χθεσινοβραδυνο.

Αποκριά.

Αλλο είναι τρελό καρναβάλι στο μυαλό σου ξεκινά

κι αναρωτιέσαι γιατί και που και πως.

Αποκρία, τα τέρατα του μυαλού μας..

Καρναβάλι η πείνα του λαού μας...

Καρναβάλια... δημόσια καρναβάλια...

καρναβάλι κάθε μέρα,

άνθρωποι που πίστευες οτι σε εκτιμούν,

έβαλαν τις μάσκες τους.

Μα τι μπορεί να είναι πιο αληθινή υποκρισία εκτος απο μια μάσκα.?

Σαν προδοσία κάθε καρναβάλι.

σαν να προδίδεις τον εαυτό σου, σαν να γυρεύεις μια χαμένη ταυτότητα...

μια χαμένη ταυτότητα εκεί στα λαμπιόνια,μέσα στ' αλλοprosallo πλήθος,

αυτό το πλήθος που κουρελιάζει.

σε μπαρ μ είδα μ 'ενα θολό νερό, που δε με πιάνει

κι ενα ροζ μοπυ με κρύβει. Καρναβάλι.

Δρόμος σχεδόν άδειος. Η θάλασσα ήρεμη, χτυπά. Κάτι σαν άνθρωπος περπατά δίπλα σου.

κάτι σαν παρουσία κι είναι απουσία. Μια απουσία βουβή, ανέκφραστη, μια κούκλα της σιωπής, μια κούκλα της χαράς..

Μετά με ξανακοιτάω στο μπαρ, εκεί στη γωνιά μου.

Πόσα τσιγάρα έχω καπνίσει;

Κοιτάζω γύρω τα καρναβάλια,

κοιτάζω το μέσα μου καρναβάλι.

κι ύστερα το έξω μου καρναβάλι.

Αυτή η καρναβαλογιορτή των φίλων...

ή μάλλον των "φίλων".

΄

Κάπου εκεί μου γνέφει η αρχαία Ελλάδα...

Ο Διόνυσος ο ίδιος κι οι τραγόμορφοι...

Καρναβάλια...

Ελλάδα ένδοξη, καρναβάλι ολόκληρη.

caro vale. !

Σε μια γωνιά με είδα σ ένα μπαρ μ ένα θολό νερό, που δε με πιάνει πια

κι ένα ροζ που με κρύβει...

Καρναβάλι...