Σε βλέπω, μικρέ, τον τελευταίο καιρό...
τρέχεις... Ολό τρέχεις... Ολο και πιο μακριά...
Δε ξέρεις που πας...
Γελάς με τους φίλους σου...
Ναυριάζεις...
"χαίρεσαι"
"είσαι ευτυχισμένος"
βγαίνεις...
πίνεις...
χορεύεις.
τραγουδάς.
καπνίζεις.
Γελάς, γελάς, γελάς...
Είσαι ανεξάρτητος.
Εισαι ΜΟΝΟΣ.
πιο μόνος απο ποτέ.
Δεν έχεις κανέναν να σε στηρίξει..
Μα πού να πήγαν όλοι?
Οι άνθρωποι, μικρέ, στο είχα πει... μ ένα τραγούδι...
Οι άνθρωποι, μικρέ, είναι πουλιά, σαν ξημερώσει πάντα μακριά πετάνε
κι ερχονται ίσως να σε δούν κάποια βραδυά αν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε..

Αφού το ξέρεις...

εν τω μεταξύ σε βλέπω να γελάς...
Να δείχνεις ευτυχισμένος. ..
Μα κανείς δεν έχει προσέξει το βλέμμα σου..
κοιτάζουν και δεν βλέπουν...
Βαριούνται.
Αδιαφορούν.
μα... " οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλι της χίμαιρας..."

κι είσαι πάλι μόνος...

Πάλι μόνος...

"πάλι ξένος, πάλι κυνηγημένος... είσαι χρόνια τυφλός..."