Δηλητήριο

Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.

Δὲν περνοῦν ἀπὸ δῶ ξυλοκόποι.

το είχα αποφασίσει,
δεν θα σε άφηνα να φύγεις έτσι,
απροσδόκητα, χωρίς καν να σε διεκδικήσω,
χωρίς καν να πάρω ο,τι μου άξιζε.
Θα σκότωνα το άνθος-δηλητήριο,
δεν θα έπινα το δηλητηριο σου,
το δηλητήριο της ανθρώπινης φύσης,
αυτό που έρχεται τόσο φυσικά,
όπως αναπνέουμε.
Αυτό το ηλίθιο κατασκεύασμα του καπιταλισμού.
Θα σκότωνα τη μοναξιά σου,
θα σκότωνα τον εγωισμό σου,
θα ξέσκιζα τα μηχανοραφήματα σου.
Υπομονή, λίγη υπομονή,
λίγη αγάπη θα σου έδινα
κι όλα θα γινόταν στάχτη μπροστά στα πόδια μου.
Θα ξεσκίζω κάθε μέρα κάθε άμυνα,που αναπτύσσεις απέναντι στους ανθρώπους.
Οχι, δε θα σε άφηνα να φύγεις έτσι,
δηλητηριασμένος, μόνος και άδειος.
ή θα φεύγαμε μαζί ή θα πίναμε ο καθείς μόνος του
το δηλητήριο που μας ποτίσανε.
Ομως, εγώ ήμουν πιο δυνατή,
είχα μεγαλύτερη διαύγεια,
και έβλεπα πως ήταν ένα δηλητήριο,
καλά κατασκευασμένο,
μας το προμηθεύουν κάθε μέρα στις
καλύτερες τιμές και μάλιστα σε περιόδους κρίσης.
Είπα όχι, ήθελε δύναμη,τόλμη, θράσσος και θάρρος...
Ομως, εγώ ήμουν πεπεισμένη,
θα σε κέρδιζα και σένα και το δηλητηριο σου,
και το δικό μου το φαρμάκι δεν θα το έπινα,
θα το απέβαλα και θα το πετούσα στο καλάθι των αχρήστων.
Πάλεψα με νύχια και με δόντια, για να μη φύγω,
για να αντέξω τον παγωμένο βοριά τις νύχτες,
και τους αέρηδες, και τις φουρτούνες.
Επρεπε όμως να είμαι εκεί,
έπρεπε να μη σ' αφήσω να πνιγείς,
ακόμα κι αν εσύ με έπνιγες με το φόβο σου.
Επρεπε να είμαι εκεί,
να παλέψω για σένα.
ΕΠρέπε να σε  μάθω,
να πετάς στην άκρη το φόβο,
να φτύνεις το δηλήτηριο στα μούτρα εκείνων που στο προσφέρανε.
Επρεπε να σε μάθω, για τους ανθρώπους και τις ανάσες του,
για τους κήπους που ανθίζουν πάνω στα ευλογημένα κι ευτυχισμένα σώματα,
έπρεπε να σε μάθω να μην κόβεις αυτά τα λουλούδια.
Επρεπε να είμαι δίπλα σου,όσο κι αν άνοιγες τις πληγές μου,
όσο κι αν τις μάτωνες ξανά με την ανεπαίσθητη αδιαφορία σου.
Οχι, δεν θα σε άφηνα να φύγεις, έτσι,
δεν θα σε άφηνα να με κάνεις έναν αριθμό εκτος απο το ένα,
τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Δεν θα σε άφηνα να με έχεις στο νου σου έτσι,
σαν μία αδιάφορη περαστική με ωραία μάτια.
Εγώ θα σε κέρδιζα, όσο αίμα κι αν απαιτούσε αυτό,
όσο πόνο, θα σε έκανα να δεις πιο πέρα απ το δηλητήριο σου,
πιο πέρα απ το εγώ σου, εκεί που δύο κόσμοι σμίγουνε,
και γίνονται ένα, και γεμίζει τότε, αγάπη μου, μόνο τότε,
ο ουρανός βεγγαλικά κι αστέρια και μπαλόνια και σπίρτα αναμμένα.
Εγώ θα σε κέρδιζα...με κάθε κόστος,
με κάθε πόνο, με κάθε αυταπάρνηση,
θα σ' έφερνα κοντά μου...
Ηξερα οτι μπορούσα να τα καταφέρω,
χωρίς να φορέσω μάσκες,
χωρίς να ζωγραφίσω σε καμβά πρόσωπο άγνωστο και μακρινό,
μα μ' ένα τρόπο απλό, κρατώντας σου τα χέρια.
Ηξερα πως η ανθρωπιά υπερνικάει και εξοντώνει τα δηλητήρια,
τους πόνους και τις άμυνες.
θα σε κέρδιζα, στο χρωστούσα...
Σου χρωστούσα ένα μάθημα...