βγηκε η ψυχη μου γυμνή στη σοφίτα...

κι ο,τι ονειρο ζω πάντα μένει μισό...



που είσαι συ που μου χρωστάς???

ποτέ δεν είσαι εκεί όταν σ έχω χρειαστεί....

λόγια λόγια... πόσο σ είχα βαρεθεί...


κι αν είναι η μοίρα μου σακατεμένη δε φταίει ο κόσμοσ ούτε κι εσύ
ο,τι αγάπαω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ την αρχή...

και τι μπορώ να πω για σένα και να σαι συ?
και πώς μπορώ να σε θυμάμαι και να σαι συ?