"αδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο.. "

σ' ένα απέραντο άδειο δωμάτιο.. αυτό της ψυχή σου..
δεν υπάρχει φως της στιγμής, μόνο φως του μέλλοντος.
τεράστια δυσαρέσκεια γυρνά γύρω γύρω,
μετά έρχεται η Οργή για το λάθος και σου βάζει μαχαίρι στο λαιμό.
Πρέπει ν αλλάξεις. Θες ν αλλάξεις.
Η δύναμη εξασθενημένη σκεπάζεται με χοντρές κουβέρτες. Εχει πυρετό και κρυώνει.
Γιατί την άφησες να παγώσει;
Ενα είδωλο-φάντασμα χορεύει στον απέναντι καθρέφτη. Ισαίσα που διακρίνεται μέσα στο πηχτό σκοτάδι.
Ενας φόβος πάντα υπαρκτός, το πέρασμα του χρόνου που σκοτώνει. Ισως και την αθωότητα που αιμοραγεί..
Αγωνία και λιγη Νοσταλγία σου χτυπούν την πλάτη.
Η Ανία έρχεται απειλητικά κατά πάνω σου και συ με το γέλιο προσπαθείς να την τρομάζεις. Τρομάζεις το κενό για ν απομακρυνθεί, μα επιστρέφει.