Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Βιογραφίες

Στον Θάνο Ανεστόπουλο


Πρόσκαιροι είναι οι έρωτες των αιώνια ερωτευμένων.
Ολοι εμείς που ζούμε αιώνια ερωτευμένοι με τον έρωτα,
αναζητούμε πάντοτε ένα αντικείμενο του πόθου,
εκείνον που θα μας οδηγήσει στην αθεράπευτη έλξη,
στην υπέρτατη ηδονή, σ εκείνο το πάθος που αρχίζει από το κέντρο του κορμιού σου,
και τελειώνει στο μυαλό σου και στις λέξεις σου.

Ολοι εμείς που ψάχνουμε αιώνιους μυθιστορηματικούς έρωτες,
θα μεγαλώσουμε μια ημέρα και θα κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη,
θα αναπολήσουμε τα σώματα που μας άγγιξαν και θα χαμογελάσαμε με πικρία:
Τι κρίμα που κανένας δεν μας έμεινε εδώ,
τι κρίμα που τέλειωσαν όλα,
πριν καν προλάβουν ν αρχίσουν,
αφού όλοι εμείς οι ερωτευμένοι με τον έρωτα,
αποφεύγουμε όλους αυτούς τους παγωμένους ανθρώπους,
αλλά αντίθετα λατρεύουμε αυτούς με τις γδαρμένες σάρκες.

Και κάθε φορά  που είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και το τελευταίο κομμάτι της καρδιάς μας,
σ αυτό το σημείο οι άλλοι έχουν ήδη τρομάξει ή έχουν πάψει να μας επιθυμούν πλέον.
Η φυγή μοιάζει να ναι το μόνο καταφύγιο τους.
Και για μας ο πόνος μοιάζει μονόδρομος.

Κι ύστερα εμείς ξεκινάμε πάλι απ την αρχή,
για να διαψευστούμε άλλη μία φορά,
γιατί ποιός ξέρει;
Κάθε νέα  φορά μπορεί να είναι η τυχερή μας .

Μα στο τέλος μένει ένα κρεβάτι γεμάτο αδιάφορους εραστές,
αναμνήσεις που μυρίζουν γιασεμί,
ανεπίδοτες ερωτικές επιστολές,
ανικανοποίητα ερωτικά αισθήματα
κι ένα σωρό συντρίμια
ατάκτως ειρημένα στα άδεια δωμάτια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου