Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

οταν η τέχνη έγινε εξίσωση.

Θυμάμαι οτι ήταν ένα μεσημεράκι του Σεπτέμβρη.
Ναι, ήταν τότε, δεν θυμάμαι ακριβώςπια σχολική ώρα.
Είχε φτάσει εκείνη η πολυπόθητη ώρα, η ώρα της Λογοτεχνίας στην κατεύθυνση.
Περίμενα, περίμενα πολλά.
Τελικά μας πέταξε κάτι φωτοτυπίες.
30 σελίδες.
Πήγα σπίτι.
Πελάγωσα.
Δεν ήξερα τι να μάθω, πώς, σαν ιστορία να τα μάθαινα;
Τον Κρητικό τον κάναμε μέσα σε 1,5 εμβομάδα.
Βλέπεις, έπρεπε να φύγει...
Να φύγει.
Σημασία δεν είχε τι μάθαμε.
Αρχισα το καημένο το μαθητούδι, να διαβάζω Σαββάλα καθώς ήταν υποτιθεται το καλύτερο.
Κόντεψε να μου ρθει κόλπος, όταν τα είδα.
Μετά τα συστηματοποιησα.
Τα έβαλα σε μια τάξη, σε μια σειρά.
Μπήκα στο νόημα.
Αρχισα απο το βιβλίο.
Μάθαινα και μαθαίνω για μία μέρα ακόμη, τα σχόλια, όσα έχει πίσω.
Επειτα έψαξα κι εγώ, σαν καλό παιδί, τους κανόνες της αφηγηματολογίας.
Ηταν σε κάτι χάρτια απο τις σημειώσεις.
Μετά πήρα το Λεξικό λογοτεχνικών όρων.
Εβγαλα μια κάποια άκρη.
Μετά είπα να πάω φροντιστήριο, μήπως και μου τα συστηματοποιησουν καλύτερα.
Τελικά ΟΧΙ.
Ελλειπείς σημειώσεις, ελλειπείς γνώσεις-μα πώς το διδάσκουν απορώ;
Τελικά άρχισα να διαβάζω για δεύτερη φορά την ύλη μέσα στο Πάσχα.
Μετά την ξαναδιάβασα.
ΣΥΝΟΛΟ=3 φορές.
και απο σήμερα άντε πάλι.
αλλή μία φορά σήμερα την μισή, αλλη μία αύριο την μισή και μετά άντε πάλι.

Ολες μου επιδιώξεις απο αυτό το μάθημα ναυάγησαν.
ειναι τρομακτικό, επειδή ουσιαστικά δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει.
Ο,τι έψαξα το έψαξα μόνη απο το ίντερνετ, απο κάτι σελίδες των φροντιστηρίων, απο τα θέματα της ΟΕΦΕ, απο τα βοηθήματα.
Ξέρω, βάση σ όλα είναι το σχολικό βιβλίο.
Με βάση αυτό κινήθηκα.
Τα βοηθήματα, λίγη θεωρία-λογοτεχνικά ρεύματα, αφηγηματολογία-
ΠΟλύ φαντασία, πολύ κρίση, πολύ ευαισθησία, πολύ αγάπη γι αυτό που έκανα.
Γι αυτό που κάνω μέχρι και Αύριο.
Μα μου ζητήθηκε να βάλω την Τεχνη σε αριθμούς. αχ+β... κλπ κλπ.
Αυτό με τρόμαξε.
Με τρομάζει,με δυσανασχετεί.
Τελειώνουμε τώρα όμως
Οπότε εντάξει.
Πρέπει να γράψω.
Εχω διαβάσει.
Αυτό που μπορούσα το έκανα.

-είναι άθλιο να εξετάζεται Πανελλήνια η Λογοτεχνία.
Ας εξεταζόμασταν σε Ιστορία της Λογοτεχνίας, που επίσης είναι δύσκολη, αλλά αντικειμενική.
Αυτή η λογοτεχνία που μας εξετάζουν, νομίζω, είναι υποκειμενική.
Κι είναι και θέμα τύχης .
Θα ξεχάσω εγώ πέρσυ που η άλλη είχε διαβάσει μόνο το Σαχτούρη και έπεσε;

5 σχόλια:

  1. είναι μεγάλη μλκια που είναι η λογοτεχνία πανελλαδικώς εξεταζόμενο μαθημα!αλλάτι να πεις αφού μλκες είναι κ αυτοί!εμένα μου τη σπάει που δεν μπορώ να δω το κείμενο όπως θέλω αλλά όπως θέλουν αυτοί!ευτυχώς είχα καλό καθηγητή στο φροντ γτ στο σχολείο είχαμε μια ηλίθεια που μας έλεγε ότι να ναι!(πχ στον κρητικό σχήμα γείωσης-απογείωσης)έτσι και γράψω αυτά που μας είπε αυτή έχω γράψει όχι μηδέν αλλά μείον!lol!τέσπα στην αρχή σκοτωνόμουν με τον καθηγητή του φροντ γτ δεν ήθελα να τα μάθω όπως έπρεπε αλλά όπως τα ένιωθα και κυρίως γτ πίστευα και πιστεύω πως οι ποιητές-συγγραφείς δεν είχαν σκεφτεί την ώρα που τα έγραφαν ούτε το ένα τρίτο από όσες ερμηνείες μας βάζουν να μάθουμε ως δήθεν δικές τους!έτσι είναι σαν να σκοτώνουμε το συναίσθημα που είναι η λογοτεχνία για να επικρατήσει η στείρα υποτιθέμενη λογική!

    τώρα δεν είναι καιρός για ποιήματα/μείναν ακόμα τέσσερα μαθήματα/αιώνια διλλήματα/να κυριαρχήσει η λογική πάνω στα συναισθήματα;/να γράψεις ότι η καρδιά σου στο μυαλό σου πεί/ή μήπως αυτό γίνει αιτία όλη σου η ζωή να καταστραφεί;/ε για πες μου τι θα κάνεις εσύ;/εγώ πάντως ότι θέλουν αυτοί/είδες συμβιβαστηκα και εγώ/μα να τους πολεμήσω έχω απώτερο σκοπό/και θα κάνω ότι μπορώ/για να το πετύχω αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνώ!

    χμ... τι θα κάνω; ρωτάς ε;
    ...
    λοιπόν, εγώ δεν είχα καλούς καηγητές όλη την χρονιά.
    Είσαι τυχερή που είχες καλό καθηγητή, γιατί στα συστηματοποιούν και σου λένε τι να μάθεις.
    Εμένα πάλι δεν μου έδειξε τίποτα κανένας.
    Ο,τι να ναι λένε.
    Ετσι, διάβασα μόνη μου.
    so... τι θα γράψω;
    Οσα έχω διαβάσει κι όσα βγάζω εγώ.
    Να σου πω όμως κάτι, οι αναλύσεις τους έχουν μια κάποια λογική.
    Αλλά και πάλι δεν είναι αυτό που σκεφτόταν ο ποιητής.
    ΕΝας καθηγητής μου ήξερε τον Ρίτσο-Η γυναίκα του ήταν απ τη Σάμο και έμενε εδώ πέρα κατα περιόδους-
    Οταν ρώτησε λοιπόν τον Ρίτσο τι σκεφτόταν όταν έγραφε ενα συγκεκριμένο ποιημα, του είπε οτι δεν θυμάται...

    Τέλοσπάντων, όλα αυτά είναι πολλά και ο καιρός είναι λίγος.
    Τελειώνουμε, ξεμπερδεύουμε, κοντεύουμε δηλαδή.
    ΠΕρασε η άθλια αυτή χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πιστεψε με ουτε στην ιστορια της λογοτεχνιας θα ηθελες. εξεταστικα εγω στη σχολη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλά πουθενά δε θα ήθελα, απλά η ιστορία της λογοτεχνίας νομίζω θα ήταν πιο ξεκάθαρη.
    οταν την διαβάσεις την γράφεις,παπαγαλίζεις.
    Ενω η λογοτεχνία, αυτή που μας εξετάζουν, είναι υποκειμενική και είναι και θέμα βαθμολογητή...
    αχ.....
    μια μικροεπανάληψη ακόμη το απογευματάκι και τέλοσ.
    μετά θα διαβάζω ο,τι θέλω... ! ελπίζω δηλαδή. χεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή