Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Τ.Τ. Μ.




Μα είναι τόσο παράξενη αυτή η αίσθηση.
Νιωθώ ευάλωτη. Είναι σαν να μπορείς να κάνεις ο,τι θέλεις.
ΑΠο την άλλη, αυτή η αίσθηση δεν είναι άσχημη.
ΑΝαρωτιέμαι πώς γίνεται να μπορείς να με κάνεις ο,τι θέλεις.
Καμιά φορά τρομάζω, μα και πάλι είναι ωραία η αίσθηση αυτή.
Πάντως, νιώθω τόσο "μικρή", σχεδον ανόητη.
Δεν είναι που νιώθω για σένα, γιατί ακόμη δεν πρόλαβα.
Είναι που θα μπορούσα να νιώσω για σένα.
Κι όπως συμβαίνει πάντα, όταν εγώ θα νιώσω, εσύ θα ξεχάσεις.
ΑΝ ήταν αλλιώς, θα μπορούσα να σ' ερωτευτώ, μα και τώρα ίσως να σ'ερωτεύομαι. Δεν έχει νόημα να ψάξω να βρω.

Νιώθω παράξενα όταν με διαλέγουν αντί να διαλέγω.
Ποτέ δεν είχα το θάρρος να διαλέξω.
Δεν με ενδιέφερε κι ιδιαίτερα.
Δεν είμαι και για σχέσεις εγώ.
Ομως, νιώθω, αλήθεια, ευάλωτη, πιο ευάλωτη απο τότε.
Πηγαίνω γυρεύοντας να φαω χαστούκι.
Μα είν' ωραία να πέφτεις.
Απο τώρα βλέπω στο πάτωμα τα αιματα μου.
Δεν είμαι τόσο ευάλωτη, ωστε να μην καταλαβαίνω τίποτα.
Δεν ξέρω γιατί δεν στο λέω, οτι καταλαβαίνω τι θα επακολουθήσει.
Ισως επειδή θ αρχίσεις τα πώς και τα γιατί... Ισως γιατί μπορεί να έχω άδικο. Ισως γιατί δεν θέλω να σε φοβίσω.

Παράξενη αίσθηση, ωραία αίσθηση.
Νιώθω σαν να ζητάω προστασία, όπως τα παιδιά, που τρέχουν στις αγκαλιές των γονιών τους.
ΠΟιά; εγώ, που μια ζωή προστατεύω...
Κι όμως δεν ζητάω προστασία, απλά ίσως να την παρέχεις.
Είναι τρομακτικό να έχεις να στηρίζεσαι κάπου. τουλάχιστον εγώ τρομάζω, γιατί ποτέ δεν είχα να στηριχθώ κάπου. Πάντα έπρεπε να τα βγάλω πέρα ολομόναχη.
Ταυτόχρονα, είναι ωραίο να δέχεσαι βοήθειες.

νιώθω σαν 5χρονο που μαθαίνει καινούριες λέξεις. το άγνωστο εμένα δεν με τρόμαζε, αντίθετα, με εξίταρε. Ισως λίγο, ελάχιστα να με φοβίζει, μα είναι τόσο υπέροχο, έστω κι αν φοβάσαι.


Υ. Γ. Δεν πιστεύω στα παραμύθια και το ξέρω καλά. Απλά καμιά φορά ζεις το παραμύθι και ξέρεις απλά πως θα καταλήξεις να σκουπίζεις αίματα πάνω σε χαρτιά που κόβουν σαν μαχαίρια.

Καμιά φορά έχεις ανάγκη να ζήσεις στο παραμύθι σου...


Υ.Γ 2 Τι νόημα έχει να το αναλύω και να το περιγράφω.

ΑΠλά, είμαι τόσο λογική καμιά φορα κι απλά αφήνομαι... Αφήνομαι επειδή ΘΕΛΩ ν'φεθώ.


Υ.Γ3. Σ αφήνω να νομίζεις οτι σε πιστεύω.. μα είμαι απο κείνους που δεν πιστεύουν τίποτα. Με νευριάζει η εικόνα που σου δείχνω. ΠΟλύ με νευριάζει.Ισως θα έπρεπε να διαβάσεις, μα και πάλι, ποιός ο λόγος; Υπάρχει λόγος βασικά.
Δε δένομαι με τους ανθρώπους ή δένομαι παράξενα, όπως είπες πως δένεσαι κι εσύ.

4 σχόλια:

  1. Είναι που θα μπορούσα να νιώσω για σένα

    Αυτή η φράση με φοβίζει όσο λίγες, γιατι την έχω ακούσει υπεραρκετά. Θα μπορούσα αλλά δεν...
    Βέβαια στη δικη σου περιπτωση ειναι διαφορετικά νομίζω, ειναι αλλες οι συνθήκες.
    Θα θελα πολύ να σου πω να πιστέψεις στο παραμύθι κι όλα θα πάνε καλά, αλλά δυστυχως, ούτε γω πιστεύω σε τέτοια. Βασικά, δεν...μπορώ πια να πιστέψω εύκολα σε ανθρώπους γενικά...

    Απολαυσε αυτό που τωρα υπάρχει, αυτό που υπάρχει σε σένα, αυτό που νιωθεις. Ισως τελειωσει αδικα, προωρα, πονεμενα. Ισως ομως δεν τελειωσει ετσι. Ισως κρατησει αρκετα για να σε κρατησει ευτυχισμενη. Σαυτο ευχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαρά, ευχαριστώ για την ευχή :)
    δε ξέρω αν νιώθω. εγώ συνήθως αργώ να νιώσω και δεν νιώθω ποτέ ταυτόχρονα με τον άλλον...
    βασικά δεν έχει νόημα να τ' αναλύω.
    τα παραμύθια... είναι ωραία, όταν ξέρεις πως είναι παραμύθια και δεν τα παίρνεις γι αλήθεια.
    Αλλά και τώρα που το ξανασκέφτομαι, όταν τα παραμύθια βγαίνουν αληθινά χαίρεσαι πολύ.
    Μόνο που εγώ... δεν πιστεύω..

    δε ξέρω, καν γιατί έκανα ανάρτηση... ούτε τι άλλο να πω.. απλά τ αφήνω. είναι οι στιγμές που μετράνε,δεν λένε ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λένε... και μάλλον δίκιο έχουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή