Το τραπέζι

Ας  πιούμε:

 Θα σε κεράσω απ’ το νέκταρ της ηδονής,

 θα με κεράσεις κονιάκ του αποχαιρετισμού.

 Θα σε κεράσω γλυκό νερό του ποταμιού,

 θα με κεράσεις θάλασσα αλμυρή

- μα με τις αλμυρά νερά κανείς δε ξεδιψάει.

Ας φάμε:

Θα σου προσφέρω  σάρκα νόστιμη, νεανική

Θα μου προσφέρεις  δέρμα σκληρό

Θα σου προσφέρω τον κόκκινο λωτό

Θα μου προσφέρεις την απονενοημένη στιγμή

-          Μα σαν  θα φύγεις την αυγή

Ποιανού η  πείνα θα χορτάσει;