Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Αύγουστος.

Ο Αύγουστος ήρθε. 
 Ηρθε μαζί με την πανσέλληνο,
τις μπύρες στην παραλία,
τα φορητά ραδιόφωνα,
τις ατάκτως ειρημένες σκηνές στο ΣεΪτάνι,
τις πέτρες της παραλίας που σου τρυπάνε τις πατούσες,
τα μελτέμια και τις θάλασσες τις αγριεμένες.

Ο μήνας των αμπελιών είναι εδώ,
τα σταφύλια κείτονται έξω απ την ένωση Αμπελουργών
και μυρίζουν κάτι παράξενο,
που εμείς το λέμε "σπιρτάδα".
Εποχή της ανθοφορίας του βασιλικού
μέσα στους τενεκέδες.
Τα καλύβια κόσμο θα γεμίσουν,
για να περιποιούνται οι εργάτες-αμπλελουργοί τ' αμπέλια.

Στο Μπάλο, ανάμεσα απο τις κορφές του Κέρκη,
θα ξεπροβάλλει ένα κόκκινο φεγγάρι
και θα περνάς απο τα βράχια,
νομίζοντας πως βρίσκεσαι στο διάστημα.
Θα μαγευτείς απ' αυτή τη νύχτα.
Θ' ανοίξεις το παραθυρό σου και θα κοιτάζεις
τα φώτα της μικρής σου πόλης,
αμυδρά να φωτίζουν
μπροστά στο μεγαλείο της σελήνης.
Οι ελάχιστοι τουρίστες
θα κοιτούν εντυπωσιασμένοι γύρω-γύρω,
αυτή τη νύχτα,
μοιάζει να βγήκε απο το ποίημα του Σολωμού
και να σου μια Φεγγαροντυμένη θα περνάει
απ το μυαλό του καθενός,
για να τον σώσει απο την αιώνια ανθρωπινη καταδίκη της μοναξιάς.

Θα στέκει έρημο το νησί,
σαν μια βραχονησίδα ακατοίκητη,
στη μέση του Αιγαίου,
με τα τριζόνια να γεμίζουν τα βράδια.
Ενίοτε τα τζιτζίκια θα τραγουδούν τον έρωτα τους.
Θα διακόπτεται το τραγούδι τους απο τα ελάχιστα περαστικά τροχοφόρα.
 Η νύχτα θα κατηφορίζει, μαζί με το Φεγγάρι,
το καφενείο της πλατείας θα γεμίσει,
και τα καραφάκια θα έρχονται άδεια,
για να φεύγουν γεμάτα.

Το καράβι ερχόμενο απο τον Πειραιά,
θα σφυρίζει την άφιξη κάποιων ξένων.
Στο λιμάνι θα αναμένουν ματαίως κόσμο,
για να κάνουν τζίρο μεγάλο.
Τα δύο-μπαρ-μπαλκόνια θα παίζουν Rihana και Πάολα
και τα φώτα θα ζαλίζουν, μαζί με την ηχορύπναση.
Οι σύλλογοι στα χωριά θα οργανώσουν πανηγύρια
κι όλα θα κυλάνε ήμερα.
Ημερα και βίαια παράλληλα,
σαν μια παράτονη μπάντα,
που σε ξυπνάει Κυριακή πρωί.


θα περάσει κι αυτός ο Αύγουστος, 
χωρίς καμιά απόχρωση, 
θα έχει και μια ανάμνηση παλιά, 
σαν ξεθωριασμένο κόκκινο μαντήλι στα μαλλιά, 
κι εσύ θα περιμένεις ξανά τον έπομενο Αύγουστο,
κοιτώντας τα καράβια στο μουράγιο να αναχωρούν.
Θα περάσει κι αυτός ο Αυγουστος, 
έτσι μόνος κι αβοήθητος, 
σαν άντρας που σ΄ ερωτεύτηκε,
κι εσύ τον απέρριψες. 
Θα τελέψει ο μήνας ετούτος, 
κι εσύ θα κοιτάζεις ακόμα το δρομάκι
να εξαφανίζεται μέσα στο φως του καυτού ήλιου. 



1 σχόλιο: