Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Στον Γ. Κ.

Ξέρεις, είχα τόσο καιρό να σε θυμηθώ.
Κι όμως απόψε σε ψάχνω.
Μα όχι σε τηλεφωνικές γραμμές.
Απόψε σε ήθελα εδώ.
Δεν είσαι έρωτας.
Δεν είσαι φίλος.
Είσαι, ήσουν, κάτι παράξενο.
ο ανθρωπος μου... όχι φιλικά, όχι ερωτικά, ανθρώπινα .
Σε έδιωξα επειδή έπρεπε.
Χαθήκαμε.
καλύτερα και για τους δυο.
κι όμως σ είχα ανάγκη.
αυτό που θες να κλάψεις στην αγκαλιά κάποιου;
κάποιου όχι κάποιας.

κάποιου που κάποτε του άνοιξες την καρδιά σου
και ίσως να κατάλαβε...
πώς τα κάναμε έτσι ρε Γιώργο;
χάλια τα κάναμε. χαθήκαμε. . .
πώςχάνονται έτσι οι άνθρωποι;
ξέρεις, δεν ταιριάζαμε ποτέ.
μαύρο εγώ, άσπρο εσύ.
μάλαμα εγώ, οικονομόπουλο εσύ,
"μπουατ εγώ, μπουζούκια εσύ.
σπορ στυλ εγώ, κυριλέ σχεδόν εσύ.
Κάπου συγκλίναμε. δε ξέρω που.
Παράξενοι πού είμαστε...
"Ηθελα να αρχίζαμε απο το Αλφα-αγαπώ
και να τελειώναμε στο Αλφα-αγαπώ,
χωρίς ενδοιάμεσους σταθμούς στο οδοιπορικό της αλφαβήτου"

2 σχόλια:

  1. εχω και εγω εναν τετοιον ανθρωπο! καποιον!!
    που εχω αναγκη να μοιραζομαι τα παντα μαζι του..
    να ειναι διπλα μου (όχι μαζι μου) στις καλες κ τις κακες στιγμες.. να τον βλεπω να γελαει κ να γελαω κ εγω...
    οχι δεν ειναι ερωτας δν ειναι ουτε φιλια, αλλα...
    ειναι... δεν ξερω τι!!
    ειναι ομορφο να εχεις εναν τετοιον ανθρωπο...
    δεν ταιριαζεις καθολου με αυτους τους ανθρωπους συνηθως, αλλα τι σημασια εχει..
    φοβαμαι μηπως καποτε τον χασω, ακριβως γιατι δεν μας δενει κπ φιλια ή ενας ερωτας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τον έχασα ήδη απο επιλογή μου...
    πονούσε... ήταν... πρώην, μα πιο πολύ καιρό ήμαστε... εκεί μεταξύ έρωτα και φιλίας...(παλι απο επιλογή μας)
    κι αυτό πονούσε και τους δύο.
    έτσι μια μέρα έφυγα σαν κλέφτης κόβοντας κάθε επαφή, αλλάζοντας αριθμούς,αλλάζοντας γενικώς...

    σου εύχομαι να μην τον χάσεις ποτέ... !

    ΑπάντησηΔιαγραφή