Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Ελα κοντά μου να σου πω κι εσένα όλα μου τα όνειρα. Ελα κοντά να μου δείξεις ΕΣΥ πώς αγαπάνε,  πώς νιώθουνε, πώς ξεχνάνε.... Ελα κοντά να σου πω όλα μου τα λάθη, όλα  μου τα πάθη...Ολα μου τα όχι και τα ναι... ολα όσα θέλω να ξορκίσω, κι όμως έρχονται κοντα μου. Ελα κοντά μου να σου δείξω την πανσέλληνο, έλα κοντά μου να γίνεις όσα θέλω... Και μετά να με απογοητεύσεις κι εσύ. να ένα άλλο προδομένο όνειρο, ένα άλλο προδομένο ιδανικό, ένας άλλος προδομένος έρωτας. Ελα κοντά μου να σου δείξω πώς είναι η αγάπη η μεγάλη, πώς είναι να σ αγαπήσουν και μετά να σε προδώσουν.

Και μετά αφού μπορει και να ερχόσουν, έμεινες μόνος στο κρεβάτι, χωρίς την ανάσα μου... Χωρίς να δοκιμάσεις  έστω την ανάσα μου ή το δέρμα μου, χωρίς να  δοκιμάσεις να νιώσεις κάτι πιο βαθύ....Εκεί μόνος και αποκρουστικός σχεδόν, προσπαθώντας κι εγώ εσένα να πλησιάσω, πες μου τι κέρδισα.

Ονειροπόλος, αλλά πού ταξιδεύεις; Ξέρεις τι ; είσαι κι εσύ όπως οι άλλοι που αγάπησα, που κανείς δεν ήταν τόσο αθώος... Είσαι άλλη μία παρένθεση ανολοκλήρωτη... Μία παρένθεση, ούτε καν τελεία. Αλλά βέβαια. Πού να ξέρεις εσύ από όλα τούτα?
Μακάρι να ερχόσουν να δεις κι εσύ...αλλά κι εσύ θα ανέβεις στο σύννεφο σου και θα ερωτευτείς πάλι από την αρχή τον εαυτό σου... Οπως έκανε κι ο άλλος...

Αχ αυτός ο άλλος.. Να ήξερες μόνο πόσος έρωτας υπήρχε και πώς σκοτώθηκε... Να ήξερες μόνο... το μέσα μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου