Εσύ πού είσαι ;

Ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς. οι μήνες φεύγουν, οι άνθρωποι φεύγουν.
 Μόναχα αποκαήδια μένουν  να σου θυμίζουν τα περασμένα χρόνια, τις παλιές φωτεινές ημέρες.
 κι οι άνθρωποι φαντάσματα είναι- τι νομίζεις ; - που σε εγκαταλείπουν.
Καθείς με τη σειρά του.

Κι ο έρωτας που ονειρεύτηκες μοιάζει να ζει σε ιδανικές μυθοπλασίες ή να εμφανίζεται σε άλλων ανθρώπων τις ζωές, ενώ εσύ ξεχασμένος εδώ κάτω αναμένειςσυντροφιά με άλλους ονειροπόλους, που σου μοιάζουν.

 Αλλά κανέναν όμοιο σου δεν μπορείς να συναντήσεις να σου δώσει το χέρι ν ανέβεις από τον βούρκο.
Και θα ήθελες στ' αλήθεια να ξεγελαστείς πάλι άλλη μία φορά, αλλά η αντίληψη είναι αυτή που σκοτώνει.
Γιατί είναι αδύνατον να πιστέψεις πως στον απέραντο ωκεανό των ανθρώπων, εσύ θα βρεις εκείνον που πράγματικά θα σου ταιριάζει. -Πόσες πιθανότητες έχεις ; Καμία, το ξέρεις.

Κι ο φάυλος κύκλος συνεχίζεται.
Αέναη μοναξιά.
Ατέλειωτο ξόδεμα.

Κι ύστερα τα τσιγάρα τελειώνουν,
το πακέτο αδειάζει.
Οι στίχοι πληθαίνουν.

Η έλλειψη διογκώνει πάντα την επιθυμία.
η έντονη επιθυμία οδηγεί σχεδόν πάντα σε μεγάλο έρωτας.
Ο μεγάλος έρωτας οδηγεί πάντα στην τρέλα.

Εξαυλώθηκα από την απουσία σου.
Σταγόνα έγινα στον ωκεανό των ανθρώπων.
Εσύ πού είσαι ;