Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ηλεκτρικος κοσμος..

Μέσα απο ηλεκτρικά καλώδια περνάει η μοναξιά,
μιας κι οι άνθρωποι φοβούνται πια να σε κοιτάξουν στα μάτια.
μα τι έπαθαν οι άνθρωποι κι έπαψαν να αφουγκράζονται της ψυχής τον παλμό;
Κι εκείνη η αθωότητα;
Ποιός να την έκλεψε;
Λευκά κρίνα δεν υπάρχουν πια..

(μα να μια φορά που δα τα μάτια σας, είδα μέσα τους δυο εικοσάχρονα παιδιά και μένανε παιδιά.. Παιδιά μ΄ακους; Η αθωότητα, η ομορφιά, η καλοσύνη κι η ζεστασιά σ ένα βλέμμα... )

Μέσα απο καλώδια περνάει η μοναξιά, μπροστά σε μαύρα κουτιά οι άνθρωποι παρηγοριούνται μέσα απο άλλους ανθρώπους, σ άλλη γωνιά της γης..
Να απο που περνάει η μοναξιά..
γιατί και τον διπλανό σου σε μάθανε να τον φοβάσαι..
κι ίσως να πρέπει..
μα πώς ν αλλάξεις λοιπόν;
ΑΠο παιδί σε μεγάλωσαν στον φόβο,
απο παιδί μέσα σ ένα διαμέρισμα,
μεγαλωμένος μέσα σε μεγαλουπόλεις πολύβουες και συνάμα νεκρές, περιτριγυρισμένος απο ανθρώπους με μάτια άψυχα και θολά..
Μα ποιός να έκλεψε την φωτιά..;

Α, μόνο να σ αγγαλιάσω θέλω, όπως η μάνα σου όταν ήσουν παιδί.
Ελα κι εσύ, έχω ανοίξει τα χέρια μου, έχω ξεκλειδώσει την ψυχή μου.. Ελα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου