"Στην Κ... " (κι όχι δεν είναι το τραγούδι του πρίγκιπα! )

Οταν είσαι δέσμιος στον ίδιο σου τον εαυτό είσαι πολύ δυστυχής.
Πάντα νιώθεις πως αυτό που κάνεις είναι λίγο, ελάχιστο, μηδαμινό.
Ξέρεις οτι θες παραπάνω.
Πιστεύεις οτι μπορείς παραπάνω.
Μέσα σε τέσσερις λέξεις σε καταδικάζεις.
Δεν σε δέχεσαι και μένεις στα γιατί και στα πώς...
Απορίες. κι όλο αν... ήμουν έτσι.. , αν το είχα κάνει έτσι..
Γιατί όλο θες κι απαιτείς απο σένα.
Δεν μπορείς να δεχτείς να παίζεις ως κομπάρσα.
Την αποτυχία δεν την αντέχεις.
Δηλαδή την αντέχεις(εξάλλου μέσα στην ζωή είναι ) , αλλά σε πονάει.
Είναι δύσκολο να μάθεις να χάνεις.
Και να κερδίζεις είναι δύσκολο.
Πρέπει να μην "υβρίζεις" ακόμη κι όταν πετυχαίνεις
και να θυμάσαι οτι πάντα μπορούσες και καλύτερα.
Ειναι δύσκολο να είσαι παράξενος, μοναχικός και τελειομανής.
Στην ουσία είσαι δυστυχής.
Κάθε που κατακτάς κάτι θες το επόμενο και το παρα δίπλα και το παρα πέρα.
Κι όλο αναζητάς...
γιατί πώς;;...
ποιός;
Κι όλο θα μπορούσες και καλύτερα.
Γιατί έκανες λάθος.
Τιμημα σου; Ο θάνατος.
Δεν είχες εσύ δικαίωμα να κάνεις λάθος.
Αυστηρός κριτής.

Με τους άλλους δίπλα σου αποφεύγεις τα πολλά πολλά αν εξαιρέσουμε λίγους.
Αλλά κι αυτοί δε σε ξέρουν.
Κλείνεις πόρτες παραθυρα...
Δε ξέρεις γιατί.
Ισως και φοβάσαι-τι να σου πω;
Προτιμάς να μην λες τι σε ενοχλεί.
Ο άλλος πρέπει να το καταλάβει.
Κι ας ξέρεις πως είναι ανώφελο αυτό.

Με τρομάζεις ώρες ώρες.
Μπορεί να κάνεις πολλά στην ζωή σου.
Μπορεί να μην κάνεις και τίποτα.
Σίγουρα θα είσαι μόνη σου.
Αυτό είναι επιλογή.
Οχι γιατί δεν θες να είσαι με τους άλλους,
απλά δεν θες να συμβιβαστείς.
Αν δε σε καταλαβαίνουν και δε σε εκφραζουν, δεν υπάρχει λόγος να σκορπιέσαι.
Μεγαλώνοντας τσακωνεσαι μέσα σου.
Πολλες μάχες. Ατέλειωτες.
Προσπαθείς. Μπίγεις τα νύχια βαθιά στις πληγές σου, για να τις γιατρέψεις.

ΑΝθρωπος που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς πάθος.
Αυτό είσαι.
Υποφέρεις. Μα ο,τι κάνεις το κάνεις με πάθος, με υπερβολή. Δεν αντέχεις τα νερουλιασμένα.
κι αφού όλα γύρω σου είναι νερουλιασμένα, μένεις μόνη και ας τους να σε ψάχνουν και να σε ρωτάνε όλοι αυτοί οι παλιάτσοι. τι να ξέρουν εκείνοι;
αυτοί όλοι ξοδεύονται σε πράγματα που δεν θέλουν ή μάλλον αυτά που θέλουν είναι πολύ λίγα.
Δυστυχως ή ευτυχώς εσύ έβαζες πάντα ψηλά τον πύχη.ΕΠΡΕΠΕ να τα καταφέρεις. ΑΝ δεν το έκανες, τότε δε δίκαζες. ΣΕ εκανες κομμάτια.