Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

ενα sms που δεν έστειλα ποτέ.

Δεν μπορώ να σε πουλήσω, μωρό μου...
Ούτε εσύ μπορείς.
Κανείς δεν μπορεί.
Δεν θέλω μόνο να κρατηθώ απο σένα.
Με φοβάμαι.
Οχι εσένα, εμένα πιο πολύ αυτή την φορά.
Δεν θα σε πουλήσω βέβαια, μα φοβάμαι μήπως έχω την διάθεση να το κάνω.
Αλλα πώς να στο κάνω αυτό;
Δένεσαι και τρομάζω. Εγώ δένομαι και μετά κόβομαι.
Εσύ; Κι εσύ τα ίδια.
Σ έχουν πουλήσει, μα δε θα το κάνω κι εγώ αυτό.

Προτιμώ να με πουλήσεις εσύ, παρά εγώ.

Anyway, καλά είμαστε μαζί, δεν νομίζεις; Νομίζεις, το ξέρω.
και θα 'μαστε και καλύτερα σε λίγο, που φεύγω απ την οικογενειακη γκρίνια...
Μου λείπεις όμως... αγάπη μου...

2 σχόλια:

  1. "Μου λείπεις όμως... αγάπη μου... "

    Δεν ξέρω πώς τυχαίνει και στα ποστ σου κανω παντα quote! Μαρέσουν οι φρασεις σου μάλλον!
    Και αχ αχ αχ, αυτοι οι έρωτές σας τι ωραίοι που ειναι. Παλια το φωναζα μες στο μυαλο μου αυτο "Αγαπη μου αγαπη μου αγαπη μου" και τις λιγες φορες που το ειπα ηταν υπεροχο. Το μου λειπεις βεβαια ειναι αλλη ιστορια. Ειναι η άλλη μεριά του υπέροχου. Μακαρι να μπορουσα να σας τις διέλυα τις αποστάσεις, γιατι εχω ζησει απο κοντα μια σχεση απο αποσταση. Πωωωωωω. Καταλαβαινω. Χμ. Νομιζω.

    Θα θελα να σακουγα να το διαβαζες αυτο το ποστ. Ασχετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "εχω ζήσει απο κοντά μια σχέση απο απόσταση"... πολλές΄σχέσεις τέτοιες, μα όχι ερωτικές...

    καταλαβαίνεις... μάλλον.

    Οσο για το οτι θα ήθελες να μ ακουγες να το διάβαζα, πιστεψε με, δεν έχω ωραία φωνή και ειδικά τελευταία έχει καταστραφεί απ το τσιγάρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή