"τι κόσμος είναι αυτός ; "

πάει καιρός που έχω να γράψω εδώ.
ίσως φταίει η εξεταστική.
ενέχυρο,υποθήκη,ποινικός κώδικας, άρση του αδίκου,
εμπορος-εμπορική πράξη, συμβαση, δικαιοπραξίες, διακαιώματα.
έννοιες, όλα όσα νομίζω πως δεν χωράνε στο κεφάλι μου.
Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.
προσπαθώ παλεύοντας.
Ομως τα ερωτήματα έρχονται ένα ένα.
Επειτα εκνευρίζομαι.
Ξεσπάω.
Ανοιγω την τηλεόραση να δω ειδήσεις.
Απογοητεύομαι.
Μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Εκβιασμοί της Τρόϊκα και δήθεν κόκκινες γραμμές των κομμάτων.
Υποχωρήσεις.
Ενα πολιτικό σύστημα σάπιο.
Μας παίρνει μαζί του.
Μούγκα.
Καμιά αντίδραση.
ή μάλλον υπάρχει αντιδραση, αλλά αμελητέα,
μη ικανή να τους ταράξει.
Οι πιο πολλοί έβαλαν κάτω το κεφάλι και είπαν
"έτσι είναι".
Ραγιαδισμός.
αντιδρούμε με πορείες,απεργίες, καταλήψεις.
κλασσικοί τρόποι αντιδρασης.
Ομως λίγα αλλάζουν.
Βλέπω να βυθιζόμαστε,
δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα πιάσουμε πάτο.
πόσο σάπιος κόσμος ;
πόσο σάπιος καπιταλισμός ;
κορπαρατισμός όπως θα λεγε κι η Klein.
Τόση αηδία μαζεμένη.
μας ξεπουλάνε.
δεν μιλάμε.
στις δημοσκοπήσεις παίρνουν ακόμα ποσοστά οι γαλοζοπράσινοι.
Ντροπή και όνειδος.
οργή.
και πιστεύεις στους άλλους ; με ρωτάνε.
Ισως λίγο περισσότερο.
Λίγο όμως.
Πάντα αμφιβάλλω για όλους και για όλα.
Ομως λίγο παραπάνω στους άλλους πιστεύω.
σάπιο σύστημα. βρωμάει.
οι τράπεζες ρυθμίζουν τη ζωή μας.
χάνονται τα κεκτημένα μας.
Κι εγώ εδώ, βουλιάζω, μέσα στον Αστικό Κώδικα.
Ποιό το ώφελος λοιπόν ;
Επιστημονισμός.
Να μαστε προσκολημένοι στις σπουδές μας.
Αυτό μας ζητάνε οι γονείς μας.
Μια προτροπή άκρως χυδαία και άρρωστη.
Μου θυμίζει πανελλήνιες η περιόδος εξεταστικής.
Πάλι πρέπει να "μάθεις" έννοιες σε ένα μήνα.
Να μάθεις επιφανειακή, πασαλλείματα, τα πάνω-πάνω.
"Φταίτε κι εσείς" λέει η μάνα μου.
"γιατί ρεμπελεύετε όλο το εξάμηνο και δεν διαβάζετε"
Ναι προφανώς. Ομως όταν έχεις 10 ώρες μάθημα στη σχολή, πώς να διαβάσεις μετά ;
Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει πως η γνώση είναι χαρά ;
πώς όταν έχω τόσες ώρες μαθημα απλά μπερδεύονται όλα στο κεφάλι μου ;
πώς δεν χαίρομαι την γνώση, απλά αγανακτω.
Αηδιάζω με τον ξύλινο λόγο των ακαδημαϊκων, με το ύφος αυθεντίας που έχουν,
με το απροσωπο προφιλ τους.
Με τα τεράστια συγγράματα που φέτος μας έκοψαν και μερικά,
τα πιο πολλά απ τα οποία υπάρχουν για να εξυπηρετούν την φιλοδοξία του κάθε ακαδημαικού να γράψει ένα βιβλίο-ακατανόητο και ξύλινο.
Τους αήδιασα όλους.
Ολο το εκπαιδευτικό σύστημα βρωμάει μιζέρια, σαπίλα, στείρα σχεδόν γνώση.
(δεν μιλάω για όλους τους καθηγητές, ούτε για όλα τα συγγράματα βέβαια, μιλάω εν γένει για το σύστημα)
Πέρασα αυτο το απαίσιο έτος των πανελληνιών, για να ρθω και να συναντήσω παραόμοιες καταστάσεις.
Ναι, δεν περίμενα κάτι άλλο.
Δυστυχώς δεν έχω τίποτα καλύτερο να περιμένω.
βλέπω το παρόν μας που δεν μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε και να αγαπάμε.
"Πρέπει να διαβάζεις", αυτό νιώθω στις περιόδους εξεταστικής.
Μα "το πρέπει" πώς να γίνει "θέλω" ;
Αιρετική θα με πουν.
Το ξέρω.
ή ρεμάλι ή αιρετική ή τεμπέλα.
Κι όμως σ αυτή την εξεταστική είναι η μοναδική φορά που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και
να διαβάσω.
Βλέπω  όσα συμβαίνουν.
Πώς εγώ να αδιαφορώ ή να μην επηρεάζομαι ;
Κοινή λογική ενός νέου δεν είναι να επηρεάζεται και να κρίνει ;

Κι επιπλέον κανείς με το να εξειδικεύεται μόνο σ έναν κλάδο δεν γίνεται ποτέ ολοκληρωμένος άνθρωπος,ούτε αποκτά πλήρη αντίληψη του κόσμου. Κάτι είπα ε ; Κοινοτυπίες γράφω τόση ώρα.
Ομως κουράστηκα. Αηδιασα.

Ξέρω πολλούς που ασπάζονται αυτές τις ιδέες.
Ιδεολόγοι όμως της δεκάρας είναι οι πιο πολλοί,
αφού άλλα κυρήττουν κι άλλα πράττουν στις ζωές τους.
Εμένα ο φόβος μου είναι να μην αλλοιωθω,
να μην αλλοιώσω την ζωή μου, τον εαυτό μου,
να μην γίνω εκείνα που κοροϊδεύω,
να μην γίνω το αυριανό κατεστημένο,
που θα ξεζουμίζει τον αδύναμο.
Φοβάμαι μη πω "τότε ήμουν νέα, ανώριμη, απροσάρμοστη, αιρετική"

βλέπω την σαπίλα στην πολιτική και άμεσα στην ζωή μας και στις σχέσεις μας με τους γύρω μας.
Γιατί τι γινεται ;
Ο έρωτας και η φιλία έγιναν σίριαλ στην τηλεόραση.
Γίναν κατανάλωση και κέρδος, κερδίζονται και λειτουργουν με στρατηγικές management!
αη στο διάολο λοιπόν.
Δεν τον  θέλω τον κόσμο σας.
Ομως, δεν παραιτούμαι.
Θα παλέψω.
Τώρα ο λόγος μου πέφτει στο κενό όμως.

ακούω τη βροχή έξω να πέφτει
και συγκινούμαι.
πόσα χρόνια θα βρέχει ακόμα στον κόσμο ;
σαπίζουμε,σύντροφε.Ξύπνα.