Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Κυριακή

Oταν τα παιδιά βγαίνουν από το πρωί και παίζουν μπάλα,
είναι Κυριακή.
Οταν οι γονείς πίνουν ζεστό καφέ μέσα στην φθινοπωρινή λιακάδα,
είναι Κυριακή.
Οταν μανάδες βγάζουν με τα καρότσια τα μωρά στον ήλιο,
είναι Κυριακή.
Κι όταν εσύ,μικρός πολύ κι αποκλεισμένος στο καρότσι σου,
σήκωσες τα μάτια ψηλά,
να δεις όλο το φως του κόσμου,
να το ρουφήξεις με το βλέμμα σου
και να περιεργαστείς τα κτίρια,
που πελώρια υψώθηκαν δίπλα σου,
ήταν Κυριακή.
 Τότε κατανόησες πόσο μικρός είσαι,
πόσο πελώρια είναι όλα,
αλλά δεν ήξερες πως όλα αυτά,
τα τέρατα εμείς τα δημιουργήσαμε,
και τώρα η πόλη με τα σπιρτόκουτα,
στέκεται, μας κοιτά, μας πνίγει
και μας καταβροχθίζει.
Σε καταβροχθίζει,
σήκωσε τα μάτια.
Κοίτα.
Κράτα μια θλίψη απο τώρα ως το αύριο,
ως το τέλος. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου