Κυριακή 2 Μαΐου 2010

σαν απολογισμός.

Θέλω πολύ να περάσω.
Τώρα που πλησιάζω στο τέρμα,
έχω γίνει τόσο ψύχραιμη.
Παλεύω μέσα μου, μάχες ολόκληρες να παραμείνω ψύχραιμη.
Φοβάμαι.
Δεν ξέρω κατα πόσο έχω δουλέψει.
Δεν θέλω να ξαναδώσω.
Οσο περνά ο καιρός,
αρχίζω να θέλω μόνο την Νομική.


οσο περνάει ο καιρός, γίνομαι ρεαλίστρια,
επιστρατεύω τον ορθολογισμό μου.
Αφηνω πίσω ενδοιασμούς, ηλίθιες φιλίες και έρωτες που δεν με έβγαλαν πουθενά.


Οσο περνά ο καιρός, οι σκέψεις περιστρέφονται γύρω απο τον εαυτό μου,

γύρω απο το μέλλον,
γύρω απο την ψωροκόσταινα Ελλάδα.

Αφήνω πίσω ηλίθιες φιλίες.
Αλήθεια, δεν με νοιάζουν.
Κι απορώ τι κάνω τόσα χρόνια μ αυτούς;
δεν με ενδιέφερε ποτέ η θεματολογία των συζητησεων τους,
δεν με ένοιαξε ποτέ ν ακούσω πως ξεπουλάνε τους ερωτες τους,
πώς ονομάζουν το κέρατο καψούρα,
πως ονομάζουν το λάθος κουλτούρα,
δεν με ένοιαζε ποτέ πόσοι ήταν οι οργασμοί της Τάδε,
που έρχεται στην παρέα μας έτσι στο άσχετο και αρχίζει να μεταφέρει το κρεβάτι της σε δημόσιο χώρο.
ΑΛήθεια, τι έκανα εγώ μ αυτούς;
Αναρωτιέμαι τόσες φορές.


Οσο περνά ο καιρός αφήνω πίσω μου σκέψεις ηλίθιες.
Οσο περνάει ο καιρός, θέλω μόνο να περάσω, να ανοίξει το μυαλό μου, να έχω ευκαιρίες.
Τους έχω βαρεθεί.
Αηδιάζω όχι μ αυτούς.


Πιο πολύ μ εμένα.
Αξιωσα τον εαυτό μου για τα ελάχιστα.
Τώρα πέρασε ο καιρός. Κατάλαβα.
Μεγάλωσα, όχι αρκετά όμως.
Θα έπρεπε να μην έχω επηρεαστεί με τον Κ. Ταδε ή την Κ. Ταδε ή την Πενταήμερη ή τις σκέψεις που περναγαν απο το μυαλό μου.
Δε θα έπρεπε να αγχωθώ.
Θα μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα.
Το ξέρω.
Ξέρω, πως αν ήμουν καλύτερα ψυχολογικά, ΑΝΕΤΑ θα έπιανα 19+ χωρίς υπερβολές.
Αν ΄δεν είχα αγχωθεί, αν δεν είχα σκορπίσει μέρες και ώρες για έναν μαλάκα,για κάτι ηλίθιες φιλίες και κάτι προβλήματα του τύπου "δεν μου κάθεται ο γκόμενος", θα μπορούσα να ήμουν πιο σίγουρη για μένα τώρα.
εχω κάνει λάθη. Δεν με τοποθετησα απο την αρχή εκεί που μου άξιζε, γιατί δεν εννοησα ποτέ να καταλάβω τι μπορώ να κάνω. -κι ας είχα καλούς βαθμούς, κι ας εισέπρατα μπράβο, όπως και τώρα.
εμένα δεν μου έφταναν ποτέ. Πάντα μπορούσα κι άλλο, έτσι έλεγα.


Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο... Ηθελα να φτάσω το τέλειο. Ηθελα να είμαι τέλεια.
Στο σχολείο, στην οικογένεια, στους φίλους, στους καθηγητές, στους έρωτες...
Σ όλα. Προσπαθούσα και προσπαθώ ανελέητα να είμαι Τελεια, ξέροντας πως κανείς δεν είναι τέλειος. Προσπαθώ απλά να το πλησιάσω.
δεν ξέρω αλήθεια τι κέρδισα.
Ισως τίποτα.
Κατι φίλους που δεν νομίζω να τους νοιάζει και αρκετά τι κάνω, πώς είμαι, πως περνάω.
Κάτι φίλους, που ζουν σ έναν κόσμο άλλο, αυτόν τον κανονικό κόσμο, τον έξω, τον κόσμο-φούσκα, τον ξευτυλισμένο κόσμο.
Κι εγώ πάντα είμαι απ την άλλη. αλήθεια, όταν με ρώτησαν μια φορά, ποιος είναι ο κόσμος μου, δεν ήξερα να τους πω.
Ξέρω μόνο πως είναι μοναχικός. Εκεί δεν χωράει άλλος ή τουλάχιστον δεν χωράει κανείς απο αυτούς που θέλουν να μου τον καταστρέψουν.
Η οικογενεια μου απο την άλλη, είναι στον κόσμο της. Με κατηγορούν για την αθυροστομία μου, το... "θρασος μου" ,
με πιστεύουν, με επαινούν που πάντα μόνη τα καταφέρνω
-αλήθεια κανείς δεν ξέρει πως.
Με αφήνουν απλά να πάρω την ζωή στα χέρια μου και αυτό το επέβαλα εγώ.
Θέλω να είμαι μόνη, αυτόνομη, αναρχοαυτονομη.
Καμια φορά νομίζω πως αδιαφορούν.
Ξέρω, οτι δεν ισχύει.
Μα ούτε το βιβλίο δεν μου κράτησαν.
Δεν ριχνω ευθύνες.
Δεν το ζήτησα.
Δεν μ αρέσει να ζητάω.
Οχι που είμαι ... "εγωιστρια" , όπως με είπαν κάποτε και ομολογώ οτι ποτέ δεν ξεχνώ πόση αχαριστία υπάρχει σ έναν γαμημένο κόσμο,
αλλα που δεν θέλω να τους επιβαρύνω με επιπρόσθετες ευθύνες.


οσο περνά ο καιρός το μόνο που θέλω είναι να περάσω.
Θελω να τα καταφέρω.
Τα λάθη που μου καταλογίζω-όντας αυστηρότατη μ εμένα πάντα-
είναι πολλά.
Αναλώθηκα σε πράγματα ανούσια, σε ανθρώπους που δεν άξιζαν να ασχοληθώ,
σε ανθρώπους που δεν ήθελαν να φτάσω ψηλά και μου έκοβαν τα φτερά.
Αναλώθηκα σε επαναστατικές μου ιδέες, χωρίς να θυμηθώ αυτό που λένε κι οι ΚΝιτες"το συστημα το πολεμάς απο μέσα" .
Ξεχάστηκα σε όνειρα μικρά. Με αξίωσα για τα ελάχιστα.
Το τίμημα;
Θα δούμε.
Μπορεί και να περάσω.Θα κάμω το καλύτερο που μπορώ και θα παλέωψ, ως πάντα, μέχρι την τελευταία κηλίδα αίματος, μέχρι την τελευταία αναπνοή. Οχι, δεν θα τους αφήσω. Κι αν κάτι μου χα πει μια φορά ήταν "να μη ξεχάσω να πιαστώ απ τα ονειρά μου. " δεν θα ξεχάσω. Μου το έχω υποσχεθεί. εγώ θα φτάσω εκεί που θέλω αργά ή γρήγορα.
τα διαγωνίσματα μου ξεπερνούν το 18+ .Μπορεί να περάσω.
Μπορεί και όχι όμως.
Δεν θέλω να συμβεί αυτό.
Ας πρόσεχα.

Οι μαλακίες πληρώνονται, που είπα και στον Αλλον.
Πάντα πληρώνονται.

8 σχόλια:

  1. Λοιπον δε θελω να σε αγχωσω αλλα ακομη κι αν δεν πιασεις το 19 μην ξεχνας πως υπαρχουν και αλλες σχολες... Επισης οταν θα πιασεις τον βαθμο που θες να μην ξεχασεις να δηλωσεις αυτο που εσυ θελεις... αν βγαλεις παραπανω μην ξεγεαστεις... μην ξεχασεις τον στοχο...
    και μενα μ ελεγαν δηλωσε παιδαγωγικο, μα να θυμασαι δεν εχουν σημασια τα μορια, σημασια εχει να πιανεις το ονειρο σου...
    θα τα καταφερεις! αφου εισαι συνειδητοποιημενη!!!
    να θυμασαι οτι εγω σε υποστηριζω! αληθεια, ολους σας εδω μεσα!!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειρήνη μου, ευχαριστώ!!! :)

    Οσο για το 19+,οι μαλακίες...πληρώνονται και καμια φορά... ακριβά. Ας πρόσεχα. Καλά να πάθω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οσο για το τι θέλω, κταλήγω στη Νομική.
    Βεβαια θα σου πω οταν θα βγουν τ αποτελέσματα τι θα κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δν εχει σημασια... ο στοχος ειναι στοχος... και δε θα χαλασει ο κοσμος... μη δκεφτεσαι αρνητικα.. προχωρα τωρα δυνατα!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ρε μην τρελένεσαι(μην με ακούς και εγώ τρελαμένη είμαι!ή μήπως τρελή?εμ δεν ξέρω...lol!)λοίπον ότι είναι να γίνει θα γίνει και δεν αλλάζει...μην μετανιώνεις για τίποτα...όλα εμπειρίες είναι...και έγω έχω κάνει πράγματα ανούσια ιποτίθεται που μου τρώνε χρόνο από το διάβασμα κλπ...τέσπα θα δείξει...όσον αφορά την οικογένεια στην δικιά μου τουλάχιστον περίπτωση δεν υπάρχει υποστήριξη...γιατί δεν υπάρχει οικογένεια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...απλά και εγώ ήμουν πάντα μόνη μου να παλεύω σε διάφορες καταστάσεις και τώρα το ίδιο...δεν με νοιάζει όμως...όσον αφορά το σύστημα έχουν για μια έστω φορά δίκιο οι κνίτες...από μέσα πρέπει να το πολεμήσεις αν θες τίποτα να καταφέρεις...απέξω μόνο φασαρία μπορείς να κάνεις αλλά δεν πετυχαίνεις τίποτα...επόμενος στόχος το παραδικαστικό!lol!xDDDD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χαχα. α ρε ziggy. κουράγια ρε! μετανοιώνω, μετανοιώνω... χαχα... θα δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αφηστε τις μετανοιες για το τελος... τιποτα δεν εχει κριθει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή