μέλλον

Πονάει το "θα", πονάει η αναμονή,
πονάει το μέλλον,
πονάει γιατί δεν το ξέρουμε,
κι αφού δεν το ξέρουμε τρομάζει.
Πονάει όμως το μέλλον,
ακόμα κι αν είναι κοντικό και προβλέψιμο,
και ξέρεις γιατί πονάει ;
Γιατί δεν είναι παρόν,
γιατί πρέπει να περιμένεις,
να περιμένουμε όλοι,
κάτι,
τι ;
κάτι καλύτερο.
πού είναι αυτό το καλύτερο ;
Είμαι εικοσι ένα και δεν ελπίζω,
μόνο φοβάμαι,
για τις προσπαθειες μου που θα μείνουν άκαρπες.
ναι, ξέρω η απογοητευση δεν βοηθά,
ποτέ δεν βοήθησε κανέναν.
Ομως αντικειμενικά,
πες μας, τι έχουμε να περιμένουμε;
Κι οι άλλοι λένε,
πως πρέπει να ελπίζουμε στους ανθρώπους.
Κι όποιος δεν πιστεύει σ αυτούς;
τι να κάνει ;
να σκοτωθεί;
Δυσοίωνα και μαύρα όλα,
κι ο,τι κι αν λέμε τώρα,
είναι εκ του ασφαλούς,
γιατί άλλος μας πληρώνει.
Κι αναρωτιέμαι, θα καταφέρουμε ποτέ να ταϊσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας ;