ο αέρας που παίρνει τα μαλλιά,

λίγο ούζο,

και θάλασσα,

μια θάλασσα δική μας φουρτουνιασμένη η ζωή μας..

μπλε βαθύ

και αστέρια πολλά αστέρια

κι ηλιοβασιλέματα,

ατέλειωτα ηλιοβασιλέματα,

κι ο δρόμος..

ο δρόμος που σβήνει κι είναι και τ άλλα,

όλα τ'άλλα που ξεκινούν απ την αρχή...

και τα μάτια σου κάπου εκεί απέναντι στον δρόμο που χάνεται...\

κάπου εκεί στην άσφαλτο χάνεσαι κι είσαι δίπλα μου...

κι εγώ ναυαγώ στα μάτια σου

και σε παίρνω απ το χέρι

κι εσύ με κλείνεις στην αγαλιά σου

μα ναυαγώ..