την κοιτάει μ αυτό το επίμονο σχεδόν αλλαονικό πολλά υποσχόμενο, γλυκό βλέμμα.
τον κοιτάζει χαμογελώντας, με μία έκσταση σεξουαλική, με μία θυληκοτητα, μ ένα ναζί αλληγρικό,
του λέει με τα ματια της πάρε με τώρα, κι απ την άλλη του απομακρύνει το χέρι από αυτό το κεντρικό σημείο του κορμιού της, το κέντρο του σύμπαντος της, το κέντρο της αθανασίας.
Συζητάνε.
τηλεφώνημα άνετο:
-έλα
-έρχομαι
-- σε περιμένω.
Κι αυτό το έρχομαι, μ κείνον τον πονηρό τόνο στ φωνή την σκότωσε, λες και μ αυτό τον τρόπο της είχε κάνει έρωτα για ώρες.
Αντρας είναι εκείνος που σου γαμάει τον εγκέφαλο.
Κι αυτός της έχει γαμήσει ον εγκέφαλο, όχι το σώμα.
αυτή η πρώτη συνεύρεση, σ ένα ξενοδοχείο, με αλκοολ περίσσιο, της είναι άγνωστη. Ηταν τόσο μεθσμένη που δε θυμάται τίποτα. Ενα μηδενικό. Μόνο εκείνα τα μάτια του πάνω από τα δικά της. Αυτό. Λάμψεις στο σκοτάδι. Και ύστερα στη μέση της νύχτας, να ξυπνάει, να τον αγγίζει, εκεινον να ξυπνάει και να τη φιλάει. Μάτωσε το σαγόνι από τα γένια του. Εβαλε μια παλιά κρέμα, που την είχε αγοράσει ο πρώην της ο φλώρος. Μεθύσι. Κατρακύλα. Αδιαάθμητη επιθυμία να είναι κολλημένη πάνω του όχι μόνο ένα βράδυ- μα αμέτρητα βράδια.
Θέλει να του πει τα στιγμιότυπα αυτά, τις αναλαμπές, αλλά ήταν πρωί σήμερα, ένα ηλιόλουστο πρωί και τα πρωινά πάντα πρτανεύει η λογική- αυτή η μαστροπός του έρωτα και της μαγείας- . Αλλη ώρα, ίσως κάποιο βράδυ με θέα τη θάλασσα, ίσως το επόμενο βράδυ του πει " Ξεκίνησε τόσο ποιητικά η βραδιά και τέλειωσε τόσο αντιποιητικά, ή μάλλον είμαστε τόσο ήρωες του μπουκόφσκι, αλλά και ο μπουκόφσκι έγραψε ποιήση.. Οπότε μήπως γράψαμε ποίηση ; " και θα της πει " Σίγουρα, τη γράψαμε στο κρεβάτι" και εκείνη θα τρελαθεί και θα θέλει τόσ πολύ να επαναλέι αυτή την άτμη τη γεννετήσια πράξη, εκείνη που είχε την τύχη να γευτεί στα 20 της χρόνια..
Θέλει να πιούνε μαζι αμέτρητα ποτά, σχεδιάζει ατάκες, συζητήσεις. Γίνεται ετυμόλογη. ξαφνικά η Μαίρη γίνεται ετυμόλογη, εκείνη που με τα αγόρια κόμπιαζε. Γεμίζει θυληκότητα μέσα στο κόκκινο σοβαρό φόρεμα, την πνίγει το μαύρο της σακάκι. Αλλά την αρέσει. Της αρέσει ο εαυτο΄της μέσα σ αυτά τα επαγγελματικά ρούχα. Γεμίζει σιγουριά, είναι πειστική, είναι έξυπνη. Επαναπροσδιορίζεται. Νιώθει μετά από τόσα χρόνια την παντοδυναμία της θυληκότητας. Νιώθει ότι τον υπνωτίζει- κι ας μην υπνωτίζεται εκείνος, κι ας μην δείχνει σημάδια έρωτα ξεκάθαρα και σαφή- ποτέ δεν γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας μέσα στην σαφήνεια.. Η ασάφεια δυναμώνει τα μεγάλα πάθη, και σβήνει τα μικρά. - θα ναι άραγε ένα μεγάλο πάθος ; ή θα σβήσει πριν αρχίσει ; ΜΗ ΜΕ ΣΒΗΣΕΙΣ, ΚΑΘΙΚΙ. θέλει να του φωνάξει. Μη με σβήσεις. Γεννήθηκε για τα πάθη, έτοιμη από καιρό, θαραλλέα, θέλει να βουτήξει στη θάλασσα αυτή κι ας ναυαγήσει. Δεν τη μέλλει διόλου. Σαμπως δεν ναυγούμε για άντρες που δεν ποθούμε; Ολοι μας πληγώνουν, τουλάχιστον ας μας πληγώσει ο έρωτας μας.
Η Μαίρη παίρνει συμβουλές, ένα σωρό από τις έξυπνες φίλες της, που είναι πιο έμπειρες απο εκείνη.Μιλάει στα τηλέφωνα αργά το βράδυ. σκέφτεται. Αποφάσισε. δεν συμπλέει. θα κάνει όπως νιώθει, χωρίς βέβαια να παραβιάσει την αξιοπρεπεια της. Δίνει χρόνο. Προσπαθεί να μην εκστασιάζεται. Μπορεί να είναι ακόμα ένα καθίκι, ένα ακόμα κωλοπαιδο, που δεν ξέρει τι θέλει. Μπορεί να παίζει μαζί της. Μπορεί να εξαφανιστεί. Τρέμει η Μαίρη στην ιδέα ότι θα εξαφανιστεί. Η Μαίρη έγινε κλώσσα. Κλωσσάει το τηλέφωνο, μπας και βγαλει τον αριθμό του στην οθόνη. εκείνος μονο μηνύματα στέλνει. Εκείνη μόνο τηλέφωνα κάνει. Θα τον δοκιμάσει. Να μετρήσει τον αυθορμητσμό του. Είσαι τόσο ετοιμολογος, μανάρι μου; Τι κρίμα.. είναι. Είναι κι αυτό την τρελαινει. Γουστάρει να τον ξαφνιάζει. Εκείνο το πρώτο βράδυ μέσα στο αμάξι, την φιλούσε και την κοίταξε βαθιά στα μάτια λέγοντας" κοίτα ποιότητα ανθρώπου που μου έσκασε από τ πουθενά"
Και την επόμενη φορά μέσα στο αμάξι της είπε ότι τη νιώθει κοντά του συναισθηματικά και ότι της έχει πει πράγματα που δεν έχει πει σε κανέναν. Εκείνη πάλι νιώθει οικεία μαζί του, και θέλει να του πει τα πάντα, αλλά προσέχει. Προσέχει, μη γίνει πρβλέψιμη, αλλά πόσο προβλέψιμη μπορεί να γίνει η Μαίρη ; Τη Μαίρη δε τη λένε Μαίρη, αλλά θέλει να του πει ότι ετσι θα τν φωνάζει από εδώ και μπρος και ότι τέρμα, τέρμα η πραγματικότητες. Θέλει να ζήσει την μαγεία μαζί του, όπως εκείνο το βράδυ που κολύμπαγε γυμνή στο μεσσηνιακό κόλπο και ο βυθός είχε πλαγκτον και νόμιζε ότι κανει βόλτα στα αστέρια γυμνή. Α.. θελει να τον πάει εκεί. Πρέπει να τον πάει εκεί. ΚΙ ας αγριεύεται εκείνος από το σκοτεινό θολό νερό, θα τον πιάσει από το χέρι και δεν θα φοβάται πια.
Η Μαίρη γράφει σ ένα χαλασμένο πληκτρλόγιο, πρέπει να πατάει τα κουμπια πολύ δυνατά, για να σχματίζονται οι λέξεις. ΑΛλά η Μαίρη είχε να γράψει καιρό. Επίσης, η Μαίρη είχε καιρό να διαβάσει ερωτικό μυθιστόρημα και να το νιώθει στο κορμί της. Επίσης η Μαίρη είχε χρόνια να είναι τόσο μποέμισα και να βγει μόνη της. Χθες βγήκε. Παρέα με το βιβλίο. της. Παρέα με τα ουίσκια της. ΤΟν σκεφτόταν με κάποια απογοήτευση. Υστερα αναθάρρησε. Αδιαφορια. Η ζωή είναι όμορφη. Κοίταγε δίπλα για το επόμενο θύμα. Αλλά κανείς. Μόνο ένας τύπος με μούσια και μαλλί φουντωτό. Το στυλ μου. ΤΟ αρχέγονο στυλ μου, είπε. Μα ύστερα το ξέχασε. Δίπλα του μία συννεφένια γκόμενα, με φωνή κοριτσιού, ισχνό βλέμμα, αδιάφορη, αλλά πάντως καλλίγραμη. Πάντα θαύμαζε η Μαίρη τις καλλίγραμμες γυναίκες. Τι χάρισμα! Τι ευλογία.
στο δρόμο σήμερα το πρωί,στον πιο πλυσύχναστο δρόμο τηςπόλης, που δεν επικρατεί ποτέ σιγή, που πάντα είναι ζωντανός, περπατούσε και σκεφτόταν, αν εκείνη ήταν αλλιώς, μήπως οι άντρες που δεν τη θέλησαν θα την ήθελαν ; Υστερα σκέφτηκε ότι η σκέχη αυτή είναι μάταιη. Οτι στο κάτω κάτω εκείνη αν ήταν άντρας πολύ θα την γουσταρε και ότι στο κάτω κάτω πολύ θα ήθελε εκείνη η ίδια πολλές φορές να ερωτευτεί τον εαυτό της. Δεν είναι νάρκιση η Μαίρη. Βρίζεται με τη πάρτυ της, αλλά ύστερα αρχιζει και την ερωτεύεται. Είναι τόσο αλλόκοτη η Μαίρη, τόσο γήινη αλλά και τόσο απόκοσμη, τόσο λαική και τόσο αιστοκρατική κατά περιπτώσεις, τόσο κυνική και τόσο ρομαντική ταυτόχρονα, τόσο υπερσεξουαλικη και τόσο ανοργασμική κατά περιπτώσεις. Είναι τόσο παιδί και τόσο γυναίκα, τόσο παρθένα και τόσο πουτάνα. Είναι αντίφαση. Είναι ερωτευμένη με τη πάρτυ της κατά βάθος. κατά βάθος είναι μία ψωνάρα. αλλά αγαπάει τα ψώνια,. γιατί τα ψώνια γουστάρουν.
Εκείνος είναι επίσης ψώνιο. Και γι αυτό μπορεί να τον αγαπήσει. Είναι σπινθηροβόλος, έξυπνος, δε φρικάρει ποτέ, μιλάει έξω από τα δόντια, βρίζει ώρες ώρες και του κάνει συστάσεις- ποιά ; εκείνη ο νταλικέρης... Αλλά πάντα τς άρεσε να το παίζει κυρία με τους άντρες- Της έφερε καφέ, νερό, τσάι, ό,τι ζήτησε εκείνη. Τη σκλάβωσε το τέρας, το καθίκι, ο απαίσιος.
Διάλογος 2
- τι συζητάμε τώρα ;
- τι συζητάμε τώρα του λέει
- Τώρα θα έπρεπε να σου τα έχω βγάλει όλα και να μη μιλάμε πολύ
Αυτό του "σου" που η Μαίρη δε θυμάται τι είνα γραμματικά την πέθανε. Ναι, να μου... Ναι να μου ήθελε να του πει... Μα του είπε να σοβαρευτεί. δήθεν συγκρατημένη η Μαίρη. Δήθεν λίγο αδιάφορη. Αλλά η Μαίρη μέσα της πεθαίνει. Οι λέξεις βγαίνουν σα νερό. Σα λύτρωση. ΣαΝ οργασμός από τα σωθικά της. Εκεί βαθιά στα σωθικά της κάτι γίνεται. Κάτι έγινε στον εγκέφαλο. ισως ήθελε πολύ να ζήσει ένα τέτοιο πάθος. ο χει ξαναζήσει, αλλά δεν της έφτασε. Θέλει ένα αιώνιο πάθος και ας ξέρει ότι δεν κρατάνε για πάντα τα πάθη. Θνησιγενής ο έρωτας, αλλά μέχρι να πεθάνει αξίζει... Πόσο πονάει ο έρωτας.
Η Μαίρη φοβάται. Δεν θέλει να βάλλει φρένο, αλλά θα βάλλει γιατί αλλιώς θα τον χάσει. Γεννημένος κυνηγός ο μάγκας. Πρέπει να δράσει ακαριαία. Αν δεν την πάρει τηλέφωνο αυτό το Σαββατοκύριακο ; Εκείνη θέλει να σκέφτεται ότι δεν θα την πάρει...για να είναι πιο ήρεμη. Αλλά αν δεν την πάρει ύτε το επόμενο ; Αν μείνει εδώ κι αυτή η ιστορία ; τι απογοήτευση η μΑίρη... ω ναι... θα ναι μεγάλη απογόητευση. Θα πέσει να σκάσει ; Για μία βδομάδα ίσως να μην τρώει και μόνο να πίνει ουίσκια. Υστερα θα συνέλθει-πάντα συνέρχεται η Μαίρη. Η μαίρη είναι δυνατή, αλλα και τόσο αδύναμη. Μπροστά σα πάθη της δεν υπολογίζει τίποτα. Η μάνα της της λέει να κοιτάει τον ευτό της. Ακριβώς επειδη κοιτάει τον εαυτό της θέλει να παθιάζεται με τους άλλους. για την πάρτυ της το κανει και όχι για άλλους.
Η Μαίρη απόψε δεν θέλει να βγει. Ούτε καν να τον δει. Θέλει να μείνει σπίτι παρέα με το ποτό της και το παλιό της πληκτρολόγιο που την έχει κουράσει. Θέλει να εκφραστεί η Μαίρη. Θέλει να γράψει η Μαίρη. Θέλει ένα μύνημα του η Μαίρη. Μήπως να του στείλει, ώστε να τον ξαφνιάσει : Από εδώ και πέρα θα είμαι η Μαίρη για σένα. Αλλά θα την περάσει γαι τρελή. Επίσης, αν του δώσει σημάδια παρουσίας, θα αυτοαναιρεθεί. το Πρωί ήταν αινιγματικά ψυχρή, ελαφρά απαιτητική... και επικριτική και τώρα αμέσως να του στείλει κάτι ; όχι, θα βράσει στο ζουμί της. Να της στείλει εκείνος. Εκείνος είνα ο άντρας. Αυτά τα αρχέτυπα πόσο τα λατρεύει η Μαίρη. Η Μαι΄ρη δεν είναι γυναικούλα, αλλά θελει ο άντρας να είναι άντρας, κι εκείνη να είναι η γυναίκα. είναι γυναίκα που βαράει γερμανικό νουμεράκι, είναι γυναίκα αντράκι, ενιότε κι νταλικιέρης γυναίκα, κάποτε είναι θυληκή, ποτέ συννεφένια, αλλά ενιότε γατουλα, όπως της είπε κι εκείνος. Εκείνος είναι πάντα άντρας. Ακόμα και όταν λυγίζει. Είναι άντρας. Ενας άντρας με τα όλα του που παρά το λιγοστό του μπόι, μπροστά της ψηλώνει με τα λόγια του... με το βλέμμα του.
Μήπως είναι ο άντρα της ζωής της ; Μήπως η Μαίρη είνι τρελή ; Μήπως είναι ονειροπόλα ; Μήπως είναι ανώριμη ; ναι, αλλά τα όνειρα είναι τσάμπα.
Πόσο θα ήθελε μεταμεσνύχτια να του πει ραντεβου στο ωρεβουάρ, το μπαρ της άλλης εποχής, της δικής της εποχής, αλλά δεν θα το κάνει. Οχι ακόμα τουλάχιστον. Γαμώτο. Ας της δώσει μία ευκαιρία να τον εντυπωσιάσει. Σίγουρα μπορεί.
Διάλογος 3
- Πήρες το χάπι ;
- Ναι, δεν θέλω τα παιδιά σου
-Δεν τα θες ακόμα, εννοείς.
- Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου έχεις, του είπε.
Και ύστερα η Μαίρη πέθανε απο τη καύλα. Ηλίθιε, θέλω τα παιδιά σου τώρα. Ειδικά να μου δείξεις τον τρόπο που τα πιάνουν. Αλλά και ειδικά τα παιδιά σου. Τα θέλω. Θα είναι όμορφα και έξυπνα. Θέλω τρία παιδιά. δύο αγόρια και μία μοναχοκόρη. Θέλω εσένα. Στο κρεβάτι μου. Για απόψε. Για κάθε βραδυ. Θέλω ν ακούω τη φωνή σου.. Μονολογούσε η Μαίρη από μέσα της κι απ εξω της ένα ειρωνικό χαμογελο. Κοιτάζει τον εαυτο της στον καθρέφτη του αμαξιού του. ΤΙ όμορφη. Τι ειρωνική. Εγώ θα με ερωτευόμουν σκέφτηκε.
Η Μαλίρη γράφει ακατάλληπτα και ακατάπαυστα. Θέλει τσιγάρο. Θέλει ποτό. Θέλει εκείνον. Θέλει να μοιραστεί το γραπτό. ΟΧΙ. Θα του δώσει ένα άλλο κείμενο, ενός άλλου. Που μιλάει για τον αντρισμό και θα του τα δώσει μαζί με άλλα χαρτιά της δουλειάς... ή μήπως να του στείλει μαιλ?όχι, χειρόγραφα καλύτερα...
Αχ Μαίρη.. . Καημενη Μαίρη... παει το έχασες. Δεν καταλάγιάζει ο πόθος και γράφει με μένος. Κουράστηκε και δεν μπορεί να σταματήσει. Ερωτες θέλουμε να μας εμπνεουν.
Ο φίλος τς λεει για Εξάρχεια. Δεν θέλει. Θέλει σπίτι. Ησυχία. Λέξεις. Εικόνες. Βιβλια, όπως τότε... που ήταν ακόμα φοιτητάκι. Ο έρωτας ιδιωτεύει... και σε κάνει και βλάκα... Μαίρη, μήπως είσαι βλάκας ; Μπα... Δεν είσαι! Παρορμητική μόνο.
τον κοιτάζει χαμογελώντας, με μία έκσταση σεξουαλική, με μία θυληκοτητα, μ ένα ναζί αλληγρικό,
του λέει με τα ματια της πάρε με τώρα, κι απ την άλλη του απομακρύνει το χέρι από αυτό το κεντρικό σημείο του κορμιού της, το κέντρο του σύμπαντος της, το κέντρο της αθανασίας.
Συζητάνε.
τηλεφώνημα άνετο:
-έλα
-έρχομαι
-- σε περιμένω.
Κι αυτό το έρχομαι, μ κείνον τον πονηρό τόνο στ φωνή την σκότωσε, λες και μ αυτό τον τρόπο της είχε κάνει έρωτα για ώρες.
Αντρας είναι εκείνος που σου γαμάει τον εγκέφαλο.
Κι αυτός της έχει γαμήσει ον εγκέφαλο, όχι το σώμα.
αυτή η πρώτη συνεύρεση, σ ένα ξενοδοχείο, με αλκοολ περίσσιο, της είναι άγνωστη. Ηταν τόσο μεθσμένη που δε θυμάται τίποτα. Ενα μηδενικό. Μόνο εκείνα τα μάτια του πάνω από τα δικά της. Αυτό. Λάμψεις στο σκοτάδι. Και ύστερα στη μέση της νύχτας, να ξυπνάει, να τον αγγίζει, εκεινον να ξυπνάει και να τη φιλάει. Μάτωσε το σαγόνι από τα γένια του. Εβαλε μια παλιά κρέμα, που την είχε αγοράσει ο πρώην της ο φλώρος. Μεθύσι. Κατρακύλα. Αδιαάθμητη επιθυμία να είναι κολλημένη πάνω του όχι μόνο ένα βράδυ- μα αμέτρητα βράδια.
Θέλει να του πει τα στιγμιότυπα αυτά, τις αναλαμπές, αλλά ήταν πρωί σήμερα, ένα ηλιόλουστο πρωί και τα πρωινά πάντα πρτανεύει η λογική- αυτή η μαστροπός του έρωτα και της μαγείας- . Αλλη ώρα, ίσως κάποιο βράδυ με θέα τη θάλασσα, ίσως το επόμενο βράδυ του πει " Ξεκίνησε τόσο ποιητικά η βραδιά και τέλειωσε τόσο αντιποιητικά, ή μάλλον είμαστε τόσο ήρωες του μπουκόφσκι, αλλά και ο μπουκόφσκι έγραψε ποιήση.. Οπότε μήπως γράψαμε ποίηση ; " και θα της πει " Σίγουρα, τη γράψαμε στο κρεβάτι" και εκείνη θα τρελαθεί και θα θέλει τόσ πολύ να επαναλέι αυτή την άτμη τη γεννετήσια πράξη, εκείνη που είχε την τύχη να γευτεί στα 20 της χρόνια..
Θέλει να πιούνε μαζι αμέτρητα ποτά, σχεδιάζει ατάκες, συζητήσεις. Γίνεται ετυμόλογη. ξαφνικά η Μαίρη γίνεται ετυμόλογη, εκείνη που με τα αγόρια κόμπιαζε. Γεμίζει θυληκότητα μέσα στο κόκκινο σοβαρό φόρεμα, την πνίγει το μαύρο της σακάκι. Αλλά την αρέσει. Της αρέσει ο εαυτο΄της μέσα σ αυτά τα επαγγελματικά ρούχα. Γεμίζει σιγουριά, είναι πειστική, είναι έξυπνη. Επαναπροσδιορίζεται. Νιώθει μετά από τόσα χρόνια την παντοδυναμία της θυληκότητας. Νιώθει ότι τον υπνωτίζει- κι ας μην υπνωτίζεται εκείνος, κι ας μην δείχνει σημάδια έρωτα ξεκάθαρα και σαφή- ποτέ δεν γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας μέσα στην σαφήνεια.. Η ασάφεια δυναμώνει τα μεγάλα πάθη, και σβήνει τα μικρά. - θα ναι άραγε ένα μεγάλο πάθος ; ή θα σβήσει πριν αρχίσει ; ΜΗ ΜΕ ΣΒΗΣΕΙΣ, ΚΑΘΙΚΙ. θέλει να του φωνάξει. Μη με σβήσεις. Γεννήθηκε για τα πάθη, έτοιμη από καιρό, θαραλλέα, θέλει να βουτήξει στη θάλασσα αυτή κι ας ναυαγήσει. Δεν τη μέλλει διόλου. Σαμπως δεν ναυγούμε για άντρες που δεν ποθούμε; Ολοι μας πληγώνουν, τουλάχιστον ας μας πληγώσει ο έρωτας μας.
Η Μαίρη παίρνει συμβουλές, ένα σωρό από τις έξυπνες φίλες της, που είναι πιο έμπειρες απο εκείνη.Μιλάει στα τηλέφωνα αργά το βράδυ. σκέφτεται. Αποφάσισε. δεν συμπλέει. θα κάνει όπως νιώθει, χωρίς βέβαια να παραβιάσει την αξιοπρεπεια της. Δίνει χρόνο. Προσπαθεί να μην εκστασιάζεται. Μπορεί να είναι ακόμα ένα καθίκι, ένα ακόμα κωλοπαιδο, που δεν ξέρει τι θέλει. Μπορεί να παίζει μαζί της. Μπορεί να εξαφανιστεί. Τρέμει η Μαίρη στην ιδέα ότι θα εξαφανιστεί. Η Μαίρη έγινε κλώσσα. Κλωσσάει το τηλέφωνο, μπας και βγαλει τον αριθμό του στην οθόνη. εκείνος μονο μηνύματα στέλνει. Εκείνη μόνο τηλέφωνα κάνει. Θα τον δοκιμάσει. Να μετρήσει τον αυθορμητσμό του. Είσαι τόσο ετοιμολογος, μανάρι μου; Τι κρίμα.. είναι. Είναι κι αυτό την τρελαινει. Γουστάρει να τον ξαφνιάζει. Εκείνο το πρώτο βράδυ μέσα στο αμάξι, την φιλούσε και την κοίταξε βαθιά στα μάτια λέγοντας" κοίτα ποιότητα ανθρώπου που μου έσκασε από τ πουθενά"
Και την επόμενη φορά μέσα στο αμάξι της είπε ότι τη νιώθει κοντά του συναισθηματικά και ότι της έχει πει πράγματα που δεν έχει πει σε κανέναν. Εκείνη πάλι νιώθει οικεία μαζί του, και θέλει να του πει τα πάντα, αλλά προσέχει. Προσέχει, μη γίνει πρβλέψιμη, αλλά πόσο προβλέψιμη μπορεί να γίνει η Μαίρη ; Τη Μαίρη δε τη λένε Μαίρη, αλλά θέλει να του πει ότι ετσι θα τν φωνάζει από εδώ και μπρος και ότι τέρμα, τέρμα η πραγματικότητες. Θέλει να ζήσει την μαγεία μαζί του, όπως εκείνο το βράδυ που κολύμπαγε γυμνή στο μεσσηνιακό κόλπο και ο βυθός είχε πλαγκτον και νόμιζε ότι κανει βόλτα στα αστέρια γυμνή. Α.. θελει να τον πάει εκεί. Πρέπει να τον πάει εκεί. ΚΙ ας αγριεύεται εκείνος από το σκοτεινό θολό νερό, θα τον πιάσει από το χέρι και δεν θα φοβάται πια.
Η Μαίρη γράφει σ ένα χαλασμένο πληκτρλόγιο, πρέπει να πατάει τα κουμπια πολύ δυνατά, για να σχματίζονται οι λέξεις. ΑΛλά η Μαίρη είχε να γράψει καιρό. Επίσης, η Μαίρη είχε καιρό να διαβάσει ερωτικό μυθιστόρημα και να το νιώθει στο κορμί της. Επίσης η Μαίρη είχε χρόνια να είναι τόσο μποέμισα και να βγει μόνη της. Χθες βγήκε. Παρέα με το βιβλίο. της. Παρέα με τα ουίσκια της. ΤΟν σκεφτόταν με κάποια απογοήτευση. Υστερα αναθάρρησε. Αδιαφορια. Η ζωή είναι όμορφη. Κοίταγε δίπλα για το επόμενο θύμα. Αλλά κανείς. Μόνο ένας τύπος με μούσια και μαλλί φουντωτό. Το στυλ μου. ΤΟ αρχέγονο στυλ μου, είπε. Μα ύστερα το ξέχασε. Δίπλα του μία συννεφένια γκόμενα, με φωνή κοριτσιού, ισχνό βλέμμα, αδιάφορη, αλλά πάντως καλλίγραμη. Πάντα θαύμαζε η Μαίρη τις καλλίγραμμες γυναίκες. Τι χάρισμα! Τι ευλογία.
στο δρόμο σήμερα το πρωί,στον πιο πλυσύχναστο δρόμο τηςπόλης, που δεν επικρατεί ποτέ σιγή, που πάντα είναι ζωντανός, περπατούσε και σκεφτόταν, αν εκείνη ήταν αλλιώς, μήπως οι άντρες που δεν τη θέλησαν θα την ήθελαν ; Υστερα σκέφτηκε ότι η σκέχη αυτή είναι μάταιη. Οτι στο κάτω κάτω εκείνη αν ήταν άντρας πολύ θα την γουσταρε και ότι στο κάτω κάτω πολύ θα ήθελε εκείνη η ίδια πολλές φορές να ερωτευτεί τον εαυτό της. Δεν είναι νάρκιση η Μαίρη. Βρίζεται με τη πάρτυ της, αλλά ύστερα αρχιζει και την ερωτεύεται. Είναι τόσο αλλόκοτη η Μαίρη, τόσο γήινη αλλά και τόσο απόκοσμη, τόσο λαική και τόσο αιστοκρατική κατά περιπτώσεις, τόσο κυνική και τόσο ρομαντική ταυτόχρονα, τόσο υπερσεξουαλικη και τόσο ανοργασμική κατά περιπτώσεις. Είναι τόσο παιδί και τόσο γυναίκα, τόσο παρθένα και τόσο πουτάνα. Είναι αντίφαση. Είναι ερωτευμένη με τη πάρτυ της κατά βάθος. κατά βάθος είναι μία ψωνάρα. αλλά αγαπάει τα ψώνια,. γιατί τα ψώνια γουστάρουν.
Εκείνος είναι επίσης ψώνιο. Και γι αυτό μπορεί να τον αγαπήσει. Είναι σπινθηροβόλος, έξυπνος, δε φρικάρει ποτέ, μιλάει έξω από τα δόντια, βρίζει ώρες ώρες και του κάνει συστάσεις- ποιά ; εκείνη ο νταλικέρης... Αλλά πάντα τς άρεσε να το παίζει κυρία με τους άντρες- Της έφερε καφέ, νερό, τσάι, ό,τι ζήτησε εκείνη. Τη σκλάβωσε το τέρας, το καθίκι, ο απαίσιος.
Διάλογος 2
- τι συζητάμε τώρα ;
- τι συζητάμε τώρα του λέει
- Τώρα θα έπρεπε να σου τα έχω βγάλει όλα και να μη μιλάμε πολύ
Αυτό του "σου" που η Μαίρη δε θυμάται τι είνα γραμματικά την πέθανε. Ναι, να μου... Ναι να μου ήθελε να του πει... Μα του είπε να σοβαρευτεί. δήθεν συγκρατημένη η Μαίρη. Δήθεν λίγο αδιάφορη. Αλλά η Μαίρη μέσα της πεθαίνει. Οι λέξεις βγαίνουν σα νερό. Σα λύτρωση. ΣαΝ οργασμός από τα σωθικά της. Εκεί βαθιά στα σωθικά της κάτι γίνεται. Κάτι έγινε στον εγκέφαλο. ισως ήθελε πολύ να ζήσει ένα τέτοιο πάθος. ο χει ξαναζήσει, αλλά δεν της έφτασε. Θέλει ένα αιώνιο πάθος και ας ξέρει ότι δεν κρατάνε για πάντα τα πάθη. Θνησιγενής ο έρωτας, αλλά μέχρι να πεθάνει αξίζει... Πόσο πονάει ο έρωτας.
Η Μαίρη φοβάται. Δεν θέλει να βάλλει φρένο, αλλά θα βάλλει γιατί αλλιώς θα τον χάσει. Γεννημένος κυνηγός ο μάγκας. Πρέπει να δράσει ακαριαία. Αν δεν την πάρει τηλέφωνο αυτό το Σαββατοκύριακο ; Εκείνη θέλει να σκέφτεται ότι δεν θα την πάρει...για να είναι πιο ήρεμη. Αλλά αν δεν την πάρει ύτε το επόμενο ; Αν μείνει εδώ κι αυτή η ιστορία ; τι απογοήτευση η μΑίρη... ω ναι... θα ναι μεγάλη απογόητευση. Θα πέσει να σκάσει ; Για μία βδομάδα ίσως να μην τρώει και μόνο να πίνει ουίσκια. Υστερα θα συνέλθει-πάντα συνέρχεται η Μαίρη. Η μαίρη είναι δυνατή, αλλα και τόσο αδύναμη. Μπροστά σα πάθη της δεν υπολογίζει τίποτα. Η μάνα της της λέει να κοιτάει τον ευτό της. Ακριβώς επειδη κοιτάει τον εαυτό της θέλει να παθιάζεται με τους άλλους. για την πάρτυ της το κανει και όχι για άλλους.
Η Μαίρη απόψε δεν θέλει να βγει. Ούτε καν να τον δει. Θέλει να μείνει σπίτι παρέα με το ποτό της και το παλιό της πληκτρολόγιο που την έχει κουράσει. Θέλει να εκφραστεί η Μαίρη. Θέλει να γράψει η Μαίρη. Θέλει ένα μύνημα του η Μαίρη. Μήπως να του στείλει, ώστε να τον ξαφνιάσει : Από εδώ και πέρα θα είμαι η Μαίρη για σένα. Αλλά θα την περάσει γαι τρελή. Επίσης, αν του δώσει σημάδια παρουσίας, θα αυτοαναιρεθεί. το Πρωί ήταν αινιγματικά ψυχρή, ελαφρά απαιτητική... και επικριτική και τώρα αμέσως να του στείλει κάτι ; όχι, θα βράσει στο ζουμί της. Να της στείλει εκείνος. Εκείνος είνα ο άντρας. Αυτά τα αρχέτυπα πόσο τα λατρεύει η Μαίρη. Η Μαι΄ρη δεν είναι γυναικούλα, αλλά θελει ο άντρας να είναι άντρας, κι εκείνη να είναι η γυναίκα. είναι γυναίκα που βαράει γερμανικό νουμεράκι, είναι γυναίκα αντράκι, ενιότε κι νταλικιέρης γυναίκα, κάποτε είναι θυληκή, ποτέ συννεφένια, αλλά ενιότε γατουλα, όπως της είπε κι εκείνος. Εκείνος είναι πάντα άντρας. Ακόμα και όταν λυγίζει. Είναι άντρας. Ενας άντρας με τα όλα του που παρά το λιγοστό του μπόι, μπροστά της ψηλώνει με τα λόγια του... με το βλέμμα του.
Μήπως είναι ο άντρα της ζωής της ; Μήπως η Μαίρη είνι τρελή ; Μήπως είναι ονειροπόλα ; Μήπως είναι ανώριμη ; ναι, αλλά τα όνειρα είναι τσάμπα.
Πόσο θα ήθελε μεταμεσνύχτια να του πει ραντεβου στο ωρεβουάρ, το μπαρ της άλλης εποχής, της δικής της εποχής, αλλά δεν θα το κάνει. Οχι ακόμα τουλάχιστον. Γαμώτο. Ας της δώσει μία ευκαιρία να τον εντυπωσιάσει. Σίγουρα μπορεί.
Διάλογος 3
- Πήρες το χάπι ;
- Ναι, δεν θέλω τα παιδιά σου
-Δεν τα θες ακόμα, εννοείς.
- Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου έχεις, του είπε.
Και ύστερα η Μαίρη πέθανε απο τη καύλα. Ηλίθιε, θέλω τα παιδιά σου τώρα. Ειδικά να μου δείξεις τον τρόπο που τα πιάνουν. Αλλά και ειδικά τα παιδιά σου. Τα θέλω. Θα είναι όμορφα και έξυπνα. Θέλω τρία παιδιά. δύο αγόρια και μία μοναχοκόρη. Θέλω εσένα. Στο κρεβάτι μου. Για απόψε. Για κάθε βραδυ. Θέλω ν ακούω τη φωνή σου.. Μονολογούσε η Μαίρη από μέσα της κι απ εξω της ένα ειρωνικό χαμογελο. Κοιτάζει τον εαυτο της στον καθρέφτη του αμαξιού του. ΤΙ όμορφη. Τι ειρωνική. Εγώ θα με ερωτευόμουν σκέφτηκε.
Η Μαλίρη γράφει ακατάλληπτα και ακατάπαυστα. Θέλει τσιγάρο. Θέλει ποτό. Θέλει εκείνον. Θέλει να μοιραστεί το γραπτό. ΟΧΙ. Θα του δώσει ένα άλλο κείμενο, ενός άλλου. Που μιλάει για τον αντρισμό και θα του τα δώσει μαζί με άλλα χαρτιά της δουλειάς... ή μήπως να του στείλει μαιλ?όχι, χειρόγραφα καλύτερα...
Αχ Μαίρη.. . Καημενη Μαίρη... παει το έχασες. Δεν καταλάγιάζει ο πόθος και γράφει με μένος. Κουράστηκε και δεν μπορεί να σταματήσει. Ερωτες θέλουμε να μας εμπνεουν.
Ο φίλος τς λεει για Εξάρχεια. Δεν θέλει. Θέλει σπίτι. Ησυχία. Λέξεις. Εικόνες. Βιβλια, όπως τότε... που ήταν ακόμα φοιτητάκι. Ο έρωτας ιδιωτεύει... και σε κάνει και βλάκα... Μαίρη, μήπως είσαι βλάκας ; Μπα... Δεν είσαι! Παρορμητική μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου