Κοριτσάκια.
Παντά υπάρχουν εκείνα το κοριτσάκια με τα ροζ μάγουλα,
τα ροζ φουστανάκια, εκείνα τα δεκατετράχρονα...
Κοριτσάκια.

Μετά τα κοριτσάκια μεγαλώνουν.

Βλέπω ανθρώπους να σέρνονται πίσω απο τους άλλους.
Να τους εκλιπαρούν για ένα χάδι, για ένα φιλί.
Βλέπω ανθρώπους να παίζουν τον ρόλο του κομπάρσου,
να πασχίζουν για λίγη συμπόνια, για κατανόηση ή απλά για επικοινωνία.
Ερπουν στην γη, ζητάνε, απαιτούν, μένουν πίσω, μένουν σε σκιές.
Οταν οι άλλοι τους γυρίζουν την πλάτη, εκείνοι επιμένουν να τους ακολουθούν.
Χαραμίζουν την ζωή τους.
Ερωτευονται ίσως παθολογικά ή ολοκληρωτικά;
Μα και πάλι, είναι άθλιο να παίζεις τον ρόλο του κομπάρσου.
Μια φορά στην ζωή μου έκανα το λάθος να παίζω κομπάρσα στο ίδιο του θεατρό μου,
γιατί εσύ αισθανόσουν σαν κομπάρσος στην δική σου παράσταση και τα επεισόδια αλλαζαν πολύ γρήγορα.
Μια φορά.
Μονο μια φορά.
Ηταν τόσο μα τόσο άθλιο.
Εξευτελισμός.
Απλά έκανα υπομονή.
Επειτα δεν άντεξα να είμαι το λιμάνι σου.
Σε παράτησα.
Με άφησες να σε αφήσω.
Και εδώ που τα λέμε, δεν ήμουν και ερωτευμένη τότε,
κι έτσι έφυγα.Οχι και πολύ εύκολα όμως.

2.
Στα 18 χρόνια που επιβιώνω, δεν έχω ερωτευτεί πολλές φορές.
Ουσιαστικά μία δηλαδή.
Ομως, ποτέ δεν έγινα σκυλάκι, ποτέ δεν έχασα την αξιοπρέπεια μου, ποτέ δεν ενόχλησα.
Ετσι νομίζω.
Απλά ερωτεύτηκα.
Μπορεί να λυπήθηκα, μπορεί να χάρηκα, πολλές φορές μπορεί να ήθελα να τρέξω, να φύγω, μπορεί να νόμιζα οτι τρελενόμαι, αλλά δεν ήμουν ποτέ ... "κοριτσάκι" με την κακιά έννοια.
Μπόρεσα να δω, αυτό που δεν βλέπουν οι άλλοι της ηλικίας μου.
Ωρίμασα, σκέφτηκα, με έψαξα, με ερμήνευσα, με ερμηνευω.
Για μένα ο ερωτας είναι μια μορφή υποταγής.
Εκείνος σε ορίζει μέχρι ένα σημείο, σε κάνει να υποτάσσεσαι.
ΑΠο την άλλη ο έρωτας είναι και ελευθερία.
Οταν μπορείς να τον νιώσεις και δεν είσαι δειλός, τότε δεν είσαι ελευθερος;

-μα τι λέω; πάω για ύπνο. έχει διάβασμα αύριο. -