το τέλος

σ' αγαπώ,
τελειώσαμε.
Συναουσία ηλίθια προσποιητή.
Αναψα τσιγάρο και θύμωσες.
Αδιαφορώ.
θα παίρναμε λέει ένα τραίνο για όπου μας έβγαζε,
μα εσύ το αμέλησες...
κι έπεφταν τα χρώματα του δειλινού,
μοναδικά ωραία,
μοναδικά μελαγχολικά.
Του πόνου το απάνθισμα,
το έγραψα για σένα.
Οχι, δεν ήμουν εγώ εκείνη που έγραψε.
Ηταν άλλη, πιο πιστευτή,
πιο γοητευτική,
πιο μόνη απο μένα.
Οχι, δεν ήμουν εγώ.

Αδιαφορία, εγωισμος,
σε κάνει έξυπνη φίλη μου καλή.
Ναι, σε κάνει έξυπνη,
και τότε όλα τα καταστρέφεις.
κάνε με ηλίθια, κάνε με χαζή,
να μη βλέπω, να έχω το ακαταλόγιστο,
να μαι ερωτευμένη,
να έχω ένα λόγο να ξενυχτάω.

γιατί με μαχαιρώνεις έτσι ;
Είσαι άδικος, άδικος, απαίσιος.
Σε σιχαίνομαι τόσο,
σε μισώ,
Ψέματα, ίσως σε θέλω λίγο,.
όχι πολύ,
όχι όπωςπρώτα,
άλλαξαν όα δηλαδη....