Η αγάπη θα ρθει

 Ξάπλωνα δίπλα σου, τα πρωινά που ξυπνούσαμε μαζί, μετά τον έρωτα, ήρεμη, χορτασμένη από ηδονές, πλήρης, γεμάτη από σένα, γεμάτη από ηδονή. Δεν τσιγκουνεύτηκες ποτέ την ηδονή. Μου τη χάρισες απεριόριστα και άπειρα, κι εγώ αχόρταγη, συνεχώς σε ήθελα κι άλλο, ακόμα περισσότερο. Ξάπλωνα δίπλα σου με σώμα ελαφρό σα πούπουλο, και με τν αισθηση της νωχελικότητας, της αδυναμίας, της μακάριας ευτυχίας, του ευτυχισμένου σώματος. Ω, ορκίζομαι και προσεύχομαι στον Ιερό Φαλό που χαρίζει μακάρια, ευτυχισμένα νερά των οργασμών... 

Μου λείπει η αίσθηση του αλαφρωμένου σώματος, μου λείπει η αίσθηση της καθαρής ψυχής, μου λείπει να κοιμάμαι δίπλα σε κάποιον και να μη τον συγκρίνω μαζί σου, μου λείπει να μη κερατώνω κάποιον με τη σκέψη σου. Γι αυτό σταμάτησα να βλέπω άλλους. Κανείς δεν μου αρέσει. Κανείς δεν με εμπνέει. 

Χτυπιέμαι μόνη κι έρημη επάνω στο τότε κρεβάτι μας, που έζησε τόσα. Αλλαξα το στρώμα για να μπορέσω να σε ξεχάσω. Να μην αγγίζει το σώμα μου το κρεβάτι που ξαπλώσαμε μαζί και πήγαμε ταξιδι στο παράδεισο- για σένα, δε ξέρω, εγώ στο παράδεισο πήγα, παραδείσες ευτυχίες και ηδονές, που ουδέποτε κάποιες θα νιώσουν, παρά μόνο θα πηδιούνται για εκτόνωση και τεκνοποιια... Εγώ βαριέμαι τις τεκνοποιιες, θέλω τις ανόθευτες απενοχοποιημένες ηδονές. 

Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, και κάτι μέσα μου με μπλοκάρει, λέω σιγά μη κλάψη γι αυτόν τον μαλάκα, αλλά ίσως πρέπει να τα βάλλω τα κλάματα, να ηρεμήσω. Μουσκεύουν κάπως τα μάτια μου, αλλά η λογισκή μου δεν με αφήνει. Σπανίως έχω κλάψει για σένα γοερά. Δεν το δέχομαι. Ησουν ένας μαλάκας και μισός,  που δεν άξιζες τίποτα απ όλα αυτά τα παραπανω λόγια. 

Κι εγώ μια γυναίκα που μυρίζει έρωτα, και όμως, δεν τον έχω. Και δεν τον έχω στα εικοσικοκτώ μου χρόνια, στην καλύτερη μου ηλικία, στη νεότητα μου, που θα πρεπε αντί να κάθομαι εδώ να γράφω, να ζω έρωτες επάνω σε καναπέδες-πατώματα0 κρεβάτια-παραλίες-δάση. Που θα πρέπε αντί να κάθομαι εδώ και να απελπίζομαι, να κάνουμε ένα μακρινό ταξίδι με τροχόσπιτο, σε άγνωστες πόλεις να κοιμόμαστε, οι μπύρες να ρέουν αύθονες, και ο Τζακ Κέρουακ να μας ζηλεύει. Θα πρεπε να ζούμε μαγικούς ποιητικούς και αλληλέγγυους έρωτες, όχι αυτό το χάλι. Οχι του δουλεια-διάβασμα-ύπνος. Ναι, ναι, ξέρω για τα χόμπι μου θα μου πείτε. Ε ρε πούστη μου, ενταξει, τα κάνω, έχω βελτιώσει πολύ τη φάση μου και τη συνεξάρτηση μου... Αλλά... Δεν γίνεται. Είσαι συνεξαρτώμενος όταν θες να ερωτευτεις ; 

Υ.Γ. Μικρέ, άντε και γαμήσου και όχι μαζί μου Τα φιλια μου και τα περαστικα μου. Φαίνεσαι λίγος για μένα, αφού δεν με διεκδικείς, ενώ θα έπρεπε και θα μπορούσες να το κάνεις. 

Υ.Γ 2 . Αντε γαμηθείτε όλοι σας, όλοι μαλάκες είστε, έχω και δουλειές. Κοθόρνια. Δεν ήρθε ακόμα αυτός που μου αξίζει. Και δεν είναι ότι έχω κόλλημα με τον πρώην μαλάκα, αλλά προφανώς δεν ξαναερωτεύτηκα. Ε και γιατί να ερωτευτώ ; Μου την έπεσε και κανας δα παιδαράς και δεν το ξέρω ; Από αυτά τα μυγοφτήματα τι να ερωτευτώ ; Τι τα περιπλέκω στο μυαλό μου ; Ολοι μετά από το Γιάννη ήταν για τα μπάζα. Βέβαια κι ο Γιάνννης για τα μπάζα ήταν, αλλά τότε ήμουν ακαταλόγιστη λόγω νεαρότητας. Απαλάσσεται λοιπον η κατηγορουμένη λόγω άρσης του καταλογισμού. 

" Η αγάπη θα ρθει... 

Θα ρθει, ένα απόγευμα ζεστό 

θα μπει στο κήπο αυτό 

όλο το φως που υπάρχει... " 

Υ.Γ. 3 Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι θα μας συμβουν και όμορφα πράγματα.