αμφισβητήσεις. ;

Ξαναγεννιέμαι κάθε μέρα εδώ και χρόνια.
Κάθε μέρα είναι μια ανάβαση, μια πορεία προς το φως.
Δημιουργώ ξανά το υποβαθρό μου.
 παλεύω να εξοστρακίσω προκαταλήψεις, που μπορεί να έχω
και δεν είχα συνειδητοποιήσει τοσα χρόνια.
Μας μεγάλωσαν οι γονείς μας μέσα σ 'έναν σάπιο ομοφοβικό κόσμο,
μας έκαναν τρομαγμένους, οχαδελφιστες,
απο κείνους που βλέπουν την αθλιότητα και γυρνάνε το κεφάλι.
Προσπερνούν.
Τι μας νοιάζει εμάς ;
Δεν πληττόμαστε εμείς.
Ατομισμός.
Πάντα ένιωθα σαν να έχω εγώ την λάθος στάση απέναντι στα πράγματα.
Κάθε φορά που αντιδρούσα, ακόμη και στα πιο μικρα, δεν άκουγα μπράβο,
μα μία πρόστυχη κατηγορία που έλεγε πως με την στάση μου δεν θα ευτυχίσω ποτέ.
Θυμάμαι την μάνα μου." Δεν θ αλλάξεις εσύ τον κόσμο. "
Αν όχι εγώ, ποιός ;
Κι όχι εγώ μόνη μου.

Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται σαν κι εμένα.
Υπάρχουν κι οι άλλοι που είναι περιχαρακωμένοι στα βιώματα των σχολικών τους χρόνων.
με πόσες ανώφελες ιδέες μας γέμισαν τα σχολειά ;
Μας πέρασαν την δουλοπρέπεια, την ανασφάλεια, το βόλεμα, που δεν καταλαβαίνεις οτι βολεύεσαι,
αλλά έχεις ψευδαίσθηση οτι είσαι ελεύθερος.
εκεί πατάει το σύστημα όλο.
Και τα έχει καταφέρει.
Τους φαίνομαι υπερβολική, όταν τους λέω πως δεν έχουμε επιλογές μέσα σ αυτόν τον κόσμο.
Η μάνα μου πρώτη-πρώτη.
θεωρεί οτι είναι επιλογή της να δουλεύει τόσες ώρες, επιλογή της που παντρεύτηκε...
Ετσι νομίζει.
Κι είναι απο τη μία καλό να το νομίζεις, γιατί δεν ασφικτυείς έτσι.
Ενώ εγώ, ασφυκτυώ, θέλω  να φέρω τα πάνω κάτω παντού.
Διαβάζοντας κι ανακαλύπτοντας πράγματα, γκρεμίζονται αυτά που ήξερες,
καταρρίπτονται και όχι δεν παθαίνεις τα υπαρξιακά σου.
Να τους τα σπάσεις θες.
Και μετά θες να πεισεις και τον περιγυρω σου, να τον ενημερώσεις
κι εσύ να ενημερωθείς απο άλλους πιο μεγάλους, πιο ώριμους.
Είναι ανάγκη αυτό
Μόνο έτσι θα ξεφύγουμε.

Αν θεωρησεις εξ αρχής οτι δεν έχεις καμία ιδέα δεδομένη,
αν αμφισβητήσεις τα πάντα,
για να φτιάξεις εσύ απ την αρχή τον δικό σου ιδεολογικό κοσμο,
τότε ασφαλώς και κουράζεσαι.
Είναι που δεν βρίσκεις τίποτα έτοιμο,
που δεν μπορείς να παραδεχτείς αυθεντίες.
Οι αυθεντίες του πνεύματοςδεν είναι αυτοί που το ίδιο το σύστημα έθρεψε ;
Δεν είναι αυτοί που ανελήχθηκαν, επειδή τους άφησαν ;
κι απ την άλλη εκείνοι που... "πούλησαν" ; που είχαν αποδοχη στο κοινο.
δεν τους απαξιώνω, αλλά δεν θα δεχτώ αδιακρίτως όλα όσα έχουν καταγράψει.
και βλέπω άλλους να το κάνουν.
"Αφού το είπε ο Χατζιδάκης είναι νόμος"
"Αφού το είπε ο Γιανναράς, δίκιο θα έχει".
Καλός κι ο Γιανναράς, δεν λέω, αλλά πολύ θρήσκος βρε αδερφέ.
Μου τα πρηξε με την Οντολογία του Ιησου και του τριαδικού Θεού.

Απο την άλλη αυτή η μη αμφισβήτηση πηγαζει κι απ την νομική.
Μας μαθαίνουν να θεοποιούμε τον Νόμο, που πρέπει να τηρείται και να είναι αυστηρός κλπ κλπ.
Ας μου πει ΕΝΑΣ άνθρωπος, πότε η ανθρωπότητα πήγε μπροστά με το να μην αμφισβητεί και με το να υπακούει ;
Οπότε, νομικάριοι συνάδελφοι, καλός κι ο Νόμος, μα να τον γράφουμε νόμο, κι όχι να τον θεωρούμε το ύψιστο αγαθό όλων. Ναι, χρειάζονται οι νόμοι, για να μην είμαστε ζούγκλα, γιατί μάλλον δεν έχουμε την ηθική της αλληλεγγύης μέσα μας, έχουμε όμως την φυσική τάση προς το φυσικό δίκαιο, ένα κοινό περι δικαίου αίσθημα, όπως έχουν και τα ζώα μεταξύ τους.
Βαριέμαι σ αυτή τη σχολή να πρέπει να είμαι  "διπλωμάτισα" και διαλακτική, και να λέω πως κάπου κι η κυβέρνηση θα χει δίκιο. Κάπου κι ο νόμος κάτι καλό θα έχει. Ε αμα πάς έτσι κι η χούντα έκανε και κάποια έργα, έφτιαξε την σχολή εδώ πάνω που σπουδάζω. Αυτό τι σημαίνει; Επρεπε να συνεχίζει  να υφίσταται ;