Καταγγελία

Ι
Σ' εκείνες

Να, όλα καλά είναι, δε λέω.
Μα, να, είναι που τα έτη φωτός δεν γεφυρώνονται.
Να, είναι ο τρόπος σας να σκέφτεστε.
Μένετε μπροστά τους,
τους κοιτάτε με ντροπή,
με νάζι.
Κι όμως με τόσο φόβο,
όπως τους κοίταζα κάποτε κι εγώ.

ΙΙ
Στον "κόσμο"

Ομως, εγώ αντιδρώ,
δεν θα βολευτώ σαν γάτα
στο καλάθι της.
Θα βγω έξω,
θα είμαι αλήτικη γάτα
που φοβάται,
αλλά επιβιώνει.
Ενα αλητόσκυλο,
που ξεκόβει απ την αγέλη,
που τρέχει μπροστά,
να προστατέψει τους άλλους.
Θα τρέξω μπροστά να σώσω ο,τι έχει μείνει,
απο έναν κόσμο που φλέγεται.
Μην ανησυχείς,
προλαβαίνω.
Εσωσα εμένα απ τη φωτιά,
κόντεψα να καώ,
μα τ αποκαίδια μου τα έκανα ξανά σώμα καινούριο,
πιο ανθεκτικό.
Να, δε σου πα, πως δε πεθαίνω,
σου είπα πως ξαναγεννιέμαι,
εγώ, εγώ με γεννάω,
εγώ με πεθαίνω.
Σημαδεψε με, κόλα με στον τοίχο,
δοκιμασε με, να δω ως που αντέχω,
να δω μέχρι που φτάνω.
Κάθε μέρα παίζεις με τις αντοχές μου,
κάθε μέρα σε παλεύω,
σε σκοτώνω,
σε λύνω,
σε δένω,
σαν να σαι μαριονέτα.
Θέατρο σκιών κατάντησε η ζωή μας.
Να δούμε ποιός παίζει καλύτερα ρόλους.
Εχεις την εξουσία, έχω την δύναμη.
Τρέχουμε όλοι να φτάσουμε.
πού ;
δε ξέρουμε πια,
χάθηκαν όλα, λένε.
ή μήπως όχι ;

ΙΙΙ
Πάντα κάτι μένει

Να, δεν χάθηκαν όλα.
Είναι κι οι άνθρωποι,
που είναι τρυφεροί,
που κάνουν έρωτα,
που κρατιούνται απ το χέρι,
που αγκαλιάζονται,
που δακρύζουν απο ρίγη χαράς.
Είναι κι οι άλλοι,
αυτοί οι σκυφτοί στα λεωφορεία,
αυτοί που δεν φίλησαν ποτέ άλλο στόμα,
αυτοί που φοβήθηκαν να σέρνουν παντού το σώμα τους,
αυτοί που δε φωνάζουν,
που δεν αντιστέκονται,
αυτοί που υποφέρουν,
επειδή δεν θέλουν να υποφέρουν.
Αυτοί που δεν λυτρώνονται,
γιατί επέλεξαν τον φόβο,
για να μην χρειαστεί να λυτρωθούν ποτέ.
Είναι κι αυτοί οι συγκρατημένοι,
είναι εκείνοι οι ατσαλάκωτοι,
οι κηφίνες ρε παιδί μου,
οι κυριλέδες,
κι είναι κι οι γυναίκες τους,
οι φοβισμένες,
που ποίζουν, θαρρείς, έναν ρόλο,
της "Ωραίας" καταναλώνοντας αδηφάγα γόβες.
Μετά κοιμούνται στο κρεβάτι με τις γόβες
και τα ρούχα, γιατί φοβηθήκανε;
Κατάλαβες;