Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Τίτλοι τέλους...

Ξανασκεφτομαι την σχολή που πιάνω και το βαθμό πρόσβασής μου. Για την Νομική της κομοτηνής ακουγονται τα καλύτερα όσο αφορά το επίπεδο σπουδών. Σαφώς και δεν ξεχνώ αυτό που πάντα τόνιζε ο Μανώλης, πως όταν έχεις όρεξη πάντα και παντού μαθαίνεις. Η πόλη, λένε όλοι, είναι υπέροχη και ενοίκια αρκετά φτηνά σε σύγκριση με Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ η ζωή είναι φτηνότητερη. Αυτό είναι ένα σημαντικό ατού. Επιπροσθέτως, λένε όλοι, πως η Αθήνα είναι μια ζούγκλα και πως φοιτητική ζωή δεν θα ζούσα.

Ωστόσο, δεν θέλω να μειώσω την Αθήνα. Οπως και να το κάνεις είναι η πρωτεύουσα και το κέντρο των εξελίξεων. Οι πόρτες ανοίγονται διάπλατα εκεί, τέχνες, μουσική, κόσμος πολύς, φωνές, και μοναξιά φυσικά. Αστεγοι, πρεζόνια, επαίτες...Η ακρόπολη που στέκεται περήφανη στο κέντρο, η γραφική πλάκα, το θυσείο, μερικοί γνωστοί μου άνθρωποι... Ολα θα είναι εκεί κι εγώ θα απουσιάζω. Ισως η ζωή στην Αθήνα να ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Ομως, δεν θα την βιώσω τουλάχιστον πρόσφατα.

Η Κομοτηνή, απ την άλλη, λένε, πως έχει ένα διαφορετικό στοιχείο, οι άνθρωποί, λένε, πως χαρακτηριζονται απο καλοσύνη και ανθρωπιά, ενώ οι σχέσεις δεν είναι τόσο απρόσωπες. ΟΙ κίνδυνοι εκλείπουν, ενώ υπάρχει και δάσος. Ενδεχομένως εκεί να είμαι πιο κοντά στην φύση, που τόσο αγαπώ, ενώ γνωστοί θα βρίσκονται στην θεσσαλονική κι εγώ συχνα-πυκνά παίρνοντας το λεωφορείο θα τους βρίσκω.

Πάντως, για να μην λέω κι ο,τι θέλω, να περάσεις και σε μια Νομική, σε όποια απ τις τρείς, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κι εγώ, με την πρώτη, έχω πιάσει έναν στόχο μου, που θα μπορούσε να είναι και όνειρο ζωής. Αρα, με μεγάλη επιείκεια θα μπορούσα να πώ πως έχω πετυχει προς το παρόν.

Η επιτυχία όμως στην ζωή μου θα κριθεί απο δω και πέρα, αν και κάθε μέρα κρίνεται. Σαφώς και δεν είχα την ορθή φροντηστηριακή κατάρτιση, όπως τα παιδιά των μεγάλων πόλεων. Και σαφώς, μια επαρχία, δεν προσφέρει τα ίδια ερεθίσματα, όπως μια μεγάλη πόλη.Ομως, το πνεύμα μου ήταν ανήσυχο και δεν μπορούσε ποτέ να ησυχάσει. Πάντα κάτι έψαχνε το παραπάνω, πάντα προσπαθούσε να ενημερωθεί για το τι συμβαίνει στην έξω χώρα, μακριά απ το ακριτικό νησί της Σάμου και σίγουρα αυτό είναι υπερ μου.

Βεβαίως, υπήρξα πάντα ένας σκληρός κριτής του εαυτού μου. Ετσι, έχω να πω, πως εν μέρει απέτυχα. Τα 18.436 δεν φαίνονται λίγα σε κάθε μαθητή της θεωρητικής στην Σάμο. Ομως, με βάση το μυαλό μου και το διαβασμα μου, έχω αποτύχει, καθώς θα μπορούσα να είχα γράψει πολύ καλύτερα. Και τι φταίει εδώ; Φταίει το άγχος μου, η ηττοπαθεια μου κι η ψυχή μου η αδέσμευτη, που ποτέ δεν μπόρεσε να χωνέψει το σύστημα αυτό της σαπίλας. Φταίει το κεφάλι μου το αγύριστο που μέχρι τελευταία στιγμή ταξίδευε και επέκρινε τα κακώς κείμενα. Οι μπυρίτσες μου δεν φταίνε, ούτε εκείνος φταίει.

Βεβαίως, για να πω και τα σύκα σύκα, προτιμώ να ταξιδεύω και να κρατάω ορθια την ψυχή μου. Δεν θέλω να γίνω ρομποτάκι, που όλη μέρα διαβάζει και σκέφτεται ο,τι θέλουν αυτοί να σκέφτεται και να νομίζει.Χαίρομαι που δεν χωράω στην επαρχία αυτή εδώ με τους στενόμυαλους ανθρώπους, που ξέρουν να σε κρίνουν μόνο απο ρούχα. Χαίρομαι που δεν θα είμαι μια φοιτήτρια Νομικής που δεν θα έχει μια πολιτική άποψη, που θα ξέρει την κατάντια του κόσμου αυτού, που θα έχει ανοιχτούς ορίζοντες. Χαίρομαι που μπορώ να βλέπω ανάποδα τον κόσμο, είμαι ΖΩΝΤΑΝΗ. Χαίρομαι που θα ανοίξω ακόμη περισσότερο τους οριζοντές μου. Χαίρομαι που αν και είχα πανελλήνιες, μπόρεσα να διαβάσω και λίγο Λειβαδίτη, μπόρεσα να σαγηνευτώ με το μάθημα της λογοτεχνίας και να μην το δω σαν ύλη.Χαίρομαι που είμαι τρελή και αντιδραστική και παθιασμένη με τη ζωή. Χαίρομαι που δεν απέφυγα ένα πάθος για τις πανελλήνιες... Ισως τελικά, να χαίρομαι γι αυτό που έχω μέσα στην ψυχή μου κι είναι η μοναδική φορά που το ομολογώ.

Μα ό,τι και να κάνω στην ζωή μου, ένα ξέρω. Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος. Μόνο την ανθρωπιά μας μπορούμε να μοιραστούμε. Πρέπει να υψωθώ κι όχι να σέρνομαι και δεν εννοώ σε χρήμα και σε κοινωνικό στάτους. Εννοώ να υψώσω την ψυχή μου και να την κρατήσω ατόφια. Το μυαλό μου ξέρω, πρέπει ν ανοίξει κι άλλο... ΚΑΙ πάντα το μυαλό ανοίγει όσο ζεις και μαθαίνεις.

Μάθηση και ζωή για μένα ταυτίζονται... Αγαπώ την γνώση, είμαι ερωτευμένη μαζί της, η τέχνη με σαγηνεύει, μα πιο πολύ η τέχνη του ζην... πιο μεγάλη τέχνη δεν με σαγηνεύει, όπως αυτή που διακρίνει κανείς στις ανθρώπινες ΨΥΧΕΣ.

Ξέρω, είμαι δυνατή, κι ας λέω καμιά φορά τ αντίθετο. Ξέρω, θα τα καταφέρω. Ομως, πήρα ένα μάθημα, Πρέπει να πιστεύουμε στον ευατό μας. Τότε πάμε πιο ψηλά... Οπότε, αλλάζουμε νοοτροπία, Πόπη :)

Ενα ώφελος των Πανελληνίων;; Ωριμάζεις. Πιστεύεις. Μαθαίνει στον αγώνα κι ένα προσωπικό όφελος για μένα; κατάλαβα, πως όσοι πιστεύουν, τα καταφέρνουν ΚΑΛΎΤΕΡΑ.

Μετά απ τις Πανελλήνιες, έκαψα τισ αυταπάτες μου, όσον αφορά τους έρωτες. Τώρα ζω μέσα στην πραγματικότητα κ την δημιουργώ όπως εγώ θέλω. Παίρνω την ζωή μου και την πλάθω, όπως θέλω... όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό.

Υ.Γ δεν είμαστε ανεξάρτητοι ακόμη, μην τρελαθούμε κιόλας. Αλλος πληρώνει. Τον κόσμο τον μαθαίνεις μόλις βγεις στην παραγωγική διαδικασία, καθώς εκεί πρέπει να επιβιώσεις...

5 σχόλια:

  1. "Δεν θέλω να γίνω ρομποτάκι, που όλη μέρα διαβάζει και σκέφτεται ο,τι θέλουν αυτοί να σκέφτεται και να νομίζει"

    αυτο προσπαθω να κρατησω για μενα τις τελευταιες μερες. Αλλα μου το κανουν αδυνατο. Ποπη, χαιρομαι που σαι συνειδητοποιημενη και δυνατη. Keep going ρε. =]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ψιτ μικρη μια χαρα ειναι η κομοτηνη!!! Οι ανθρωποι απιστευτοι, Εχω να σου πω οτι ο αγαπημενος μου καθηγητης ειναι απο κει... Ειναι πανεμορφη πολη με πολλες επιλογες! θα τη λατρεψεις, απλα... ξεχνα τις αθηνες και τις πρωτευουσες...

    ΥΓ: μη σε πλακωσω ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. A l s, χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα δίκιο θα έχεις.

    Cho, για την σχολή θα λες ε;;; Η μια Πόπη σου λέει να κάνεις ο,τι γουστάρεις κι αγαπάς.
    Η άλλη Πόπη σου λέει, εφόσον δεν έχεις κατασταλάξει σε κάτι που να λατρεύεις, να πας στην Νομική. Οχι για το prestige, μα γιατί σου ανοίγει πολλές πόρτες και διεξόδους.
    Ομως, να ξέρεις πως οι πόρτες ανοίγονται μόνο στους ανοιχτούς ανθρώπους κι απ όλες τις σχολές.
    ΑΠλά η Νομική ίσως σ ανοίξει περισσότερες. αυτό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ποπη είσαι πολύ τυχερή που δεν σε επιρεάζουν οι άλλοι,εννοώ γονείς κλπ...γτ εμένα μου λένε ότι να ναι και έχουν φαγωθεί να δηλώσω τελευταία τη σχολή που θέλω επειδή έχει λιγότερα μόρια...και έχω φρικάρει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μ επηρεαζουν οι άλλοι, όλους μας επηρεάζουν οι άλλοι. ακούμε διάφορες γνώμες. βέβαια εγώ τελευταία στιγμή δεν προβληματίστηκα. σκέφτηκα πολύ απλά. αφού πιάνω μια σχολή καλή που θα μ αρέσει, τέλος. θα πάω.
    εσένα τι σου λένε να βάλεις πρώτη; Νομική; Γιατί δεν βάζεις μεταφραστικό ρε; είναι καλή περίπτωση απ ότι έχω διαβάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή