Πάθος-παθαίνω-ασθενώ.

 " Αλλο ν αγαπήσω. Αλλο να ερωτευτώ. ΤΟ πάθος δεν είναι και απαραίτητα ευλογία. Μπορεί να είναι και ο,τι χειρότερο έχεις κάνει στον εαυτό σου " 

Είπε. Η λελογισμένη " φίλη ".  Η δήθεν " πεφωτισμένη", η δήθεν έξυπνη φίλη μας, μας κάνει μαθήματα περί σχετίζεσθαι. Οπως και άλλες " φίλες", όπως και άλλες που φιλοδοξούν να  γίνουν ειδήμονες στις σχέσεις μας, να έχουν λόγο στη ζωή μας. Δεν τις κακολογώ. Εξυπνες φίλες. Μιλάνε για τους άντρες του, λες και μιλάνε για κραγιόν. Πρώτη ποιότητα προιόντος, δε ξεθωριάζει, σε καλή τιμή, value for maney το deal. Κάπως έτσι είναι και οι αγάπες της " φίλης". Δεν της κοστίζουν τίποτα. Είναι value for money. Μία σχέση σε προσφορά. Εκπτωτικό χωριό καταντήσαμε. Δεν παθιάζεται, για να μην της στοιχίζει τίποτα ένας ενδεχόμενος χωρισμός. Βρήκε τον πιο βολικό άντρα, που έχει μία βολική δουλειά και ιδανικό ωράριο, για να τη βγάζει στα Κολωνάκια και στα κέντρα. Εναν που θα λεει ναι σε όλα. Εναν που και να τον χάσει, τι θα τη πειράξει ; Θα τον αντικαταστήσει τόσο εύκολα, όπως ένα κραγιόν. 

Φοβάται το πάθος, έτσι όπως η φωτιά το νερό. Δεν θέλει να της συμβεί. Πάθος- παθαίνω- ασθενώ. Πάθος σημαίνει ασθένεια ετυμολογικά. Φυσικά. Ενα πάθος είναι ο,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί, αν τα θες όλα καλογυαλισμένηα, αστραφτερά. Αν θες να βαδίζεις στα σίγουρα, να ξέρεις τι σου ξημερώνει, να ξέρεις με ποιόν κοιμάσαι και ότι μαζί του θα κοιμάσαι για πάντα ή τελοσπάντων ότι ακόμα κι αν δεν κοιμάσαι μαζί του για πάντα, ξέρεις ότι θα σου εξασφαλίσει μία τέτοια ζωή: Σταθερή.

Βαρετές σταθερότητες. Η φίλη είναι απατηλή. Μας εξαπατά. Πάθος-παθαίνω-ασθενώ μέσα στην ασθένεια του έρωτα. Ακραία βία τα πάθη. Ακραία βία ο έρωτας. Γυναίκες που δεν τον έζησαν, γιατί δεν μπορούσαν. Γιατί δεν έχουν τα κότσια να διεκδικήσουν ένα πάθος Γιατί φοβούνται ένα πάθος. Γυναίκες πεζές. Που απλώς επιβιώνουν. Που δεν ξέρουν τον ίλιγκο ενός έρωτα. Που δεν έχουν ασκηθεί στις μετωπικές αγάπες. Που αν ποτέ ριγίσει το σώμα τους, τότε θα το βάλλουν στα πόδια και δεν θα γυρίσουν ούτε να κοιτάξουν πίσω. Γυναίκες που δε ξέρουν τι εστί ιδρώτας, τι εστί κλινοπάλη. Γυναίκες που δεν ξέρουν τι σημαίνει επιθυμία. Γυναίκες που ενδεχομένως να αγαπήθηκαν. Αλλά δεν αγάπησαν. Κι αν αγάπησαν η αγάπη τους δεν βαραίνει. Δε γράφει τίποτα πάνω στην ύπαρξη του άλλου. Γιατί είναι μέτρια αγάπη. Λελογισμένο αίσθημα, καλά ζυγιασμένο. Αγάπη μετά από επεξεργασία. Τι μου δίνει ; Τι του δίνω. Ολα πάνω στη πλάστιγκα του ερωτο-ασιθήματος. Ερωτας με πλάστιγκα δεν υπάρχει. Δε ζυγιάζουμε τα αισθήματα μας. 

Πάθος-παθαίνω και ασθενώ μέσα στα πάθη μου. Αυτό είναι το μεγαλείο μας, έξυπνη φιλη. Αυτή είναι η ελευθερία μας. Να μπορούμε να ασθενούμε επιλεκτικά. Επειδή αυτές όλες οι καλογυαλισμένες φίλες με το ρίμελ πάντα στην εντέλεια, δεν μπορούν να πάθουν πάθος γιατί δεν έχουν δικό τους πάθος, ούτε καν πάθος για ζωή, φθονούν. Μας φθονούν οι " εξυπνες" γυναίκες. Πασχίζουν να μας ανοίξουν τα μάτια : Να μην είσαι διαθέσιμη πάντα, για να σε ψάξει. Να μη σε έχει δεδομένη. Και η χαρά του να μοιραστώ, κούκλα μου ; Γιατι έτσι συμβαίνει με γυναίκες σαν εσένα. Φοβάστε να μοιραστειτε, κι άλλοι σαν λύκοι πεινασμένη για αγάπη, πέφτουν πάνω σας και σας ζητούν να δώσετε κάτι που δεν έχετε : συναισθηματική και όχι λογική αγάπη. Ζήλεια και φθόνος, για γυναίκες- γυναικάρες, που μπορούν να αφεθούν σε υψηλά αισθήματα και σε υψηλά πάθη. Μας βαφτίζει, λεει, άρρωστες. Συνεξαρτώμενες. Και άλλα τέτοια δήθεν ψυχολογικά. 

Καμία ψυχολογία δεν μπορεί να εξηγήσει το μυστήριο του έρωτα. οπου και να πάει η ψυχολογία, έχει πάει πάντα ένος μεγάλος ποιητής. Αν δεν υπήρχε το πάθος-παθαίνινω-ασθενώ πώς θα γράφονταν τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της λογοτεχνίας ; Αν δεν υπήρχαν τέτοια πάθη, τότε η Αννα Καρένινα ενδεχομένως να επιβιώνε. Αλλά μόνο θα επιβιώνε. Δεν θα ζούσε. Πριν την αυτοκτονιά, έζησε. Πάθος-παθαίνω-ασθενώ. Ασε με να ζήσω πριν γίνω σκουλίκια, χώμα, και ένα σώμα σε αποσύνθεση. Πώς ζει το σώμα σου έξυπνη φίλη ; Ανατρίχιασες ποτέ από πόθο ; Ανατρίχιασες ποτέ μόνο από μία τόση δα σκέψη του σώματος του άλλου, χωρίς καν να σε αγγίξει ο άλλος ; Ενιωσες ποτέ να σε εξουσιάζει ο άλλος από μίλια μακριά ; Ενιωσες ποτέ την ύπαρξη σου βαριά ; Ξέρεις ποιά είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι σου ; Ερωτεύτηκες ποτέ έναν Τόμας του ομόνυμου βιβλίου ; Διάβασες ποτέ το ομώνυμο βιβλίο και αν το διάβασες τι κατάλαβες ; Τι σου στοίχιζει η ζωή σου ; Πόσο κάνει η ελυθερία σου ; Τι τιμή έχει ο ήλιος, γαμώτο ; Τι τιμή έχει ο οργασμός σου ; 

Τι στοιχίζει μία ερωτική απώλεια ; Ενα κραγιονάκι ; Ενα ποτάκι ; Ενα μήνα ; Πόσο καιρό κάνεις να ξεχάσεις έναν έρωτα ; τρείς μέρες ; τι βαραίνει στην ύπαρξη σου ; Τι βαραίνει στη ζωή σου. 

Τίποτα. Οπως και τους μικραοστούς, δεν τους βαραίνει τίποτα. Ολα καλογυαλισμένα, τακτοποιημένα αισθήματα, δήθεν, γιατί αυτοί ξέρουν να περνάνε καλά. Πάνε στα μπουζούκια. Τα κάνουν όλα πουτάνα. Ανοίγουν μπουκάλια. Αυτή σε προγενέστερες εποχές. Επί ΠΑΣΟΚ. Τώρα μόνο το κεφάλι κάτω, και μαζεύουν φράγκα για να βγάλουν το διακοποδάνειο που πήραν τότε, για να πάνε τη γκόμενα στην Ελβετία. Γιατί ως γνωστόν η γκόμενα απ τη Καρδίτσα, αν δεν πήγαινε Ελβετία μία φορά το χρόνο, δεν ένιωθε πλήρης. Τους μικροαστούς δεν τους βαράινει τίποτα. Αποφαίνονται για τη μωρία τους. Μας λένε δήθεν. Αχαιρεύτους. Παρανοικούς. Αυτοκατστραφικούς. Και τελικά χαζούς. Μας κάνουν συστάσεις περί σχέσεων. Να κοιτάζουμε να αγαπάμε, και όχι τα πάθος-παθαινω. 

Εσύ γίνε έξυπνη. Εγώ μόνο χαζή. Ευτυχώς. Παραμένω χαζή. Παραμένω στο πάθος-παθαίνω-ασθενώ. Και το επικροτώ. Παραμένω στο " δε χω χωρίς εσένα" κι ας είναι ο,τι χειρότερο μου έχει συμβεί. Παραμένω στα κλάματα. Παραμένω στις απώλειες. Παραμένω ετοιμοπόλεμη, έτοιμη να παραδωθώ σ έναν επόμενο μεγάλο έρωτα. Εμμένω. Και επιμένω. Πάθος-παθαίνω-ασθενώ. Για Εκείνον. Πάθος -παθαίνω -ασθενώ . Και έζησα το παράδεισο και τη κόλαση. Κι όλους τους έρωτες των μυθιστορημάτων. Και έφτιαξα σκηνικά μοναχή μου, με τον ερωτά μου, μέσα στο σπίτι, που δεν μπορείς να τα φανταστείς. 

Και η ύπαρξη μου είναι βαριά. Και θα χορτάσω. Αγάπη. Πάθος- παθαίνω - ασθενώ. Επιλέγω. Δε συμπλέω με μικροαστούς. Κι ας είναι ο,τι χειρότερο μου έχει συμβεί το να φύγει ο έρωτας μου. Παραδίδομαι. Ελευθερη παραδίδομαι. Ελευθερη -πολιορκημένη. Ελευθερη ερωτευμένη, ελεύθερη ασθενής. Ελεύθερη ερωμένη. Ερωμένη. Και ποτέ η γυναίκα του. Ερωμένη για πάντα ακόμα και μετά από δέκα παιδιά. Ερωμένη. Γυναίκα. Θυληκιό. Αισθησιακή. Απενοχοποιημένη. 

Μείνει λοιπόν με τις καλογυαλισμένες σου αγάπες. Εμένα άσε με στη μελαγχολική ασθένεια μου. Πάθος-παθαίνω-ασθενώ. Ζω. " Κοίτα μη πεθάνεις και δε δεις τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα! " 

Τα πάθη μου μου στοιχιζουν. Ζωή. Μέρες χαμένες στο συρτάρι. ΑΠλυτα ρούχα. Πολλά τσιγάρα. Βαριά ποτά. Μικρή κατάθλιψη για διαστήματα. Αλλά στοιχίζουν και ζωή. Ηλιος και θάλασσσα και πληρότητα. Αυτός είναι όλος ο κόσμος. Αυτός, ο έρωτας σου, είναι το σύμπαν ολόκληρο. Ο,τι βλέπεις, ο,τι ακους και δεν τον περιεχει, σε αφήνει αδιάφορο. Αυτός είναι τα πάντα για σένα. Πάθος-Παθαίνω-Ασθενώ. 

Και ξανά. 

Πάθος παθαίνω ασθενώ. 

Πάμε πάλι. 

Ζήλεψε η μιρκόψυχη φιλή. 

Εϊμαι ελευθερη. 

Εσύ αγάπα- ζήγιασε ελατώμματα- ζήσε ηρεμα. 

Περαστικά σου.