τρεις επιστολές.

I

Αν εσύ ανοίξεις την ατζέντα των αναμνησεών σου,
θα βρεις πολλές γκρίζες και κόκκινες μνήμες.
κι ίσως να έχεις χαραμίσει και ζωές
κι ίσως να έχεις σκορπιστεί
κι ίσως να έχεις ξεχάσει τί σημαίνουν τα αισθήματα,
γιατί ίσως εσύ να τα κρύβεις μόνο σε λέξεις
ή και σε κάτι άγνωστα κρεβάτια που ξημερώνεσαι .

II

Ισως να είναι και πραγματική ζωή αυτή.

Ισως τα βλέπεις όλα λάθος, μικρή.

Γιατί να είσαι τόσο κάθετη ?
Καμιά φορά να μη μετανοιώνεις όμως.
αν γίνετε όλοι ίδιοι ? τότε τι?

δε θα τα ξεπουλήσουμε όλα.



III

κι εσύ, όλο αναρωτιέσαι... γιατί... γιατί γερνάμε?
τι να σου πω?
πες το γέρασμα.
κι εγώ κάποιες στιγμές έτσι το λέω.
Μπορεί και να ναι.
Μα κυνηγάω αστέρια.

σημασία έχει να σε νιώσουν.. (;)