Ξυπνάς τον πόθο.
Στέκεις στο κέντρο του σύμπαντος .
Αιτία γέλιου γίνεσαι,
αλλά και πίκρες και βάσανα φέρεις.
Λικνίζεσαι εκεί στο φως,
όπως η πυγολαμπίδα στο μισοσκόταδο.
Με άλικο χρώμα ντύνεσαι,
σαν ηθοποιός σε μία σκηνή για δύο,
θαμπώνεις τους θαμώνες του θεάτρου.
Πειστικός μοιάζει ο μύθος σου
ακόμα και στους πιο άπιστους.
Αρχέγονη ερωτική παρουσία,
για χάρη σου λαοί σφαγιάστηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου