Iωάννη Σ. Σταματίου
άλλοτε Winnie,
άλλοτε ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,
Σήμερα ήταν ένα συνηθισμένο μουντό πρωινό Δευτέρας, σαν όλες τις Δευτέρες: Βαρετό και ασφυκτικό. Τακτοποιούσα χαρτιά, όταν είδα στο γραφείο ένα αρχείο από το Σύστημα Ελληνικών Διατριβών. Και τότε μου ήρθε η ιδέα να ψάξω το δικό σου έργο και προς μεγάλη χαρά μου το βρήκα. Το άνοιξα. Στην πρώτη σελίδα έστεκε μία παράγραφος από τον Τρυποκάρυδο του Τομ Ρόμπινς. Θυμάμαι εκείνο το βιβλίο. Σου το είχα δώσει εγώ. Μου το είχε προτείνει κάποτε ένας φίλος.
-Λι Τσέρι, έλεγες, έλα να σ' αγκαλιάσω. Τρυποκάρυδε, έλεγα, στις διαταγές σας. -
Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Ενιωσα απερίγραπτη χαρά για σένα. Το όνειρο σου πραγματώθηκε επιτέλους μετά από τόσους κόπους, μετά από τόσες αγωνίες, από τόσα ξενύχτια, μετά από τόσους προβληματισμούς και ερωτήματα.- SDE μωρό μου, SDE σου έλεγα. Γελαγα μαζί σου και με τις εξισώσεις σου. Συνεχώς σε πείραζα κι εσύ, αγάπη μου, γελούσες δυνατά κι ύστερα μ' αγκάλιαζες- , Μόνο εγώ ξέρω εκ βαθέων τις ανησυχίες σου και τις αγωνίες σου, καθώς γνωριστήκαμε εκείνον τον λαμπερό Αύγουστο που θα γινόταν για σένα η αρχή της ακαδημαϊκής σου τίνι τρόπω καριέρας κι εμένα η αρχή της γυναικείας μου ζωής. Εύχομαι και ελπίζω, όταν θα διάλεξες τον Τομ Ρόμπινς για προοίμιο να σου πέρασαν έστω για μία στιγμή από το νου τα μάτια μου, αυτά που τόσο θαύμαζες άλλοτε. - Αλλά τα πίκρανες και κλαίνε-
Η χαρά με πλυμμυρισε. Χάρηκα ολότελα για Σένα, κι ας με σημαδεύεις ακόμα. Η ζωή θα πρέπει να σταθεί γενναιοδωρη μαζί σου, επειδή το αξίζεις. Το αξίζουν οι καθαρές καρδιές σαν Εσένα. Δεν έχω γνωρίσει άλλον ανθρωπο πιο αθώο, πιο καλόκαρδο και πιο γλυκό από εσένα. Η παιδικότητα σου πρέπει να αμειφθεί. Εύχομαι μόνο να παραμείνεις για πάντα ένα ψηλό, ξανθό παιδάκι, με αυτά τα αθώα μάτια και το αθώο γέλιο σου. Εύχομαι πόρτες να ανοίξουν και στις Ευρώπες και στις Αμερικές και στις Κίνες κι οπου άλλου θες, αγάπη μου. Εύχομαι Να πιάνεις μολύβι και να ΄γράφεις θεωρήματα, να γεννάς ιδέες ενδιαφέρουσες, να ευοδωθούν τα όνειρα σου, αγάπη μου.
Τόσα συνέβησαν αναμεταξύ μας. Κι όμως, όσες κουβέντες βαριές κι αν είπα, Σ' αγαπησα και Σ' αγαπάω ακόμα με έναν τρόπο, γιατί εύχομαι τα καλύτερα για εσένα.
Μα η χαρά αντικαταστάθηκε με νοσταλγία, θλίψη και πόνο στο αντίκρυσμα της διατριβής σου. Συνέβησαν τα καλύτερα για σένα κι εγώ δεν ήμουν εκεί να χαρώ μαζί σου. Μου αφαίρεσες το δικαίωμα να μοιραστώ την χαρά σου. Θα έβαζα τα καλά μου, θα πήγαινα κομμωτήριο και θα φούσκωνα από περηφάνια. Δικαιωματικά, θα έπρεπε να με καλέσεις. Γιατί όσα χρόνια μελετούσες ήμουν εκεί κάπου κοντά σου. Σε βρήκαν, αγάπη μου, τα όμορφα κι εγώ έλειπα. Κι αυτό με πόνεσε.
Ασε όμως όλα τα θλιβερά.
Περήφανη είμαι για σένα, αγνή μου ψυχή και βιβλική μου μορφή.
Σ' αγαπώ, να προσέχεις.
Υ.γ Θέτω το όνομά Σου στο κείμενο, μήπως και googlarωντας το δεις και το διαβάσεις.
Κι αν το διαβάσεις ετούτο το γράμμα, άφησε ένα μονάχα σημείο ζωής.
Υγ 2 . Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη. Και πόνο. Αντίο.
Πάντοτε Δική Σου,
Ρόρη ή
αρκουδάκι.
άλλοτε Winnie,
άλλοτε ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,
Σήμερα ήταν ένα συνηθισμένο μουντό πρωινό Δευτέρας, σαν όλες τις Δευτέρες: Βαρετό και ασφυκτικό. Τακτοποιούσα χαρτιά, όταν είδα στο γραφείο ένα αρχείο από το Σύστημα Ελληνικών Διατριβών. Και τότε μου ήρθε η ιδέα να ψάξω το δικό σου έργο και προς μεγάλη χαρά μου το βρήκα. Το άνοιξα. Στην πρώτη σελίδα έστεκε μία παράγραφος από τον Τρυποκάρυδο του Τομ Ρόμπινς. Θυμάμαι εκείνο το βιβλίο. Σου το είχα δώσει εγώ. Μου το είχε προτείνει κάποτε ένας φίλος.
-Λι Τσέρι, έλεγες, έλα να σ' αγκαλιάσω. Τρυποκάρυδε, έλεγα, στις διαταγές σας. -
Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα. Ενιωσα απερίγραπτη χαρά για σένα. Το όνειρο σου πραγματώθηκε επιτέλους μετά από τόσους κόπους, μετά από τόσες αγωνίες, από τόσα ξενύχτια, μετά από τόσους προβληματισμούς και ερωτήματα.- SDE μωρό μου, SDE σου έλεγα. Γελαγα μαζί σου και με τις εξισώσεις σου. Συνεχώς σε πείραζα κι εσύ, αγάπη μου, γελούσες δυνατά κι ύστερα μ' αγκάλιαζες- , Μόνο εγώ ξέρω εκ βαθέων τις ανησυχίες σου και τις αγωνίες σου, καθώς γνωριστήκαμε εκείνον τον λαμπερό Αύγουστο που θα γινόταν για σένα η αρχή της ακαδημαϊκής σου τίνι τρόπω καριέρας κι εμένα η αρχή της γυναικείας μου ζωής. Εύχομαι και ελπίζω, όταν θα διάλεξες τον Τομ Ρόμπινς για προοίμιο να σου πέρασαν έστω για μία στιγμή από το νου τα μάτια μου, αυτά που τόσο θαύμαζες άλλοτε. - Αλλά τα πίκρανες και κλαίνε-
Η χαρά με πλυμμυρισε. Χάρηκα ολότελα για Σένα, κι ας με σημαδεύεις ακόμα. Η ζωή θα πρέπει να σταθεί γενναιοδωρη μαζί σου, επειδή το αξίζεις. Το αξίζουν οι καθαρές καρδιές σαν Εσένα. Δεν έχω γνωρίσει άλλον ανθρωπο πιο αθώο, πιο καλόκαρδο και πιο γλυκό από εσένα. Η παιδικότητα σου πρέπει να αμειφθεί. Εύχομαι μόνο να παραμείνεις για πάντα ένα ψηλό, ξανθό παιδάκι, με αυτά τα αθώα μάτια και το αθώο γέλιο σου. Εύχομαι πόρτες να ανοίξουν και στις Ευρώπες και στις Αμερικές και στις Κίνες κι οπου άλλου θες, αγάπη μου. Εύχομαι Να πιάνεις μολύβι και να ΄γράφεις θεωρήματα, να γεννάς ιδέες ενδιαφέρουσες, να ευοδωθούν τα όνειρα σου, αγάπη μου.
Τόσα συνέβησαν αναμεταξύ μας. Κι όμως, όσες κουβέντες βαριές κι αν είπα, Σ' αγαπησα και Σ' αγαπάω ακόμα με έναν τρόπο, γιατί εύχομαι τα καλύτερα για εσένα.
Μα η χαρά αντικαταστάθηκε με νοσταλγία, θλίψη και πόνο στο αντίκρυσμα της διατριβής σου. Συνέβησαν τα καλύτερα για σένα κι εγώ δεν ήμουν εκεί να χαρώ μαζί σου. Μου αφαίρεσες το δικαίωμα να μοιραστώ την χαρά σου. Θα έβαζα τα καλά μου, θα πήγαινα κομμωτήριο και θα φούσκωνα από περηφάνια. Δικαιωματικά, θα έπρεπε να με καλέσεις. Γιατί όσα χρόνια μελετούσες ήμουν εκεί κάπου κοντά σου. Σε βρήκαν, αγάπη μου, τα όμορφα κι εγώ έλειπα. Κι αυτό με πόνεσε.
Ασε όμως όλα τα θλιβερά.
Περήφανη είμαι για σένα, αγνή μου ψυχή και βιβλική μου μορφή.
Σ' αγαπώ, να προσέχεις.
Υ.γ Θέτω το όνομά Σου στο κείμενο, μήπως και googlarωντας το δεις και το διαβάσεις.
Κι αν το διαβάσεις ετούτο το γράμμα, άφησε ένα μονάχα σημείο ζωής.
Υγ 2 . Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη. Και πόνο. Αντίο.
Πάντοτε Δική Σου,
Ρόρη ή
αρκουδάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου