Είμαι τόσο τρομαγμένη
και κανείς δεν είναι εδώ ποτέ,
δηλαδή ποτέ όποτε έχω πολύ ανάγκη.
κάποιες άλλες φορές κάποιους τους φέρνει ο δρόμος απο τη γη μου.
Εμένα τα βηματα μου με οδηγούν όμως στο σπίτι τους...
και προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα..
-αλλάζουν οι φίλοι μου... αλλάζουν... δε θέλω να τους προλάβω όμως.
διαφέρω γαμώτο. απροσάρμοστο όν-
Τελικά τις φοβίες μας κανείς δεν μπορεί να τις μετριάσει
εκτός απο εμάς.
και τελικά έχω δίκιο.. , η ζωή είναι μια μοναχική εμπειρία.
τουλάχιστο η δική μου ζωή.
επιλογή μου είναι.
δεν νομίζω πως είσαι ποτέ μαζί... ποτέ δεν μπορεί κανείς να σε νιώσει απόλυτα
και εξάλλου κι ο έρωτας που νιώθει ο άλλος για μας, αυτόματα θέτει μια απαίτηση.
εγω συμφωνούσα πάντα με τον Ρίτσο..
<< το ξέρω καθένας μονάχος πορεύεται στο έρωτα, στην δόξα και στο θάνατο... >>
και μη μου απαντήσει κανείς.. << Το ξέρω το δοκίμασα δεν ωφελεί.. >>
Μερικά πράγματα είναι νομοτελειακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου