Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Κατάληψη

Τελευταία όταν πηγαίνω και κοιτάω το προσωπο μου στον καθρέφτη μου, τρομάζω.
Τα μάτια μου είναι μόνιμα κόκκινα και ξεθωριασμένα. Τα μαγουλα μου έχουν κιτρινίσει κι ο Πασχαλης μου λέει πως έχουν φανεί οι γωνίες του προσώπου μου, επειδή, ΛΕΕΙ, αδυνάτισα αρκετά απο πέρσυ. Αυτό το τελευταίο ίσως είναι το μαναδικό ευχάριστο.
Επίσης, ζαλίζομαι συνέχεια και βήχω,προφανώς επειδή βγαίνω έξω λουσμένη και ιδρωμένη μόνιμα. Τελοσπάντων. Αχρηστες περιγραφές της αθλιοτητας μου.

Κανονίζω συνέχεια. Πρόβλημα αυτο. Χτυπάνε τηλέφωνα για καφέδες και ούζα και φίλοι που θέλουν να με τρέξουν στο γιατρό για αιματολογικές εξετάσεις. γιατί λέει δεν έχω σίδηρο.
Ολοι ρωτάνε πως είμαι. Καλά ειμαι, απλά έχω κουραστεί.

Εγινε κατάληψη στην σχολή μετά απο 2 Γενικές Συνελεύσεις.Τα καταφέραμε, ναι. Ωστόσο, δεν θα ξαναγίνει κατα πάσα πιθανότητα κατάληψη, διότι μερικοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι και έχουν ένα δίλλημα ανούσιο"Εξεταστική ή αντίδραση ; " . Πληγώνομαι απο τον κόσμο συλλήβδην. Ζουμε μια τρομοκρατική επίθεση στα κεκτημένα μας και αντί ως δεκαεννιάρηδες, να αντιδρούμε, μιλάμε για το σύστημα, σαν να είναι κάτι αυθαίρετο και μακρινό, που μας υποτάσσει. Είμαστε μέρος του ΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Συνεπώς, δεν νοείται να σκυβεις το κεφάλι και να εκτελείς εντολές. Πώς μας έκαναν έτσι ; Πληγώνομαι απο αυτές τις καταστάσεις.
νιώθω πως δεν ανήκω πουθενά και πως παντού και πάντα θα περιττεύω, αν είναι δόκιμο το ρήμα.
Μιλάνε για μια κατάληψη που ήταν μέσα 20 άτομα, άνθρωποι που την ψήφισαν να γίνει. Κι όμως, αυτοί που διαμαρτύρονται, δεν ήταν εκεί. ΟΧΙ, δεν ήταν. Διάβαζαν για την εξεταστική τους, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσουν το τομάρι τους. Σκέψη και πράξη πρέπει να ταυτίζονται, όμως. Ετσι τα έμαθα εγώ. Ετσι τα ξέρω. Πάντα απόλυτη και ίσως απογοητευμένη απ τους ανθρώπους. Πήγαινα κι εγώ στην κατάληψη, όχι τα πρωινά, ναι ντροπή μου, μα δεν μπορούσα να σηκωθώ απ το κρεβάτι μου, αν και κοιμάμαι λίγες ώρες τελευταία, εξού κι η αθλιότητα της εμφανισης μου. Πήγαινα κι ήμουν μόνη, γιατί οι φίλες μου είχαν δουλειές.λογικές ανάθεσης. οχι, δεν είμαι ενταγμένη κάπου. .Δεν ξέρω αν οι παραταξιακοί ελπίζουν πως θα οργανωθώ και δεν ξέρω αν με βλέπουν σαν μια όρθια ψήφο.Θέλω να πιστέψω πως ετούτοι διαφέρουν απ τους άλλους, πραγματικά σ αυτούς θέλω να ελπίζω. Αλλά επειδη με τις ελπίδες εγώ δεν τα πάω καλά,προσέχω για να έχω.
Εχω γνώμη και την υποστηρίζω εμπράκτως. Διαφορετικά εγώ δεν θα κοιμόμουν ήσυχη. Και τελικά, είναι αυτό που λέει η μάνα μου, οτι δηλαδή αν είσαι σωστός, κοιμάσαι ήσυχος. Αυτή είναι η μόνη ανταμοιβή, άλλη μην περιμένεις. Εξάλλου μας λένε και χαζούς και κορόιδα και τρομοκράτες. Πληγώνομαι απ αυτούς, πληγώνομαι.
Πεταμένες ιδέες στο πάτωμα και μια νεότητα που την αρνιέσαι, καθώς το αίμα σου εκεί που βράζει, του ρίχνεις νερό και το σβήνεις. το χείριστο είναι όμως, οτι δεν βράζει καν.
πότε θα ξυπνήσει το αίμα σου ;
είμαι αστεία, το ξέρω. είμαι ρομαντική, επίσης το ξέρω. είμαι ΜΟΝΗ, το ξέρω. Μα δεν μπορώ να παραιτηθώ. ΟΧΙ δεν τ αντέχω. Δεν θα με συγχωρήσω ποτέ. Φοβάμαι, μην συμβιβαστώ.
Ξέρω πως... "πάει αυτό ήταν, χαθηκε η ζωή μου μέσα σε κίτρινους ανθρώπους..." Ε και τι να γίνει ; Αν οι γύρω σου είναι τέρατα, δεν πρέπει να τους χαρίσεις ένα τριαντάφυλλο; δεν πρέπει να προσπαθείς για την μερωμα τους ;
Η αγάπη ημερεύει τις ψυχές, η αλήθεια όμως τις αγριεύει, γιατί είναι σκληρή.

Εχω χαθεί μέσα μου και γράφω αδιακόπως. Ονειρεύομαι ασταμάτητα. Ονειρεύομαι όλα αυτά που φοβούνται οι άλλοι να ονειρευτούν. Μόνο που δεν μ αρέσει μόνο να ονειρεύομαι, θέλω να αρχίσω να πράττω. Κι αν θες να αλλάξεις κάτι, δεν πρέπει πρώτος ΕΣΥ να κάνεις την διαφορά; Πώς θα απαιτήσω εγώ να είναι οι γύρω μου να συμπεριφέρονται λογικά και πολιτικά σωστά όταν εγώ η ίδια συμπεριφέρομαι ασυνεπώς; Βέβαια, ψιλά γράμματα, που λέει κι η μάνα μου. Ναι, εγώ στα ψιλά γράμματα σκάλωνα πάντα, γι αυτό κι απογοητεύομαι εύκολα.
"Ψαχνεις ψύλους στ' άχυρα", μου λέει ένας φίλος μου. Μπορεί, μα υπάρχουν ελπίζω ψύλοι, αλλά δύσκολα τους διακρίνεις μάλλον.

Η εθνική κατήφεια εξαπλώνεται σαν καυσαέριο στον αέρα.
να βάλουμε μάσκες για να προφυλαχτούμε, δεν γίνεται.
πρέπε να επιβιώσουμε μέσα στο μολυσμένο περιβάλλον, αλλά να μείνουμε αλώβητοι.
πώς ;
Αμ πώς ; αυτό αναρωτιέμαι. Απογοητεύεσαι, αλλά η απογοήτευση δεν πρέπει να γίνει ΚΡΑΥΓΗ;;; Ε;;;;;

Εγώ και οι απορίες μου... αχ... Σ έναν ιδεατό κόσμο οι ανθρωποι είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, οχι τερατα με μορφή ανθρώπινη.

1 σχόλιο:

  1. σε νιώθω, πίστεψέ με. μην το σκέφτεσαι και τόσο. απλά μερικοί θεωρούν πως είναι γόνοι της πλατωνικής θεωρίας και ζουν εντός σωκρατικού ακατέργαστου κόσμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή