Πυροπολημένοι

"Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια."

Τάκης Σινόπουλος, Ο Καιόμενος

Καήκαμε από τα πάθη μας κι από τα λάθη μας. Πυρπολήθηκαμε από τους επικίνδυνους εραστές. Καταστραφήκαμε από τα ζωογόνα πάθη. Όλοι εμείς οι ανύμφευτοι. Όλοι εμείς οι αντισυμβατικοί, καταστρέψαμε το είναι μας από την μεγάλη επιθυμία. Πού τελειώνει άραγε η επιθυμία ; Πού είναι το σημείο μηδέν του πόθου ; Πότε σταματάς να αντέχεις τη κλινοπάλη ;

Κι ύστερα είναι κι εκείνοι που κατέστρεψαν τις ζωές τους, τις πέταξαν με μίας στο καιάδα συνάπτοντας μία ετεροβαρή σύμβαση, αυτή του γάμου. Πέταξαν τα πάθη στο καλάθι των αχρήστων, νέκρωσαν το σώμα τους, έθαψαν μία για πάντα τους πόθους τους στο ασυνείδητο και έζησαν μία ζωή φορώντας ένα σακάκι που πολύ, μα πάρα πολύ τους στένευε.

Κι ύστερα είναι και οι πυρπολημένες ιδέες, κατέβασε από το βάθρο του τον Μαρξ, τον ξέσκισε η μαμά Ρωσία, βαθιά τον ταπείνωσε με τις απαγορεύσεις της και την ηθικοχριστιανική ηθική της. Ξεσκισμένες ιδέες τα όνειρα μας. Το τσιγκέλι κρατά ακόμα τα κεφάλια των κρεμασμένων του Στάλιν.... Κι οι άλλοι από μακριά να χειροκροτούνε...