Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Μάθαινε

Mάθε απ' έξω ένα σωρό τσιτάτα μεγάλων διανοητών.
Μάθε απ΄έξω κι ανακατωτά την ποίηση,
αποστήθισε στίχους και γράψ' τους μου,
για να με εντυπωσιάσεις
Δεν θα τα καταφέρεις.

Μάθε ν΄ακούς τον ήχο της βροχής,
την ποίηση της φύσης,
την ποιήση απ τη βουή της πόλης.
Εντυπωσιασε με!
Ακου την ποίηση των καφενείων,
εκεί μιλούν οι άνθρωποι του μόχθου.
Ανθρωποι καθημερινοί σαν εσένα κι εμένα,
άνθρωποι που πασχίζουν για την ζωή
κι όχι για την επιβίωση.
Ακου τα δικά μου απλά λόγια,
έτσι όπως ξεφεύγουν μέσα απ΄το νου μου
και γράφονται στα χαρτιά αυθόρμητα,
σχεδόν με απειλούν να τα γράψω.
Μάθε ν' ακους την τρυφερότητα των ανθρώπων,
να βλέπεις κάτω απ τη μάσκα,
να βλέπεις βαθιά στα μάτια.
Εκεί στις ασβεστωμένες αυλές των επαρχιών,
στα μπαλκόνια-σπιρτόκουτα των μεγαλουπόλεων,
στους καυγάδες των οικογενειών,
στις φωνές των εραστών,
εκεί είναι όλη η ποίηση γεννημένη.

Κοίτα πως τρέχουν να προλάβουν τα αστικά λεωφορεία,
στοιβάζονται στη σειρά μ' ένα τσιγάρο στο χέρι και περιμένουν,
να πάνε για δουλειά οι εργάτες.
Μέσα στον κατακαλόκαιρο ιδρώτας τους βρέχει,
μα το χαμόγελο εκεί μένει,
υπάρχει και σου θυμίζει
πως γι αυτούς αξίζει να γράψεις ένα ποίημα.

Μάθε να κοιτάς τις εικόνες που ξετυλίγονται μπροστά σου:
τις σταγόνες της βροχής στο τζάμι του αυτοκινήτου,
τα χέρια που μπλέκονται χωρίς να το καταλαβαίνουμε,
τ' αστέρια που κρέμονται απ τον ουρανό,
την ηλιαχτίδα που φωτίζει το δρόμο
ή το πρόσωπο ενός όμορφου νέου.
Μάθε να γεύεσαι κάθε στιγμή,κάθε άρωμα
 και να παρατηρείς κάθε πουλί που έρχεται στην αυλή σου.
Ποιός ξέρει;
Ισως να 'ναι το τελευταίο,
η μόνη σου αληθινή παρηγοριά.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου