Μοναξιά μέσα στο πλήθος..

Ετούτο το καλοκαίρι οι φίλοι μου ερωτευονταν δίπλα μου
κι εγώ έψαχνα απεγνωσμένα τον χαμένο μου εαυτό...
Υπήρξα και γω ένας εραστής του έρωτα,
ένας εραστής της Ζωής..
μα μάταια τελικώς,
γιατί κι ο έρωτας που ερωτευτηκα δεν μ έφτασε τελικά..
Τέλειωσαν τα ασπρόμαυρα παιχνίδια,
ένα φιλί φτηνό το καλοκαίρι αυτό
και λόγια ποτισμένα με ούζο, που δεν άντεξαν..
Ενα φιλί φτηνό μια μέρα του Ιούλη,
ενώ οι φίλοι μου ερωτεύονταν δίπλα μου...
Μοναξιά μέσα σ όλα τα υπαρκτά και μέσα σ όλα τ ανύπαρκατα...
Δεν μπήκα σ άλλη διάσταση...
μόνο φτηνά φιλιά και χάδια ένα βράδυ του Ιουλίου,
καθώς οι Αλλοι, οι παράξενοι Αλλοι, ερωτεύονταν δίπλα μου..
Ενα φθινόπωρο ατέλειωτο, μοναχικό, κιτρινα χαρτια, κίτρινα φύλα, σκονισμένες αναμνήσεις...
Μοναξιά κι απο ταξίδια.. τίποτα.. κι εμένα μ άρεσε η θάλασσα...