς μόνος. Και μόνος δεν είναι κανείς όταν έχει ανθρώπους με ουσία."

    Σκοτώθηκες πολλές φορές από μικροπράγματα, μα για να αναστηθεί κανείς πρέπει να σκοτωθεί πρώτα. Και για να χορεύεις ακόμα δεξιά και αριστερά, μάλλον αναστήθηκες. Οι πληγές είναι που κάνουν τη διαφορά, σαν παράσημα και γνώση....

    Σε καταλαβαίνω απόλυτα... Όχι, λάθος είναι αυτό... "Καταλαβαίνω όσα λες και τα συμμερίζομαι". Καλύτερα έτσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή