Κυριακή 11 Απριλίου 2010

μια ζωή αραχτή στην προβλήτα...

Πάει, αυτό ήταν...
τέλειωσε..
ένα αστέρι έπεσε απο τον ουρανό και δεν έκανες ευχή.
ερχονται τώρα ουρανοί τόσο σκονισμένοι, γεμάτοι σύννεφα κόκκινα,
κι όχι
ΕΣΥ
γελάς.
Βαδίζεις τώρα σ ένα χάος, σ ένα δρόμο που δε ξέρεις που θα σε βγάλει....
και ...
τ'αστέρι έπεσε...
Σωπασαν πλέον τα τραγούδια και τα μεθύσια...
Σώπασε η άνοιξη που τόσο ανελέητα σ αγκάλιασε...
Το πύρινο αστέρι έφυγε κι ο ουρανός άδειασε...

" μια αυταπάτη οι επιλογές", γλυκό μου παιδί...


Θάλασσα οι μέρες μας φουρτουνιασμένη κι άδεια...
Ερχονται σκοτεινές ημέρες,βουβές, δίχως καμιά απόρωση.
απ αυτές τις ελεινές ημέρες που μισείς...
Δεν ταξιδεύεις πια.
Μονο ελπίζεις:
μια προσμονή.
ενα καλοκαίρι
μια θάλασσα
λίγο πράσινο.
Μια σκιά.
Ενα όνειρο
Ενα πύρινο αστέρι.
Τι απ όλα?
Ολα μαζί...

3 σχόλια:

  1. ΟΟΟ μικρη κουραγιο!! θα δεις θα περασει κ αυτο και θα το σκεφτεσαι και θα χαμογελας γλυκα οπως και γω!!:))καλα διαβασματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. als euxaristw!
    ziggy, to kserw! ;) alla einai o Stoxos! prepei na to palepsoume! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή