τα π'αγαπώ σκορπίσανε.

Ο,τι αγάπησες σου το κλέψαν τα χιλιόμετρα κι οι θάλασσες...

ο,τι αγάπησες πουλί ταξιδιάρικο σε ταξίδι μαγικό, προς τη Δύση.

Ο,τι αγάπησες σου το κλεψε ο Χρονος των θαυμάτων,

τη μέρα που τα ρολογια σπάσαν.

Ο,τι αγάπησες στάχτη μέσα στον αιώνα,

στάχτη, καημός,...

αυτά π αγάπησες τα σκέπασε του χρόνου η σκόνη

με ένα πέπλο απροσπέραστο...

Κι όμως ο,τι αγάπησες είναι εδώ,

παραμονεύει κάθε λεπτό,

σε κάθε γωνιά, σε κάθε βήμα σου,

σε κάθε πεταγμα σου

και σε κάθε πτώση σου.

Ενα σκοινί τεντωμένο ο Ερωτας

κι η Ανοιξη απέχει μια αιωνιότητα...

Μέσα σε λέξεις και κιτρινα χαρτιά,

σε άρτιους και περιττούς αριθμούς,

σε ισολογισμούς

ο,τι αγάπησες πήγε και κρύφτηκε....

Σε κείνο το δολερό βλέμμα του ουρανού

έχασες όσα αγάπησες...

Ο,τι αγάπησες μικρή στιγμή μέσα στο τίποτα...

Ενα Τίποτα και ένα Ολον

ενα Αισθημα φοβάται.