Στον φίλο μου.

"ξεφυλλίζοντας απόψε τα ονειρα μου 
να περάσει όπως όπως η βραδιά μου
στη δική σου τη σελίδφα σταμάτησα
και θυμήθηκα πως για σένανε πως δάκρυσα " 


ΤΑ είχανε συμξφωνήσει.
Θα έβαζε τέλος στις αυταπάτες του
και θα σταματούσε να την σκέφτεται.
Το έκανε.
Μόνο που όταν την συναντάει
δεν νιώθει ακριβώς το λιδο ρίγος,
όμως νιώθει  ξανά τα μάτια της πάνω της.
Και πολύ θα ήθελε να της γραψει ένα γράμμα.
Ενα γράμμα που θα λέει πως για κείνον ήταν ο πρώτος μεγαλύτερος έρωτας.
Τι κι αν είχε ξυπνήσει σε κρεβάτια με ερωμένες της μιας βραδιάς;
Πάντα τα δικά της μάτια θα έκρυβαν μια ποιηση,
Πάντα θα την κοιτούσε απο μακριά.
Πάντα θα μπορούσε να διακρίνει την ποιηση,
που γραφόταν πάνω στο προσωπο της.
ΠΟτέ, ω ναι,ποτέ δεν θα μπορούσε να την ξεχάσει.
Εστω.
Δεν την σκέφτεται πλέον.
Ομως πάντα είναι το ιδανικό του.
Πάντα θα φαντάζει τέλεια στα μάτια του.
Το οραμα του, η δική του Θεά, μιας και σε θεούς δεν πιστεύει.
Κι αυτή δεν θα μάθει ποτέ τι είναι για εκείνον.
Κι όμως κάθεται στο απέναντι τραπέζι.
Ακόμα το βλέμμα της είναι ερευνητικό.
Πόσα χρόνια, αλήθεια, κράτησε η ιστορία με τα βλέμματα ;
Πάνε 9 πλέον ;
Δεν θυμάται,μιας κι ο χρόνος δεν άλλαξε ποτέ.
Την θαυμάζει.
Κι όμως,
είπε, πως δεν θα μπορούσε να κάνει έρωτα μαζί της.
Ναι, δεν θα μπορούσε.
Την αγαπάει τόσο πολύ.
Θα έκανε κανείς έρωτα με το ιδεατό του ;
Εγώ βέβαια έχω άλλη άποψη.
Ομως ο Αντώνης είναι πολύ ρομαντικός.
Και λοιπόν, ναι, μπορεί να μη θυμάται το χρώμα τονμ ματιών της,
θυμάται όμως το βλέμμα της.
"Αγάπη μου" μοπνολογεί στο μεθύσι του.
Γλυκιά του αγάπη.

Γιατί σχεδόν πάντα να ναι μονοπλεύρη ηξ αγάπη.
Ομως κι αυτή...
Κι αυτή είναι εκεί. Τον παρατηρεί.
Κάθε φορά.
Κάθε φορά σαν πρώτη.
Ω, μεγάλωσε με την ιδέα της.
Την λατρεύει αυτή την ιδέα.
Κι είναι ,α λήθεια, η μόνη γυναίκα, που δενθέλει απλά να την ρίξει στο κρεβάτι.
Θέλει την ψυχή της.
Μα την έχει ήδη.
Ηδη την είδε μέσα στα μάτια της.
Γιατί αυτοί επικοινωνούν πάντα με βλέμματα.
Κι αυτή πάντα ακούει ο,τι εκείνος λέει.
Με προσοχή.
Ω ναι, τον έχει προσέξει.
Ομως για τους δικούς της λόγους τον ξεγραψε.
Κι εκείνος, πήγε παρακάτω.
Μα αυτή είναι μια ιστορία δίχως; τέλος.