ημερολογιο

πάει καιρός που δεν έγραψα τίποτα.
δεν έρχονται οι λέξεις.
μόνο λέξεις άλλων διαβάζω.

δεν έχω υλικό.

δεν έχω οξυγόνο.
πνίγομαι σ αυτή τη πόλη.
ήρθαν πάλι οι στιγμές.
θέλω να πάρω ένα τρένο
για όπου βγει.
δεν μπορώ όμως.
σαν να με έχουν εγκλωβίσει σε 4 τοίχους.
τα πρόσωπα γύρω μου τα ίδια.
δεν εναλάσσονται.
οι καταστάσεις αλλαξαν παρ αυτά.
θα τις έλεγα καλύτερες, στάσιμες,
κάτι θυμίζουν απο τα περσινά.
"το παλιό καλό καιρό", που λέμε.
ανία. στασιμότητα. επαρχία.
την έφαγα με το κουτάλι τόσα χρόνια.
τώρα ξανά νιώθω να πνίγομαι,
απο συναναστροφές με ανθρώπους που αγαπάω.
συννεφιά ξανά.
Ομως, εγώ μπορώ να τη διώξω.
Μπορώ ;

Μια ζωή είμαι διπλα τους.
Κι αυτοί.
Μιλάω για τους άντρες φίλους μου.
Είναι διαφορετικό το συναισθημα μου γι αυτούς.
Είναι σαν ασφάλεια.
Σαν να ξέρω πως δεν θα παρεξηγήσουν.
Κι έχουν πάντα μια λογική απάντηση για όλα σχεδόν.

μόνο που τώρα γράφω ημερολογίο και γράφω μπούρδες.
καμία λέξη, καμιά εικόνα, κανένα κίνητρο.