Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

με αφορμή φωτογραφίες

Προς όλους:

Κοίτα, λοιπόν, τη νιότη μας.
τα προσωπά μας δες,
τι όμορφα που είναι,
αρυτίδωτα.
Κοίτα και τα κορμιά μας,
δυνατά, αντέχουν.
Κοίτα τα γέλια μας στη πορεία,
φέγγει ο κόσμος, όταν εμείς γελάμε,
κοίτα εκείνον τον αυθορμητισμό
και το πάθος.
Αστικοί κώδικες, άγχη για εξεταστική,
άγχος για το δυσοίωνο μέλλον,
έρωτες, ποτά και τσιγάρα,
πάρτυ ρεφενέ στα σπίτι,
εμπειρίες νέες.
Κοίτα, λοιπόν, τη νιότη μας,
κοίτα τι ξέγνοιαστα που μοιάζουν όλα,
τι κι αν εμείς σκοτεινιάζουμε ;
Κοίτα πως τρέχουμε στο μέλλον,
με ταχύτητα φωτός,
κοίτα το κόσμο,
γελάει.
Κοίτα τα σώματα,
μιλάνε.
Κοίτα λοιπόν τη νιότη μας,
γεύσου την όσο πιο πολύ μπορείς,
κι ας τους να λένε για μας.
Ας τους να μας κατηγορούν βολεμένους.
Ο ήλιος θα λάμπει,
έχουμε άστρο εμείς!
Εμείς μπορούμε,
θέλουμε και μπορούμε!
Είμαστε νέοι.
Γεμίσαμε έρωτες, λουλούδια, φθινόπωρα, μελαγχολίες,
αρώματα, πεσμένα φύλα.
Γερά μυαλά είμαστε:
Αντέχουμε!

Προς Ι.Σ

Κοίτα τη νιότη μου,
κι ασε με να παίζω σα μωρό με τα νερά της θάλασσας,
άσε με να τρέχω στη βροχή,
άσε με να υπερβάλλω,
Ασε με χαίρομαι και να κλαίω,
έτσι όπως εσύ δεν μπορείς...
Ασε με να υπάρχω έτσι,
μ'όλους τους πόρους του εαυτού μου.
Ασε με να μοιράζω ανάσες,
άσε με να μην συμφωνώ,
άσε με να σ' εμψυχώνω,
να μη σ' αφήνω να πέφτεις,
γιατί μπορώ.
Ασε με να πιστεύω στο σήμερα,
στο τώρα, μη μου ζητάς πίστωση χρόνου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου